04-01-2009 Songan
‍
Het was me een weekje wel. We hebben de baas en de vrouw dit weekje veel last bezorgd. Niet omdat we niet luisterden of omdat we vervelend waren, nee het was een weekje wel omdat wij collectief ziek zijn geworden. Gelukkig niet tegelijkertijd maar in een soort estafette. Eerst wilde Cadanz niet eten. Dat vond ik op zich prima want zoals gebruikelijk ren ik nadat ik alles op heb, alle bakken af om te zien of er ergens nog wat te halen valt. En Cadanz at niet, dus een snelle extra hap voordat ik door de baas werd gegrepen zat er in. Maar daarna begon Cadanz ook te braken. TjÈ wat komt er dan een rotzooi uit. In mijn bak ziet het eten er altijd heerlijk uit maar zo uit de bek moet je maar raden wat het is. En volgens mij zit er nooit hout in het eten en toch herkende ik dat wel. Helaas de extra kansen keerden. Ik had zelf opeens ook geen honger meer, voelde me niet lekker en werd wat slomer dan gebruikelijk. Het onder Djoek gaan staan om hem vanaf die plek aan te vallen daar had ik de puf niet meer voor. En opeens dacht mijn maag er ook anders over. Eruit met die zooi. Tja dat doe je dan maar, al lopend door de kamer of al liggend op het kussen. Ook s'nachts. Arme vrouw die wordt toch al bij het minste gerucht van mij wakker. Nou ik heb haar wat redenen gegeven om niet te slapen dat kan ik je verzekeren. Want niet alleen mijn maag speelde op maar ook mijn achterkant. Ik heb nooit geweten dat ik zover kon spuiten. Dat ging zo goed omdat het lekker knetterde. Het ging werkelijk alle kanten op. Weet je wat ik zo gek vind, Tyri heeft mijn voorbeeld maar dan in het kwadraat gevolgd. Normaal neem ik andermans streken over maar nu deed hij mij na. Alleen hij gaf het knetteren niet aan maar ging dan zelfstandig binnenshuis op zoek naar een lekker plekje om e.e.a. rustig te te kunnen laten gaan. Wat dat betreft kan hij nog wat van mij leren. En hij is heel inventief kan ik jullie verzekeren. Niet op één mooi hondenkussen maar precies tussen twee kussens, met als gevolg dat beide een iets andere kleur maar vooral andere geur kregen dan gebruikelijk. Wij hadden daar geen last van en wilden daar best op gaan liggen maar de vrouw dacht daar heel anders over. Opruimen die hap. En toen deed hij iets wat echt niet door de vrouw werd gewaardeerd. Er waren net nieuwe kussens neergelegd met van die mooie dekens erover en de vrouw had haar rug nog niet gekeerd of hup opnieuw knetteren op het kussen. Zelfs ik kreeg medelijden met de vrouw en ik nam me toen maar voor om extra makkelijk voor haar te zijn alhoewel dat eigenlijk niet kan want dat ben ik eigenlijk altijd wel vind ik zelf. Wij, Cadanz, Tyri en ik, zijn nu weer wat aan de betere hand, we eten weer en we zijn weer vrolijk. Alleen nu is Otis aan de beurt. Laten we hopen dat dat niet doorzet want de wasmachine kan al dat werk niet meer aan en draait overuren om over de vrouw maar te zwijgen. Zo'n roedel honden in huis is heel leuk maar het heeft ook zijn keerzijden. We gaan met elkaar overleggen hoe we de vrouw kunnen bedanken. Ik geef haar in ieder geval wat extra likjes want als ik al niet gek op haar was dan werd ik het nu wel.

09-01-2009 Songan
‍
De vrouw en de baas vinden mij een heel pienter hondje. Nou weet ik dat natuurlijk ook wel, maar het is toch leuk om te horen. Ik ken namelijk al een heleboel commando's. En 1 ervan is het commando 'los'. Als kliko op 4 poten werk ik graag van alles naar binnen en dus heeft de vrouw mij dat commando meteen geleerd naast het commando 'zit' en 'af'. Ik gaf daar een kleine demonstratie van toen we met zijn allen gingen wandelen. Ik liep in het IJsselbos natuurlijk weer eens wat te vreten en de vrouw riep 'los'. Ik spuugde het onmiddellijk uit en ging pal voor haar zitten, want dan komt de beloning. En ja hoor, er kwam iets lekkers uit haar jaszak. Daar stond de baas mooi van te kijken, wat doet hij dat goed zei die, tja, knappe vent hè. Er lag hier in de buurt ook heel veel vuurwerk. Dat mocht ik niet pakken en als ik het toch deed kreeg ik bij het commando los weer wat lekkers. Dus ik pakte een groot stuk vuurwerk en ging heel demonstratief naar de vrouw lopen kijken. Hè, ze zegt niks, dus ik een beetje voor haar voeten lopen met het vuurwerk in mijn bek. Nog geen reactie. Toen heb ik het maar uitgespuugd en ging pal voor haar voeten zitten. Eens kijken of ze niet reageert. Wat ben je toch een slimmerik zei ze en ja hoor, daar kwam het lekkers. Ik laat mij ook van mijn pientere kant zien als ik thuis iets doe wat niet mag. Als de vrouw dan naar me toe komt gooi ik me direct op mijn rug. Ik kijk haar dan ook nog eens heel olijk aan met mijn tong uit mijn bek. Ik zie heus wel dat ze haar lachen niet in kan houden. Datzelfde doe ik als ik Amigo ga plagen. Ik ga voor hem liggen keffen en tijger naar hem toe. Als ik bij hem ben bijt ik hem in zijn poot en gooi me daarna op mijn rug. Zo liggen we dan naar elkaar te blaffen. Maar ik ga ook heel vaak onder hem staan om zijn bek te likken. Als ik er dan toch sta, hang ik ook meteen even in zijn baard. Hij blaft dan wel en gromt ook, maar stiekem denk ik dat hij me toch wel een beetje leuk vindt. Ik vind hem in ieder geval wel heel leuk.

10-01-2009 Boy
Ik heb een hartstikke goed bericht gekregen. Ik ben er best een beetje stil van. De baas heeft me verteld dat we aanstaande zaterdag met negen van mijn kinderen gaan wandelen. Hij heeft met alle baasjes en vrouwtjes van mijn nazaten contact gehad en negen van hen kunnen zaterdag komen. Drie hebben er helaas moeten afmelden. Ik kijk er nu al naar uit. Dat wordt fun, negen puppen van 15 weken oud die met elkaar gaan wandelen. Gevolgd door minimaal het dubbele aantal mensen. Zien jullie het al voor je? Weet je wat ook zo leuk is. Ze zijn allemaal enthousiast over hun pup. Ik heb veel foto's van ze gezien. En ze lijken wel heel erg sterk op mij. Mijn beeltenis in het klein en dat maal negen. Want kan de wereld toch mooi zijn hè? Ik ben er best een beetje trots op. Ik heb de baas al gevraagd om vooral veel foto's van mij samen met mijn kinderen te maken. Ik denk dat ik die dan boven mijn slaapplaats hang. Natuurlijk met een foto van Nyrvana er naast en dan maar dromen. Wat dat betreft lijken mensen en honden best wel wat op elkaar. Genieten van de kleine dingen des levens die eigenlijk de grootste dingen zijn die je je maar kan voorstellen. Ik denk dat ik vanavond maar vroeg ga slapen, nee sterker nog ik ga al vast nu naar mijn slaapplaats. Ben benieuwd of de baas net zo lekker gaat dromen als ik? Alleen hij vergeet ze altijd en dat weet ik, ik zeker ik niet.

21-01-2009 Otis
‍
Het valt de laatste tijd niet altijd mee om de alpha reu te zijn. In het verleden stelde het eigenlijk niet zoveel voor. Het was meer een soort erebaantje. In huis liep alles vanzelf, heel rustig, alleen buiten hield ik goed in de gaten of er geen verkeerde dingen gebeurden. Maar het is de laatste tijd behoorlijk onrustig in huis en dat komt voornamelijk door Boy. 
Sinds Boy de vrouwtjes heeft ontdekt vindt hij zichzelf een hele kerel. Hij mag dan ook wat meer dan wij, maar dat zegt echt niet alles. Hij wilde zich tegenover mij proberen te bewijzen, een stapje hogerop dus. Hij begon op mij te rijden, althans dat probeerde hij en 1 keer ging hij zelfs in de aanval. Dat was vorige week en hij beet me toen een gat in mijn neus. Hij mag dan wel gedekt hebben, dat maakt hem nog geen echt vent. Ik laat mij niet zomaar van mijn positie verdrijven, dus ik heb hem weer even op zijn plaats gezet. Zijn gegrom daarna maakte bij mij geen indruk. Hij weet nu weer waar hij aan toe is. Hij bracht Djoek ook op bepaalde gedachten, want die ging met hem meedoen. Proberen om op me te rijden of in me hangen, als we aan het rennen waren. Van zo'n blaag pik ik dat natuurlijk helemaal niet en regelmatig laat ik hem even merken wie hier nou eigenlijk de baas is. Door zijn kauwspeelgoed af te pakken b.v. Of afgelopen week had Cadanz 2 van die ODH's tegen zich. Het was weliswaar stoeien, maar Cadanz had het behoorlijk zwaar. Ik lag dat zo eens even af te kijken en ik vond het eigenlijk helemaal niks zoals het ging. Tenslotte is Cadanz mijn maatje. Ik sprong er tussen en met 1 grom maakte ik er een einde aan. Ik bleef tussen Cadanz en de 2 anderen staan zodat ze niet meer bij hem konden komen en toen was het afgelopen. Ik ben nog steeds de hoogste in rang en er is weer rust in huis. Tot dat ze het misschien weer gaan proberen.

24-01-2009 Het Vijfspan
Het waren maar vreemde wandelingen in het IJsselbos afgelopen donderdag. We zagen donderdagmorgen 2 mensen lopen met hun honden en ze droegen er ook 1 in hun armen. Ze liepen in de richting van de parkeerplaats naar de auto. De vrouw hield ons bij zich zodat we niet nieuwsgierig zouden gaan kijken wat er aan de hand was. Dat hondje heeft zich vast verwond zei ze, dus blijven jullie maar hier. En wij liepen weer door in de richting waar zij vandaan kwamen. Toen we later in de middag nog een keer gingen en we reden de parkeerplaats op hoorden we de vrouw iets zeggen over het bord wat er die dag was geplaatst. Nou jongens, we gaan gewoon lopen hoor, ook al mag het misschien niet meer zei ze nog. Dus wij renden alvast vooruit het pad af richting het grasveld. Maar toen hoorden we de vrouw roepen, hier blijven jullie en ze klonk nogal vreemd. Bij de vrouw blijven, we lopen een heel klein stukje, gauw plassen en poepen en we gaan weer naar huis. Het was echt de kortste wandeling die we ooit gemaakt hebben. Want op het bord stond dat er die ochtend een hondje was overleden na het eten van een vergiftigde vogel. Het hondje wat wij die morgen gezien hebben. Wij liepen bijna iedere dag in de buurt waar die vogel is gevonden. Langs de rand van het gras aan de bosrand. Gelukkig dat Djoek en Songan hem niet gevonden hebben, want vooral Songan werkt van alles naar binnen. We lopen nu iedere dag weer in het park, dat is ook leuk op de grote grasvelden met de enorme modderplassen, waar we zo heerlijk doorheen kunnen stampen. Zo ook vandaag. Toen we weer naar de auto terugliepen, kwam er een mevrouw op ons aflopen die een praatje begon. Zij werkt als journaliste bij de plaatselijke krant en vroeg of ze foto's van ons mocht maken. Zij ging een stukje schrijven over wat er gebeurd is in het IJsselbos en wist blijkbaar dat wij daar ook altijd liepen. Er was nog geen nieuws over het onderzoek naar de dode vogel, maar misschien wel tegen de tijd dat de krant uitkomt. Zij moet eigenlijk foto's van het IJsselbos maken bij haar artikel, maar daar was niks te zien vertelde ze. Nee, daar loopt nu niemand meer. En aangezien ze ons een prachtig stel vindt, wat zo mooi bij elkaar blijft, gaat ze haar best doen om onze foto's te laten plaatsen. Woensdag zullen we het zien, als de krant wordt bezorgd.

29-01-2009 Cadanz
Ik vind Boy een patser, een bluffer, een over het paard getilde ODH. Ik wordt niet goed van hem. Waarom? Omdat hij de hele tijd zo langs zijn neus weg vraagt hoeveel kinderen heb jij eigenlijk? Hoeveel teefjes heb je ook al weer gedekt? Ik weet dat hij weet, dat ik het antwoord natuurlijk al lang weet. Daarom stelt hij ook die vragen, die opschepper. Hij heeft al twee teefjes drachtig gemaakt. Hij heeft nota bene uit één nest al veel meer kinderen dan ik en dan moeten de kinderen van Takoda nog geboren worden. Dus omstreeks 25 februari zal ik het nog vaker moeten aanhoren. Telkens weer loopt hij langs me heen en dan hoor ik weer die hele verhalen van hem over hoe mooi zijn kinderen wel niet zijn. Hij heeft er een aantal in Hilversum in levende lijve ontmoet en vanaf die tijd is het deut. Hij loopt naast zijn poten omdat hij zulke mooie kinderen heeft gekregen. Wat daaraan zeker heeft bijgedragen is de reactie van de pupeigenaren. Ze waren allemaal lovend over hun pup en Boy met zijn in mijn ogen belachelijk grote antennes heeft dat natuurlijk allemaal haarfijn opgevangen. Diep in mijn hart moet ik hem natuurlijk wel een beetje gelijk geven. Ik zie immers de hele dag Songan hier in huis lopen. Een Boy in spè zal ik maar zeggen. Grote vriend van Djoek en die twee zijn acht poten op één buik zoals ik vaak moet merken als ze me weer eens met z'n tweetjes tegelijkertijd bestormen. Ik moet er wat aan doen. Als de vrouw niet snel komt met een te dekken teefje dan neem ik het niet meer zo nauw en dan ga ik op eigen houtje de buurt onveilig maken. Kijken wat Boy dan nog te zeggen heeft want ik kan dekken als een beest en dat weet hij ook.
‍

01-02-2009 Boy en Djoek
‍
Kleren maken de man, oh pardon wij bedoelen de hond. En waarom zeggen we dat. Dat zeggen we omdat we allebei door de baas verwend zijn. Jullie weten dat we elke zondagochtend met de baas gaan speuren. En speuren doe je natuurlijk het best met een tuig. Nou, we hebben allebei een tuig van de baas gehad. En al zeggen we zelf, het staat ons best stoer. Op ons verzoek heeft de baas er een foto van gemaakt zodat jullie kunnen zien hoe we er uit zien. Zelf denken we dat menig teefje nu voor ons gaat vallen. Alleen jammer, maar wel gelukkig voor de baas, dat als we het tuig om hebben er geen teefjes in de buurt zijn om ons te bewonderen. Dus lady's schroom niet als jullie ons wel zien zitten. Stuur maar een mailtje naar de baas en die geeft dat dan wel aan ons door. Alleen ik Djoek heb natuurlijk een opmerking. Waarom heeft Boy aan de ene kant Speurhond staan en aan de andere kant Loverboy terwijl ik aan beide kanten Speurhond heb staan. Ik heet dan wel geen Boy maar ik ben wel een charmeur hoor. Ik heb weliswaar geen nazaten, maar wat niet is kan nog komen toch? Ik vind het ook wat overdreven maar ja je mag een gegeven paard niet in de bek kijken. Ik had wel schik toen ik de fotootjes zag, want Loverboy is lekker niet te lezen. Maart de baas is niet voor één gat te vangen. Dat had ik kunnen weten want als je met je muis op de middelste foto gaat staan wordt hij groter. We zijn er blij mee, het zit lekker en ons enige probleem is nu nog dat we niet met onze neus omhoog mogen speuren terwijl we met zo'n tuig om wel zo willen lopen. Probleem voor de baas zouden we zo zeggen. Wij zijn speurhondentrots.

15-02-2009 Boy
De werktijden van nu zijn niet meer de werktijden van vroeger. Afgebeuld worden we. Vooral Djoek en ik. Waar blijft de verplichte zondagsrust. Het leek vandaag weer nergens op.
Vandaag, zondag, liep de wekker al weer vroeg af. Kwart voor zeven. Dat is toch geen tijd voor een zondag. We vonden het natuurlijk wel leuk want Djoek en ik gingen weer met de baas speuren. Daar zijn we echte keien in. Wel een beetje vervelend maar Djoek schijnt heel veel aanleg te hebben. Dat wordt voor mij oppassen dat ie me niet voorbij streeft. Maar even terug naar de werktijden. Normaal na het speuren gaan we naar huis, eten we wat en kunnen we uitbuiken. Maar dit keer was het eten, minder dan normaal, en hup de auto weer in, inclusief Amigo. Ook de rest van het Vijfspan ging mee, maar die gingen bij de vrouw in de auto. Zo is het hier verdeeld de baas drie honden en de vrouw vier. In kilo's winnen we het nog maar de impact van Songan doet zich al gelden. Die groeit als kool en de kilo's groeien rechtevenredig mee. Gelukkig is de baas, ook niet één van de lichtste dus voorlopig winnen we het nog makkelijk.
Komen we bij het Leenderbos. Wandelen dus met de hele groep. Nog niks aan de hand maar na de wandeling komen we bij de auto en zien we een heleboel andere ODH's met hun baasjes staan. Dus hup weer wandelen maar nu alleen wij ODH's. Dat was natuurlijk geweldig en wat nog leuker was mijn dochter Zaynah en mijn zoon Thor waren er ook met als klap op de vuurpijl Mojca, de surrogaatmoeder van Thor, het teefje dat ik zo leuk vind. Maar ook nu moet ik weer vaststellen dat Djoek steeds meer in mijn vaarwater zit. Net als ik wist hij haar heel goed te vinden. Net als ik liep hij een beetje te sjansen met haar. Het wordt een echte concurrent van mij. Na deze wandeling gingen de baas en de vrouw met de andere baasjes eten in de Clown. Wie mocht er als enige van het Vijfspan wel mee naar binnen? Jullie kunnen het weten. Djoek natuurlijk want onder het mom die Djoek kun je niet in de auto achter laten want hij sloopt, mocht hij wel mee naar binnen en hadden Amigo en ik het nakijken. Ik overweeg dan ook om ook maar eens mijn tanden in de auto van de baas te zetten. De hoofdsteunen lijken me daar meer dan voldoende voor geschikt. Na het eten ging het hele Vijfspan weer terug naar het bos om nog eens te wandelen. Kortom de arbeids- en rusttijdenwet werd geweld aangedaan. Wij moesten weer mee. Songan had het wat dat betreft veel makkelijker die zat prinsheerlijk, weliswaar onder luid protest, in de hondenwandelwagen. Wij ouderen moesten op eigen benen lopen. En dat werd toch wel wat zwaar dus vandaar dat ik de baas eens op mijn rechten ga wijzen. De tijd van afbeulen is al lang voorbij. Aan de andere kant als hij rustiger aan gaat doen maak ik ook veel minder mee. En stel je voor dat hij dan zegt okÈ dan neem ik in het vervolg wel alleen Djoek mee, dan heb ik het nakijken. Dus voorlopig houd ik mijn mond maar en als ik eerlijk ben, ik heb genoten vandaag en van protesteren word je nog veel moeier dus laat maar zitten. Ik ga maffen en kijk al weer uit naar de volgende wandelingen.

20-02-2009 Boy
‍
Ik heb me vanaf het begin afgevraagd of het nou wel echt nodig was, zo'n kleintje erbij. Zelfs al is het mijn eigen zoon. Ik bedoel, we hadden het toch goed zo, Djoek en ik. Ik ben zijn grote voorbeeld, hij kijkt enorm tegen me op. We kunnen lekker samen stoeien en achter elkaar aan rennen om de bal bij elkaar af te pakken en zo. Nu hang ik er vaak maar een beetje bij. Het lijkt erop dat Djoek alleen nog maar aandacht voor Songan heeft. Die 2 zijn altijd samen aan het spelen. Ook buiten holde Djoek alleen nog maar met Songan. Toen Songan nog wat jonger was en hij na korte tijd wandelen naar de auto werd gebracht, kreeg ik weer alle aandacht, want wij gingen dan nog wel een heel stuk lopen. Dan was het weer als vanouds, Djoek en ik samen. Zo hard mogelijk rennen om de bal, samen achter de teefjes aan, samen het water in. Nu is Songan wat ouder en mag hij 20 minuten meelopen met de groep. Hij wordt niet meer naar de auto teruggebracht en de vrouw zegt dat wij maar tijdelijk moeten inleveren op onze wandelingen, die iedere maand wat langer worden. Het wordt in het weekend ruimschoots goedgemaakt als we met zijn allen naar het bos gaan, met Songan in de pupmobiel. Ik ben natuurlijk wel een trotse vader, ook al heb ik die brutale zoon van me al een paar keer moeten corrigeren. Hij moet niet denken dat hij over me heen kan lopen net als bij de anderen. En mijn eten onder mijn neus proberen weg te kapen was echt de grootste fout die hij kon maken. Maar dat heeft hij goed begrepen. Hij toont ontzag en gedraagt zich heel onderdanig naar mij. Voor mij reden om wat toleranter te worden en hem regelmatig uit te nodigen om te spelen. Dat kan Djoek dan weer niet hebben en hij zit er onmiddellijk tussen. Op die manier heb ik de aandacht van allebei en ook buiten lopen we steeds meer met elkaar te hollen.
Het ziet er naar uit dat het helemaal goed gaat komen tussen ons drieën.

22-02-2009 Boy
‍
De rest van het Vijfspan kan mij vandaag niet meer uitstaan. Ze zijn jaloers. Het is begonnen toen ik van de baas hoorde dat Takoda, èèn van mijn vriendinnen, vannacht is bevallen van een achttal gezonde nakomelingen van mij. Vier reutjes en vier teefjes en allemaal in mijn kleuren Zwart Bruin. Toen ik dat hoorde was ik zo trots als een echte ODH maar kan zijn. Ik loop met opgeheven hoofd en al pompommend door het huis en vertel iedereen die ik tegenkom het geweldige nieuws. Ook al kom ik ze vaker tegen dan vertel ik ze telkens weer Hè ik heb acht nieuwe nakomelingen. Ik heb er totaal twintig en dan ga je toch wel meetellen dacht ik zo. Ik zorg er goed voor om vooral Cadanz vaak tegen te komen. Jullie zullen wel begrijpen waarom. Hem vertel ik het, het liefst. Ook Songan heb ik het verteld. Die raakte gelijk in een dip want die dacht dat hij nu minder aandacht van mij zou krijgen. Ik heb hem gerust kunnen stellen. Hij is de enige zoon die in deze roedel mag wonen, dus voor hem verandert er niets. Toen die dat hoorde was het gelijk weer de oude Songan. Een tijdje later kom ik hem hier in huis weer tegen en wat denk je? Ik hoorde het al van verre. Eerst dacht ik dat ik een echo hoorde maar nee hoor het kwam me echt tegemoet. Pompediepom,pompediepom kwam Songan al pompommend op mij aflopen. Mijn pompom zonk er bij in het niet. Waarom loop jij eigenlijk te pompommen vroeg ik hem op de reu af. Omdat ik een aantal half broertjes en zusjes er bij heb. En weet je wat zo leuk is? als ik die later tegen kom ben ik een stuk ouder en groter dan dat zij zijn en misschien denken ze dan wel dat ik jou ben, tenslotte lijk ik zoals de baas altijd zegt als twee druppels water op je. Dus dan ben ik de grote. Wat een zoon heb ik hè? Ik ben best trots op hem maar dat laat ik het niet altijd merken.
‍

02-03-2009 Songan
‍
Afgelopen weekend liepen er twee te glimmen. Wie liepen er te glimmen en waarom liepen ze te glimmen, dat zal ik jullie snel vertellen. Ik liep namelijk alleen met mijn vader en met de baas. Door omstandigheden werden wij alleen met zijn tweetjes door de baas uitgelaten. en de hele tijd hoorde ik de baas mompelen "wat leuk vader en zoon naast elkaar en ze lijken zo op elkaar". Toen ik dat hoorde en toen ik naast me keek en een heel trotse Boy, mijn vader, naast me zag lopen toen ging ik spontaan ook glimmen. Leuk hè. Ik schijn heel erg sterk op mijn vader te lijken, ook qua gedragingen en daar ben ik best trots op. Maar de vacht met lange slagen die heb ik volgens de baas van mijn moeder. Ik ga goed mijn best doen om op ze

20-03-2009 Djoek
‍
Heb ik in het verleden bij Otis afgekeken hoe hij het traphekje openmaakt, ik weet nu ook hoe een deur opengemaakt moet worden. Ook dat heeft hij me laten zien. Je springt omhoog tegen dat ding aan wat er aan vastzit en dan gaat hij vanzelf open. Zeker als er nog een stel voor de deur staan te dringen, dan val ik als het ware zo naar binnen of naar buiten. Dat ligt er maar net aan bij welke deur ik het doe. Moest ik eerst al voor 1 hond de deur dicht gaan doen, nu zijn het er 2 geworden. Zo is het wel genoeg hoor, zei de vrouw. Maar dat denk ik eerlijk gezegd niet. Want die Songan is me ook een bijdehandje. Ik denk dat ik het hem snel heb geleerd. Wat ik nog niet eens doe is mijn poot optillen als ik moet plassen en dat doet hij regelmatig, al weken lang. Zo brutaal mogelijk vindt hij dat HIJ het recht heeft om naast de vrouw op de bank te liggen. Als Otis voor de bank ligt gebruikt hij hem als opstapje. Ligt Otis naast de vrouw, gaat hij gewoon boven op hem liggen, net als bij Tyri, die dan met veel kabaal van de bank afgaat. Dat gaan we niet meer doen snotneus zei ze, maar het gaat zo snel, voor je het weet ligt hij er al. Het leuke is wel dat Songan buiten alleen maar achter mij aanloopt. En ook steeds in me hangt, dat is wat minder. De plukken haar hangen uit zijn bek. Ik loop met mijn speeltje, dus kan ik niet zo snel iets terug doen. En ik loer ook almaar op het speeltje van mijn ome Boy. Want ik kan er makkelijk 2 vasthouden en los laten . . never niet. Het lukt me iedere keer weer. Staat hij ergens te snuffelen, even geen aandacht . . weg speeltje. Triomfantelijk ren ik er mee weg en draai rondjes om hem heen . . nanananana . . Was hij altijd mijn grote voorbeeld, nu ben ik een beetje zijn voorbeeld geworden. Want ik vind andere honden oh zo leuk en ga er graag op af. Hij deed dat nooit, maar dat is aardig veranderd en de laatste tijd gaat hij met me mee naar andere honden toe. We hebben aardig wat vriendjes in het IJsselbos en vooral 1 teefje, een kruising windhond vind ik helemaal geweldig. Want die kan hard lopen zeg, maar ik ook en zo rennen we samen met het grootste gemak over de grasvelden, door het water en daarna nog even door het zand, voor ik weer terug de auto in moet en daar pas allebei de speeltjes afgeef die ik al die tijd heb vastgehouden.

28-03-2009 Djoek
‍
Jandoppie wat ben ik blij. Als jullie naar de introductiepagina van mij gaan dan zullen jullie wel kunnen begrijpen waarom ik blij ben. Ze zijn hier in het Vijfspan allemaal blij. Blij met mij om precies te zijn. Ik ben bijna één jaar oud en de baas en de vrouw vonden dat mijn eigen pagina maar eens moet worden aangepast. Ze hebben er allemaal foto's op gezet van het begin hier in het Vijfspan tot nu. Ik heb natuurlijk ook gekeken en daarom weet ik nu dat ze echt vinden dat ik er bij hoor. Ik ben volwaardig lid van het Vijfspan en dat is iets om best trots op te zijn. Tenslotte is het maar weinigen gegeven om dat te mogen zijn. Ik kan jullie verzekeren dat het heel prettig toeven is in het Vijfspan. Niet alleen je eten en drinken op tijd maar ook de nodige knuffels op zijn tijd krijgen. En dat niet alleen van de vrouw en de baas maar ook van de anderen. Je bent nooit alleen. Verveel je je, dan kun je altijd een van de anderen gaan lastig vallen. Amigo bijvoorbeeld. Daar hoef je als die slaapt alleen maar dichtbij in de buurt te komen en de pret kan beginnen. Zijn kop gaat omhoog en hij probeert je dan weg te blaffen. Meestal geef ik hem zijn zin dan want hij is tenslotte al oud en stram. Het voordeel van zo'n aanpak is wel dat iedereen weet dat ik rondloop en kun je naar de volgende gaan om te kijken of die dan wel met je wil gaan spelen. Er is er altijd wel één die tijd voor je heeft. Songan bijvoorbeeld, die is echt overal voor in. Dollen en in elkaar happen dat het een lieve lust is. Nee geen beter leven dan een Vijfspanleven zal ik maar zeggen. Dus als jullie me weer zien en denken tjè wat kijkt die tevreden dan weten jullie nu waarom. En nu ga ik op zoek naar eennaar een "slachtoffer" Het is er weer tijd voor.

"slachtoffer" Het is er weer tijd voor.