Website Het Vijfspan. Ella.

Ella. Geboren 22-02-2009 Overleden 09-01-2012

Moeder: Xyta von El Dorado
Vader: Andor Boy van Marjan's Meute

Het leven loopt altijd weer anders dan dat je verwacht. Ella, een dochter van onze Boy en halfzus van onze Songan is op 11 september 2010 

Ella in de tuin

op bijna tweejarige leeftijd onze gelederen komen versterken. Voor het eerst in de geschiedenis maakte een teefje deel uit van het Vijfspan.

Toen we haar ophaalden waren de verwachtingen gespannen. Hoe zullen onze jongens op Ella reageren? Hoe zal Ella reageren op onze jongens? We hebben ze in de bossen van Austerlitz met elkaar kennis laten maken. Vanaf het allereerste moment is Ella door de jongens geaccepteerd. En deze acceptatie bleef goed ook toen ze in de gaten kregen dat Ella een blijvertje was. Ze was een vriendelijk maar hyper actief hondje. Als we op pad gingen met zijn allen was ze niet te stuiten. 

Helaas voor ons allemaal was Ella niet gezond in haar hoofd. Er speelden zich daar allerlei conflicten af waar wij geen vat op hadden. Wij moesten haar laten inslapen, maar ohh wat doet dat pijn. We vonden het zo leuk om een meisje in onze mannenroedel te hebben en in haar hart was ze zo lief. Lieve Ella . . je zal altijd ons ‘meisje’ blijven.

Lex en Joke van Eimeren

“Ella”

Wat is het stil in huis, nu jij er niet meer bent Een soort van vredige rust, die jij niet hebt gekend

Je had wel een knop, maar die stond nooit op uit

altijd alert, je reageerde op ieder geluid

Vol goede moed wilden we je een nieuw leven geven

Het leek zo goed te gaan, helaas het duurde maar even

Probleemloos ben je in de roedel opgenomen

Als ‘one of the guys’ renden jullie tussen de bomen

van het bos, want daar ging je echt helemaal los

Wat bezielde je toch meisje, om steeds te verdwijnen

En vaak na lange tijd pas weer te verschijnen

Om helemaal stuk weer op adem te komen

Maar even later verdween je al weer tussen de bomen

Oh wat waren we toch gek op jou

Wie had ooit kunnen denken dat dit zo eindigen zou

We smolten voor je ogen, die zo zacht konden kijken

Maar die ook plotseling heel fel konden lijken

Met jouw tomeloze energie, was je niet te vermoeien

Wat heerlijk vond je het om met je broers te kunnen stoeien

Zo lekker buiten in de tuin, op het terras

Maar je kwam wel steeds binnen kijken, of ik er nog was

We zijn zo trots dat je 16 maanden ons “meissie” mocht zijn

Maar we weten nu ook, dat je nooit echt gelukkig kon zijn

Al was jouw tijd bij ons maar kort, we hadden het niet willen missen

Met heel veel pijn en verdriet, moesten wij dit voor jou beslissen

We zijn blij en verdrietig, dat we jou hebben gekend

Maar het is zo stil in huis, nu jij er niet meer bent.