06-07-2009 Songan
‍
Het is inmiddels wel zo'n beetje algemeen bekend dat wij honden van de wolf afstammen. En het schijnt, heb ik tenminste horen vertellen, dat ons ras nog erg dicht bij de wolf staat.
Dat ik niet eet maar vreet als een wolf, wordt me wel een paar keer in de week verteld. Dus ik geloof best dat het waar is. Maar ik kan nog veel meer net als een wolf. Ik kan namelijk huilen als de beste. Ik huil als de telefoon gaat en er wordt niet snel genoeg opgenomen. Ik kan ook heel mooi huilen als mijn piepbal heel langzaam uitpiept. Althans dat kon ik, want Djoek vond het kennelijk niet mooi klinken, dus die heeft mijn piep gesloopt. Als er auto's met sirene voorbij komen weet ik zeker dat ik ook mijn steentje moet bijdragen. En weet je wat nou zo geweldig is als ik begin te huilen, dan doet de rest mee. Een heel orkest, helemaal super klink dat, althans dat vind ik. De vrouw stond helemaal versteld toen ze het de eerste keer hoorde. Er had nog geen hond eerder zo gehuild, tot dat ik kwam. Het was wel duidelijk dat ze helemaal onder de indruk was toen ze ons zo hoorde, maar of de buren dat ook zijn . . Voor het geval dat de buurt het niet goed heeft gehoord, heb ik het ook nog eens in de tuin laten horen toen de vrouw met Otis naar buiten moest. Ze had geen tijd meer om ons naar binnen te doen en rende met Otis de tuin uit naar het grasveld om de hoek. Ik loeide zo hard als ik kon en de rest deed met me mee. Een openlucht concert, daar hebben vast veel mensen van genoten. Het hielp in ieder geval om de vrouw en Otis weer heel snel terug te laten komen, dus succes had het wel, maar gewaardeerd werd het jammer genoeg niet.
‍

04-08-2009 Het Vijfspan
‍
Het is weer voorbij. Weken lang is de baas thuis geweest. Vakantie noemen de mensen dat. Maar nu gaat hij weer elke dag naar zijn werk. Hij zou het niet erg vinden als hij bij ons thuis kon blijven vertelde hij ons nog, maar ja dat duurt nog een paar jaar. Wij zouden het fijn vinden als hij thuis zou blijven. De vrouw en de baas die horen gewoon bij de roedel en die moeten er eigenlijk altijd samen zijn. Dan voelen wij ons op ons best. Bijkomend voordeel als de baas thuis blijft, is het iets langer slapen.
Maar natuurlijk niet te lang. Wanneer wij vonden dat ze het bed maar eens uit moeten komen dan gingen we ze met zijn allen gezellig wakker maken. Zo tussen 07.00 en 7.30 uur in de morgen. Volgens ons waren ze daar heel blij mee. Enthousiast banjeren we dan flink lebberend over het bed. Daarbij worden door de ODH's de o zo bekende herderpiepen geproduceerd. Wat ons betreft kunnen de vrouw en de baas de wekker wel afdanken. Nu is het weer zo dat de vrouw als eerste om 6.00 uur beneden is, terwijl alles nog in diepe rust is. Wij worden dan op Otis na vanzelf wakker. Otis vertikt het dan om zo vroeg op te staan, Zodra de vrouw het bed uit is gaat hij lekker op haar plekje liggen rollen. Meestal moet hij een paar keer geroepen worden om beneden te komen zodat we met zijn allen de ochtendwandeling kunnen maken.

08-08-2009 Djoek
‍
Ik heb schik. Ik heb heel veel schik. Ik zal jullie wel even vertellen waarom ik zo veel schik heb. Vandaag ben ik samen met mijn grote Oom Boy wezen wandelen met Mojca en Thor. De baas had met Fred en Angelien afgesproken om te gaan wandelen bij de Geffense plas. We hadden mooi weer en een hele leuke wandeling. Foto's daarvan komen nog op de website. Maar daar gaat het nu even niet om. Na de wandeling zijn we met zijn allen wat gaan eten en drinken bij Angelien en Fred thuis. Daar hebben we lekker in de tuin gezeten. En nu komt het. Oom Boy groot en imposant en duidelijk de baas heeft het moeten afleggen tegen mij. Mojca, ik had daar al tijdens de wandeling zo'n vermoeden van, had duidelijk een voorkeur voor mij. En dat doet je toch wat als volwassen reu in wording. Oom Boy, gepokt en gemazeld, had mooi het nakijken. Boy wilde af en toe met mij spelen maar daar kwam dan als een speer Mojca aangerend om te proberen mijn aandacht te krijgen. Kijk daarom heb ik heel veel schik. Groot en sterk zijn niet de kwaliteiten waar teefjes op vallen. Een mooie kleur haar, in dit geval dus grauw en charmant zijn daar kom je veel verder mee. Wat dat betreft lijken wij honden op mensen. Toch?

15-08-2009 Het Vijfspan
Hadden jullie afgelopen week ook zo'n pech? Zo'n onbestemd gevoel van waarom nou niet. Het had toch gekund. De baas had dat wel. Al dagen hoorde we hem praten over een jackpot van 27,5 miljoen. En dan kwamen er de meest fantastische verhalen over wat hij daarmee allemaal wel niet zou doen. We zouden verhuizen naar een vrijstaand huis met een bos er omheen. Jongens, dan hebben jullie je eigen bos. En hoe vaak wij ook tegen hem blaften dat dat helemaal niet hoefde, hij bleef het maar zeggen. Kijk hier zie je het verschil tussen mensen en honden. Wij hoeven helemaal geen eigen bos. Wij lopen liever in het bos van een ander. Dan kom je nog eens wat tegen. Een leuke teef bijvoorbeeld. In een eigen bos met een hek eromheen zien wij dat nog ziet zo gauw gebeuren. Stilte, ja dat heb je dan genoeg, maar daar zitten wij niet op te wachten. Nee dan al die bossen waar we met z'n allen door heen gestruind hebben. Daar is niets mis mee. Altijd weer spannend wat je om de bocht van het bospad weer tegenkomt. Mensen, honden, paarden je kan het zo gek niet bedenken of het loopt in het bos. Maar goed even terug naar de baas. De Jackpot is niet in huize Vijfspan gevallen. Was een kans van 1 op acht miljoen. We hebben hem getroost met de woorden "Maar je hebt ons toch" Wij laten je niet alleen. Nog niet voor 27,5 miljoen. En het heeft geholpen. De baas is weer blij zoals vanouds. Onderstaande fotootjes laten het zien. Huize Weltevree, daar kan geen euro tegenop. 
NB, We hebben wel met zijn allen even overlegd. Het geld voor die kans van één op acht miljoen kan misschien beter gebruikt worden voor de aankoop van extra kluiven. Dan heb je een kans van één op één. We wachten op het goede ogenblik om de baas dat te vertellen.

21-08-2009 Djoek
Yeahhh, I'm a MAN . . . Lange tijd vond iedereen me maar een beetje nou ja, een watje eigenlijk. Wel lief hoor, maar toch . . En waarom dat was? Nou euhh, ik plaste namelijk nog altijd als een teef. Ja ik durf het bijna niet te zeggen als grote vent. Maar dat is nu afgelopen. Ha, ik heb de smaak te pakken en elke boom is voor mij als ik de kans krijg. Niks meer in 1 keer leeg plassen als een teef. Ik laat overal merken dat ik langs ben geweest. Ze zullen me nu leren kennen in de buurt.
Enne . . ik hoor ook van iedereen die me een tijdje niet heeft gezien . . wat is Djoek mooi geworden. Kijk zelf wist ik dat natuurlijk al lang. Ik kijk tenslotte ook wel eens in de spiegel en de baas en de vrouw zeggen het ook heel regelmatig. Ze vinden me groter geworden en breder, een echte kerel. Nou dan kun je natuurlijk niet meer als een teef gaan plassen.
Over teefjes gesproken, die vind ik ook almaar leuker worden. Dus dames pas maar op, want DjoekieMAN wil op vrijersvoeten.

31-08-2009 Boy en Djoek
‍
Er loopt er één hier in huis te pronken. Hij vraagt de hele tijd aan ons "hebben jullie het al gezien" En hij weet natuurlijk al lang het antwoord. Natuurlijk hebben we het gezien. We kregen geen kans om het niet te zien. De vrouw was afgelopen zondag naar een behendigheidswedstrijd en ze had zoals gebruikelijk Otis, Cadanz en Songan meegenomen. Toen ze thuis kwam liet ze direct vol trots aan de baas zien wat ze daar gekocht had. Een autosticker van een redelijk fors formaat en een roadbordje. En wie denken jullie wie daar op stond. Songan in vol ornaat. De oh's en ah's waren niet van de lucht. De baas deed daar dapper aan mee. Wat een mooie foto van Songan, geweldig hoorden we hem zeggen. Wij liepen met zijn tweetjes nog eens extra dicht langs de baas zo van kijk ook eens naar ons, wij mogen eer ook zijn, maar dat mocht niet helpen. En dus loopt Songan te patsen ik ben een ster tralalalala ik ben een ster. Wij ook niet van gisteren laten hem dan fijntjes weten dat het niet uniek is. Ook Otis en Cadanz staan op een autosticker (kijk maar eens op 18 april), sterker nog die zitten al op de auto van de vrouw en we brengen hem dan aan het twijfelen zo in de trant van, die sticker van jou past niet meer op de auto van de vrouw daar is geen plaats meer voor dus zal hij wel ergens in een vergeten hoekje terecht komen. De staart van Songan is dan gelijk wat minder hoog gedragen. Maar wij weten diep in ons hart wel beter. De vrouw is hartstikke trots op Songan, die sticker komt heus wel op haar auto, maar dat vertellen we hem niet. Nee laat hij voorlopig maar even dimmen, naast zijn poten lopen kan hij nog lang genoeg. Als we heel eerlijk zijn moeten we ook eigenlijk wel toegeven dat het een mooie foto is. Gelukkig heeft de baas ook hele mooie foto's van ons alleen die plakken niet op zijn auto. We zullen hem maar eens lief aankijken, wie weet kunnen we dan patsen naar Songan.

07-09-2009 Songan
‍
Het was een rare dag vandaag. Het opstaan en de ochtendwandeling waren als normaal. Maar toen kwam het ritueel van het eten. Alle bakken werden gevuld. Nou ja alle? Ik telde er zeven maar slechts in zes bakken zat het vlees waar ik zo gek op ben. En wie kreeg die zevende lege bak? Je kan het al raden. Ik dus. Voor de vorm werd er wat karnemelk ingegooid maar daar bleef het dan ook bij. Ik kreeg niets. Ik was zo verbaasd dat ik zelfs Djoek niet van zijn etensbak heb proberen te duwen. Iets wat ik normaliter altijd probeer te doen, zeker omdat die sukkel zich dan ook laat wegduwen. Maar meestal grijpt de baas in en dan kan Djoek weer heer en meester worden over zijn eigen bak. Maar goed ik kreeg geen eten. Een tijdje na de ochtendwandeling mocht ik alleen met de baas en de vrouw mee. We gingen helemaal naar Amsterdam. Naar een Orthopeed of zoiets. Ik had daar nog nooit van gehoord laat staan mee te maken gehad. Nou dat kan ik na vandaag niet meer zeggen. Ik weet nog steeds niet wat een orthopeed is maar wat die met je doet dat weet ik nu maar al te goed. Nietsvermoedend ga je op bevel van de vrouw op de tafel staan. Hoewel ik twijfel nog steeds of het een echte tafel was. Want thuis mag ik nooit op de tafel staan en deze tafel ging omhoog, lijkt dus meer op een lift, een lifttafel noem ik het maar. Sta je daar op je gemakkie om je heen te kijken en plotsklaps wordt je door die peed op je zij gegooid en samen met de baas in een ijzeren greep gehouden. Nu ben ik nogal fors uitgevallen dus moest de vrouw en een assistente nog even komen helpen om mij op mijn plaats te houden. Ik hoor die ortho nog zeggen tegen de baas en de vrouw dat Duitse Herders nogal snel miepen maar dat als het er op aan komt ze best pijn bestendig zijn. En dat klopt. Eerst liet ik even horen dat mij heel veel onrecht werd aangedaan maar toen dat niet hielp heb ik mij snuit maar gehouden. En toen kwam het. Ging die ortho aan mijn poten friemelen. Buigen, strekken en weet ik wat nog niet meer. In ieder geval deed die dingen met mijn poten die mij zelf nog niet gelukt zijn. Ik gaf geen krimp en ik hoorde die man zeggen "volgens mij heeft hij perfecte heupen en hele goede ellebogen". Alles zit goed, hij heeft ook geen groeipijnen meer. Foto's maken helemaal niet nodig. Toen ging mij een lichtje op. Drie weken geleden was ik bij de dierenarts want volgens de vrouw had ik groeipijnen en de dierenarts heeft mij toen onderzocht en de vrouw verteld dat hij mij voor de zekerheid maar doorverwees naar een specialist. Weet je wat ik wel heel leuk vond? Die man noemde mij een paar keer die kleerkast vanwege mijn postuur. Hij en de assistente waren helemaal weg van mijn verschijning. Ik hoor hem nog zeggen tegen de vrouw, ze zullen voor hem wel in de rij gaan staan zo'n hond, geweldig. Ik vond hem gelijk aardig en natuurlijk een man met verstand van zaken. Maar het allerleukste vond ik nog de opmerking van de baas. Over vijf jaar wil ik een zoon van hem, dan is Boy (mijn papa) 10 en die lijn moet worden doorgezet. Ben ik effe blij dat ik op mijn vader lijk. Maar er is één heel groot verschil. Boy hoort bij de baas en ik ben de hond van de vrouw. Niet dat dat veel uitmaakt maar toch!! Al met al een hele ervaring en lekker om mee op te scheppen tegen de rest van het Vijfspan, zo in de trend van zijn jullie wel eens bij een orthopeed geweest. Ik wel en die vond mij geweldig. En dan maar genieten als ik die verbaasde blikken in de ogen van de anderen zie. Kan ik hen eens wat leren in plaats van zij mij.

13-09-2009 Djoek
‍
Ik ben best trots. Ik heb het vandaag voor het eerst gedaan. En ik ben zo trots dat de baas zo trots op mij is. Wat ik gedaan heb? Ik heb naast de baas op de fiets gedraafd. En dat ging hartstikke goed. Niks leren, niks voorzichtig proberen. Na vijf meter lopen ging de baas fietsen en bleef ik er naast lopen. Trouwens wel raar hoor de baas op de fiets, want dat zie je niet elke dag. Eigenlijk een soort wereldwonder zal ik maar zeggen. Maar goed terug naar mij. Een heel stuk samen met de baas opgetrokken. En weet je wat ook zo leuk was en paar kinderen riepen de baas na "mijnheer wat heeft u een mooie hond" Dus ik mijn borst extra vooruit en nog meer oplettend naast de baas voortdraven. Ik moet wel zeggen dat je daarna goed slaapt. Wat dat betreft mensen, als jullie niet kunnen slapen gewoon even met de baas mee naast zijn fiets rennen en je slaapt de slaap der onschuldigen. Ik heb begrepen dat we dit vaker gaan doen, want ik heb de vrouw tegen de baas horen zeggen dat Djoek best veel beweging nodig heeft. Kijk zij heeft er kijk op en als dat bijdraagt aan het samen met de baas wat gaan doen ben ik het natuurlijk helemaal met haar eens. Ik heb er zin in.

14-09-2009 Het Vijfspan.
‍
We hebben het met zijn allen toch maar goed getroffen met de vrouw en de baas. Vandaag stond weer helemaal in het teken van de honden, van ons dus. Half acht opstaan en gelijk met zijn allen naar het IJsselbos om lekker te ravotten en zo. Om half negen waren we weer terug en kregen we eten. De baas en de vrouw dronken nog even koffie en hup daar gingen ze met Boy, Djoek en Cadanz naar de manueel therapeut voor de jaarlijkse controle. Dorit Aharon, want zo heet ze, was weer helemaal weg van ons. Ze vindt ons een stel fijne honden en wat nog belangrijker was ze keurde ons weer helemaal goed. Bij Boy werd even een ruggewerveltje "goed gezet" Typisch een verschuivinkje van een dekreu zei ze nog en voor Boy het wist was het gebeurd. Heupen, gewrichten en ons gangwerk werden weer beoordeeld. Alles was goed en zo zijn we de APK keuring weer helemaal door gekomen. Daarna mochten we even kennismaken met de nieuwe pup van Dorit. Acht en halve week oud en we hebben ons van onze beste kant laten zien. De pup mocht ons overal besnuffelen en alle drie deden we heel lief. Djoek ging zelfs plat op de grond voor de pup liggen. Daarna naar huis. Thuisgekomen hup het hele Vijfspan in de auto en bij de oude wielerbaan wandelen en spelen met elkaar. Twee uur weer thuis. De baas en de vrouw aten wat en hup daar gingen ze helaas zonder ons naar het plaatsje Est om dertig kilo vlees voor het Vijfspan te halen. Waren ze om een uurtje of drie terug. Na de koffie ging de vrouw alleen met Songan een uurtje weg voor zijn broodnodige socialisatie. De baas ging eerst een stukje met Djoek fietsen en daarna werden we aan de riem uitgelaten. Na het uitlaten mocht Boy met hem mee naast de fiets. Toen dat allemaal achter de rug was kregen we weer heerlijk te eten en was de avond aangebroken. Moraal van het bovenstaande. Deze dag heeft weer helemaal in het teken van ons leden van het Vijfspan gestaan. Een dag zoals zo vele en dat kunnen er niet genoeg zijn. Als we met zijn zevenen liggen uit te buiken dan hebben we het er wel eens over. Je kan slechter op deze wereld terechtkomen. Wij boffen en dat pakt niemand ons meer af.
‍