Met Falco is het allemaal begonnen. We noemen hem de stamvader. Goud aan de buitenkant, maar ook aan de binnenkant. Zijn leven bestond uit plezier maken en ons plezier geven. Altijd draaide zijn staart, nou ja, wat daar van over was, als een propeller in het rond.
Toen Floris nog een jonge hond was en dikke maatjes met Falco, altijd gebleven, was er geen leuker spelletje dan proberen om Falco op zijn rug, aan zijn staart door de kamer te slepen. Met die staart is het nooit meer goed gekomen. Hij vond het heerlijk om met Lex mee naar GG- en jachttraining te gaan. Hij deed wel alles op de Falco manier. Bijvoorbeeld eerst aan iedereen de dummy laten zien, voor je hem bij de baas brengt. Ach, als je maar lol hebt. Hij was een enorme waterrat. Zelfs in de winter hielden we hem er niet uit en hingen er regelmatig ijspegels in zijn vacht.
Hij was ook gek op een modderbad. Was er 1 smerige modderpoel in het bos, Falco vond hem. Met een grote grijns liet hij zich daar dan in zakken en rolde er lustig op los. Menig keer zijn we vanuit het bos naar het park bij ons in de buurt gereden, om hem in de grote vijver te laten schoonspoelen. We verdenken hem ervan dat hij het daarom deed! Maar nooit konden we boos worden op onze Fallie, alles wat hij deed straalde plezier uit, ook in de modder rollen. Op latere leeftijd heeft hij een paar tia's gehad, waardoor hij scheef ging lopen. Hij herstelde er redelijk van en bleef er even vrolijk onder. Vanwege een levertumor moesten we hem op bijna 12-jarige leeftijd laten inslapen, onze lieve Falco met zijn gouden karakter.