Het leven loopt altijd weer anders dan dat je verwacht. Ella, een dochter van onze Boy en halfzus van onze Songan is op 11 september 2010
op bijna tweejarige leeftijd onze gelederen komen versterken. Voor het eerst in de geschiedenis maakte een teefje deel uit van het Vijfspan.
Toen we haar ophaalden waren de verwachtingen gespannen. Hoe zullen onze jongens op Ella reageren? Hoe zal Ella reageren op onze jongens? We hebben ze in de bossen van Austerlitz met elkaar kennis laten maken. Vanaf het allereerste moment is Ella door de jongens geaccepteerd. En deze acceptatie bleef goed ook toen ze in de gaten kregen dat Ella een blijvertje was. Ze was een vriendelijk maar hyper actief hondje. Als we op pad gingen met zijn allen was ze niet te stuiten.
Helaas voor ons allemaal was Ella niet gezond in haar hoofd. Er speelden zich daar allerlei conflicten af waar wij geen vat op hadden. Wij moesten haar laten inslapen, maar ohh wat doet dat pijn. We vonden het zo leuk om een meisje in onze mannenroedel te hebben en in haar hart was ze zo lief. Lieve Ella . . je zal altijd ons ‘meisje’ blijven.
Lex en Joke van Eimeren
“Ella”
Wat is het stil in huis, nu jij er niet meer bent Een soort van vredige rust, die jij niet hebt gekend
Je had wel een knop, maar die stond nooit op uit
altijd alert, je reageerde op ieder geluid
Vol goede moed wilden we je een nieuw leven geven
Het leek zo goed te gaan, helaas het duurde maar even
Probleemloos ben je in de roedel opgenomen
Als ‘one of the guys’ renden jullie tussen de bomen
van het bos, want daar ging je echt helemaal los
Wat bezielde je toch meisje, om steeds te verdwijnen
En vaak na lange tijd pas weer te verschijnen
Om helemaal stuk weer op adem te komen
Maar even later verdween je al weer tussen de bomen
Oh wat waren we toch gek op jou
Wie had ooit kunnen denken dat dit zo eindigen zou
We smolten voor je ogen, die zo zacht konden kijken
Maar die ook plotseling heel fel konden lijken
Met jouw tomeloze energie, was je niet te vermoeien
Wat heerlijk vond je het om met je broers te kunnen stoeien
Zo lekker buiten in de tuin, op het terras
Maar je kwam wel steeds binnen kijken, of ik er nog was
We zijn zo trots dat je 16 maanden ons “meissie” mocht zijn
Maar we weten nu ook, dat je nooit echt gelukkig kon zijn
Al was jouw tijd bij ons maar kort, we hadden het niet willen missen
Met heel veel pijn en verdriet, moesten wij dit voor jou beslissen
We zijn blij en verdrietig, dat we jou hebben gekend
Maar het is zo stil in huis, nu jij er niet meer bent.