Tỳri. Geboren 26-08-1997 Overleden 17-07-2012

Vader Bordi Frả Fridarstődum

Moeder Esja

In de IJslandse hond Tyri, wat kleine vlam betekent, dacht Joke een opvolger van Whoopy te hebben gevonden in de sport, want het was zeker een hondje met pit. Hij vond het ook allemaal wel leuk maar miste de spirit van Whoopy. Trainen deed hij met plezier, want dat was 

altijd gezellig. Maar wedstrijden, de hele dag in zo'n tent zitten vond hij maar niks. Als hij geen zin meer had tijdens een wedstrijd kon Joke er net zo goed mee stoppen, want Tyri vertikte het verder. Dat gold zeker voor flyball, dat heen en weer hollen naar zo'n apparaat, ja toe nou, daar blijf je niet mee aan de gang. En dan ook nog die vieze ballen vangen die een andere hond in zijn bek heeft gehad, mooi niet. Hij had dus zijn eigen tennisballen en vooral telkens schone, Want een beetje vieze bal bliefde meneer niet. Tyri is bijna 15 jaar geworden. In die vijftien jaar heeft hij onze harten veroverd door zijn altijd vrolijke karakter en de enorme trouw die hij vooral voor het vrouwtje had. Waar Joke was was hij ook. Ook al kostte hem dat in de laatste maanden moeite. Hij wilde altijd bij haar zijn. Ging altijd dicht bij haar liggen, vlak achter haar voeten. Joke had een tweede natuur ontwikkeld om daar rekening mee te houden. Als zij er niet was dan viel deze trouw Lex te beurt. Tyri hoorde in de groep. Alle leden van het Vijfspan konden niet om Tyri heen. Tyri mocht dan wel klein van stuk zijn maar dat hinderde hem niet om respect af te dwingen. Hij heeft de laatste vakantie nog helemaal mogen meemaken. In de hondenkar ging hij nog steeds overal mee naar toe. Op gezette tijden kon hij dan met de anderen in het bos of op de hei rennen. Hij heeft volop genoten. Dat hebben we hem nog kunnen meegeven.

‍

Het geboortebericht van Tyri

Ineens was het met de rust gedaan In ons oude mannenbestaan Wij herkenden het al aan de geur Bij het open gaan van de deur Oh nee, niet weer al dat gedoe We komen weer weinig aan slapen toe Want als die kleine wil gaan spelen Moeten wij in de "vreugde" delen Maar ook nog meer aandacht dan normaal en extra knuffels voor ons allemaal En als het pupje moet gaan eten worden wij zeker niet vergeten. Nou vooruit wij vinden het OK Breng dan die kleine maar mee Naar ons huis in Nieuwegein waar wij ook te vinden zijn Floris, Felix, Dandy, Flint en Whoopy

Het overlijdensbericht van Tyri

Jouw oortjes die niet meer konden horen en oogjes die nog nauwelijks konden zien. Jouw lijfje wat almaar breder werd en pootjes die het bijna niet meer konden dragen. Regelmatig struikelen, je pootje niet meer kunnen optillen, het lopen wat zo moeizaam ging. Gaan liggen, zo voorzichtig, dat ik dacht . . het klopt niet meer daar van binnen. Ondanks de pijnstillers die je kreeg, zag ik dat je toch pijn ging krijgen. En de lach verdween van je steeds kleiner wordende hoofdje. Opstaan, je had steeds meer hulp nodig. Op de bank helpen, op bed helpen, want je was mijn vaste voetenwarmer. Lichamelijk leek je op te zijn, de afspraak om je in te laten slapen was al gemaakt. Maar zijn levenslust kwam terug. Met stomme verbazing zag ik hem naar 1 van de poelen in het IJsselbos hollen en hij leek herboren toen hij er weer uitkwam. Nog steeds ongelovig de dierenarts afgebeld, die ook voor een raadsel stond. Er was je reservetijd gegeven, je gaf het niet op, wilde zo graag blijven leven. Je was mijn kleine schaduw, altijd in m’n buurt. Nooit heb je er goed tegen gekund als je achter moest blijven. Als ik opstond van de bank, was jij er al af. Hoe vaak heb ik niet bijna op je pootjes getrapt, omdat je achter m’n voeten lag of stond. Op wedstrijden als je in de tent achter moest blijven hoorde ik je gekef op grote afstand, ook dat vond je niet leuk. Geen deur kon dicht blijven voor jou, krabbend stond je erachter, zelfs bij het toilet. Zou het kunnen dat hij de vakantie nog wilde meemaken, want afgelopen zondag ging het de eerste keer mis. Het laatste weekend van de vakantie. Hij kon ineens niet meer blijven staan, zijn pootjes sloegen onder hem vandaan. Wat een schrik, we dachten nu is het voorbij. Maar na een poosje herstelde hij zich en dribbelde weer vrolijk door het huis. Maar gisteravond ging het weer mis. Hij viel zomaar om en zijn pootjes konden hem niet meer dragen. Nu herstelde hij niet meer, ik hoopte nog dat het vanmorgen beter zou gaan, maar dat was niet het geval. Maar wat een wilskracht, nog wilde hij met de wandeling mee naar buiten. Dus ook hem aan zijn tuigje meegenomen, zo kon ik hem omhoog houden. Hij viel steeds om in het gras, geen probleem, dan ga je toch liggen grazen. O o lieve Tyri, wat een vechtertje ben je, maar nu moeten we toch aan jou denken, dit kunnen we je niet aandoen. Volgens de dierenarts die het aan je ogen kon zien, had je een hersenbeschadiging opgelopen door vermoedelijk 2 tia’s. Hoe moeilijk dit afscheid ook is, we hebben er vrede mee. Steunend op mijn arm, met zijn hoofdje in mijn hand is hij vredig ingeslapen. Bijna 15 jaar geworden, lief klein vlammetje, mijn kleine schaduw, onze lieve Tyri.

Tot ooit achter de regenboog.