2-01-2008 Het Vijfspan.
Het is gelukkig allemaal weer voorbij. Heerlijk geen geknal meer. Geen bange Tyri en Amigo. Het was gewoon niet leuk meer. De regering wordt bedankt voor het toestaan van zwaarder vuurwerk. Dat hebben we goed kunnen merken. Maar nu de leuke dingen.
De baas is een paar dagen vrij en dat houdt in dat we wat vaker verder dan gebruikelijk weg gaan. Daar hebben we zin in. Dat vinden we leuk. Wij wensen alle lezers een heel goed 2008 toe en we hopen dat onze belevenissen goed worden gevolgd.
04-01-2008 Otis
Ik begin nog te rillen als ik er aan denk. Ik moest vanmorgen naar de DA voor mijn jaarlijkse inenting. Zachtjes grommen om haar op afstand te houden hielp niet. Ze trekt zich gewoon niks van me aan. Het rare was dat er een klein stukje van mijn poot werd geschoren en dat gebeurt nooit bij een gewone prik. Er werd een buisje bloed afgenomen. Dat was nodig om mijn nierwaarden te controleren. Die waren iets te hoog vorig jaar, maar nu zijn ze helemaal goed. Ook wordt er getest of ik overgevoelig ben voor sommige medicijnen. Maar die uitslag weten we pas over een paar weken.
Ik kreeg meteen een algehele controle en wat ik eigenlijk al wist ik ben in perfecte conditie.
Als beloning kreeg ik van de DA een lekkere markies en geheel tegen mijn gewoonte in pakte ik die aan. Ja wat wil je, ik had nog niet gegeten, want ik moest nuchter zijn voor het bloedonderzoek. En omdat ik nog niet had gegeten kreeg ik er nog één. Was het achteraf toch niet zo heel erg.
05-01-2008 Boy
Waarom hoort niemand mij? Ik lig te huilen voor de deur. Ik wil naar buiten Daar waar de loopse teefjes zijn.
Ik maak iedereen gek vandaag. Dit zijn ze niet van mij gewend. Nog niet eerder heb ik zoveel belangstelling voor het andere geslacht gehad. Ik joel, ik drentel, ik zit voor de deur. en af en toe ren ik met veel kabaal de kamer in en probeer duidelijk te maken wat ik wil.
Ha gelukkig, de vrouw zegt tegen de baas, ga toch voor de zekerheid maar even naar buiten met hem. Ik ren als een gek naar de hoek van de straat alsof ik heel nodig moet en de baas er in goed vertrouwen achteraan en begin daar aangekomen heerlijk te lebberen. De baas trekt mij mee maar loopt, hij is nu toch buiten, voor de zekerheid nog een stukje verder. Maar ik lebber alleen maar en doe niets waar de baas voor naar buiten is gegaan. De baas neemt me weer mee naar huis en blijft me niets anders over dan weer voor de deur te gaan liggen huilen.
Ik hoor steeds zeggen, Boy is een laatbloeier, hij wordt nu pas volwassen, nou dat zullen ze weten ook.
07-01-2008 Cadanz
Yoehoe, het is waar, ik word VADER !! Ik word nu door de baas en de vrouw papa genoemd in plaats van Roodkapje of mopje wat de vrouw altijd tegen me zegt. Maar het duurt nog zo ongeveer een maand voor Alby gaat bevallen. Zo rond 9 februari zullen onze puppen geboren gaan worden. Dat wordt een spannende tijd.
Volgens mij is Boy vreselijk jaloers en wil hij ook vader worden. Hij eet niet en slaapt niet en is de hele dag en ook 's nachts vreselijk vervelend. Hij ligt loeiend als een koe in de gang of komt midden in de nacht bij het bed een hoop kabaal maken.
Maar hij moet nog even geduld hebben en dan mag hij laten zien of zijn daden net zo groot zijn als het geluid wat hij produceert.
09-01-2008 Cadanz en Otis
Vanavond was voor mij, Cadanz, de eerste extra training voor het flyballtoernooi op 10 februari. Het was alweer een tijdje geleden voor ons allemaal, want er is nu eigenlijk een winterstop, dus we moesten er weer even inkomen. Ik ben er nog steeds niet helemaal aan gewend dat de bal uit een bakje komt, in plaats van uit de kast zelf. Het vangen gaat dus nog niet altijd even goed. Maar als ik als eerste mag starten gaat het wel het beste. Dus ben ik als starthond uitgekozen. Ik ben nu behoorlijk uitgeteld, want we zijn zeker wel een uur heel intensief aan het trainen geweest.
En ikke, Otis mocht ook mee, maar heb wel ruim een uur in een hok gezeten. Dat vind ik niet zo erg, als ik maar mee mag.
De vrouw heeft met mij weer geoefend op het dichtdoen van de deur. We hebben de kastdeurtjes in de garage uitgeprobeerd.
Het gele briefje wat ik aan moet raken, lag telkens op de grond, omdat ik het steeds van haar hand trok. Daarna hield ze het maar vast en toen ze haar hand voor het kastdeurtje hield met het briefje, duwde ik niet alleen mijn neus er heel hard tegenaan, maar ik gaf ook nog eens een flinke lel met mijn poot tegen het deurtje. Elke keer als de vrouw zei, touch, duwde ik met mijn neus en mijn poot. Ze vond me zo knap, dat ik als beloning wel een half bakje kaas heb opgesmikkeld.
12-01-2008 Otis
Het ging de laatste paar weken zo goed met mij. Maar gisteren ging het weer iets minder. En dat komt zo, de vijand liep in het park. Ik hoorde hem blaffen, maar ik zag hem niet. Opgewonden als ik dan ben stuif ik alle kanten op, want ik moet er tenslotte voor zorgen dat hij niet in de buurt van mijn roedel komt. De vrouw riep me wel terug, maar toen had ik waarschijnlijk alweer een verkeerde beweging gemaakt met mijn knie, die nog niet helemaal genezen is.
En vandaag hadden we damesbezoek en nog wel van 2 ook. Shira en Djazz werden vanmorgen bij ons afgeleverd want Hanny ging haar zus helpen verhuizen. Om het afscheid van het vrouwtje wat te verzachten werden er lekkere kluifjes uitgedeeld, zodat ze niet direct in de gaten hadden dat ze weg was. Maar toen ze het door hadden hebben ze een poosje bij de deur zitten wachten om te kijken of ze terug kwam. Op een gegeven moment gaven ze het op en toen was het ook goed. Cadanz en Djazz hadden dikke pret met elkaar en de afpakspelletjes die ze altijd samen spelen gingen weer van start. Na een poosje gingen we naar de Soesterduinen waar het nog heerlijk rustig was, want het was nog redelijk vroeg in de morgen. Ik had daarna wel last van mijn poot, terwijl ik toch heel rustig gelopen heb. Ik mocht niet rennen van de vrouw. Het gaat nu weer goed, ik race weer vrolijk met mijn knuffel door de kamer.
Maandag ga ik weer naar Dorit voor controle. Ik had gehoopt maandagavond weer een paar oefeningen mee te kunnen doen met de behendigheidstraining, maar ik denk dat ik het wel kan vergeten. Ik weet nu al wat ze zal zeggen. Dat ik het rustig aan moet doen, rechte stukken lopen, het liefst aan de riem. En voorlopig nog niet sporten.
13-01-2008 Boy
Staan, zeg nou zelf wat is staan. Staan doen we allemaal en op elk moment van de dag. Op commando gaan staan dat is andere koek. Vooral als het commando wordt gegeven van een afstand van een metertje of vijf. De baas vond me altijd al een rare. Als ik geborsteld word op het bureau en ik ben het zat dan ga ik wel eens liggen. Als de baas dan zegt staan ga ik vanuit mijzelf weer staan. Maar lig ik in de garage op de grond en de baas zegt staan dan deed ik helemaal niks. Nou ja niks, ik had veel belangstelling voor hem en keek hem dan maar, volgens hem, dom aan. De baas is het blijven proberen.
Vandaag na het speuren en nadat de baas zichzelf had volgepropt met koffie en tosti's gingen we zoals vanouds het veld in Maarsbergen op om te trainen. De zit en af oefening op afstand is geen enkel probleem en de baas zegt ook opeens met het bijbehorende armgebaar staan. En wat deed ik? Juist ik ging staan terwijl ik geen centimetertje naar voren kwam. Niks bijzonders dacht ik nog maar de baas wordt gigantisch enthousiast en blijkbaar ben ik de liefste hond van de wereld. Ben ik natuurlijk helemaal met hem eens en dat hoor ik gelukkig vaak ook zonder dat ik er wat voor doe.
Als beloning kreeg ik daarna gelijk een moeilijk zoekapport. Want dat doe ik heel erg graag. Ik vind het apporteerblok altijd waar hij het ook verstopt.
Daarna nog een keer laten zien dat ik op afstand kan gaan staan helaas wel met een stukje naar voren lopen, maar toch, ik ging wel op commando staan. Hij ging weer uit zijn dak maar ik hoor hem toch tegen zichzelf mompelen "ik had het niet nog een keer moeten doen" en toen had hij het vreemd genoeg over geld !!! Maar gelukkig het kwartje is blijkbaar toch bij Boy gevallen er zit vooruitgang in.
Kortom we gingen met zijn tweetjes weer heel tevreden naar huis. Hij omdat ik blijkbaar een kwartje heb laten vallen en ik gewoon omdat ik het weer zo leuk met hem heb gehad.
14-01-2008 Otis
Vandaag ben ik voor controle bij de therapeut geweest voor mijn knie. Gelukkig lijkt het allemaal goed te gaan. Hij is nog wel iets gevoelig, maar we zijn weer op de goede weg. Ik heb daar voor het eerst op een band gelopen. Dat was raar. Het begon langzaam, maar ging steeds sneller. In het begin leek het alsof mijn benen onder me vandaan klapten. Maar na even wennen ging het heel goed. Dorit is erg tevreden over de manier waarop ik loop. En omdat ik al 4 weken weinig heb mogen doen, dacht ze dat ik wel moe zou zijn na de loopoefening. Niet dus, ik word er alleen maar enthousiast van. Ik mag gelukkig wat meer gaan doen, als het maar in rechte lijnen is. Voor de zekerheid wordt er wel een foto van mijn knie gemaakt.
Maandagavond ben ik meegeweest naar de behendigheidstraining. Ik mocht een paar keer over de kattenloop en de wip en ik ben een paar keer door de tunnel gegaan. Dat was weer superleuk. Nu maar hopen dat ik binnenkort wat meer mag gaan doen.
16-01-2008 Cadanz
Vandaag heb ik bericht gekregen van mijn Alby. Het gaat hartstikke goed met haar en ze groeit voorspoedig. Alweer 40 dagen zijn voorbij en nog maar ca. 23 dagen te gaan. Ik ben benieuwd naar de puppen. Zouden ze op mij lijken? Hebben ze mijn ogen?. In ieder geval moeten het wel geweldige puppen worden want onze karakters zijn super. Deze wijsheid is niet van mijzelf maar heb ik de baasjes tegen elkaar horen zeggen. En waarom zou ik ze tegenspreken.
Ik heb een paar foto's van Alby toegezonden gekregen en deze zijn natuurlijk gelijk op onze website geplaatst. Benieuwd, klik dan maar hier en je kunt ze bekijken.
19-01-2008 Tyri, Otis en Cadanz
We hebben tijdens een wandeling laten zien dat we zo mee kunnen doen in een comedy, met de vrouw in de hoofdrol.
Toen we richting huis liepen kwamen we langs een tuin met een bijzonder agressieve hond achter het hek. Het leek wel of hij er doorheen kwam, zo ging hij tekeer. Maar wij laten ons natuurlijk niet kennen, tenslotte zijn we geen doetjes en dat wilden we hem wel even laten zien. Alleen voor die tuin ligt een strook nu heel nat gras, waar de vrouw net op stond met haar gladde rubberlaarzen. Omdat ze er niet op bedacht was dat de hond daar zou zitten in de regen, werd ze door ons helemaal meegetrokken over het natte gras, richting tuin. Wat was ze nijdig, we hebben haar nog nooit zo horen mopperen. De baas stond erbij en keek ernaar. Hij heeft er niet om gelachen zegt hij, maar volgens hem was het wel heel komisch om te zien. De vrouw zag er de lol niet van in om meegesleurd te worden en we werden dan ook behoorlijk uitgefoeterd.
Aan de andere kant van onze wijk zit ook regelmatig zo'n agressieve hond in een tuin. Alleen die tuin grenst onmiddellijk aan een wandelpad. Het is dus altijd oppassen als we in onze buurt lopen en maken we in het vervolg maar een omweggetje.
20-01-2008 Het vijfspan
Dat we vandaag met zijn allen op pad gingen vonden we niet zo vreemd. En dat we naar de Soesterduinen gingen ook niet. Alleen toen we daar aankwamen moesten we nog even in de auto blijven en dat was wel vreemd. Alleen de baas en de vrouw stapten uit om mensen te begroeten die daar al stonden te wachten. Toen we eindelijk de auto uit mochten zag het zwart van de honden en ze hadden allemaal veel weg van Boy. Met die hele groep honden gingen we aan de wandel. Allemaal Oud Duitse Herders met zo af en toe een ander ras er tussendoor. Net als wij vieren bijvoorbeeld. Otis en Cadanz vielen wel op door hun afwijkende kleuren net zoals Tyri. Otis hield de vrouw wel in de gaten, maar Cadanz was op avontuur en had op een gegeven ogenblik weer een grote liefde ontdekt. Het was geen ODH teefje maar een ander hondje wat wel bij de groep hoorde. Opdringerig als hij dan is kreeg het beestje geen rust en was de vrouw genoodzaakt om hem aan de riem te doen. Dat heeft ze geweten, want ze heeft nu nog spierpijn in haar armen.
Tyri moest goed in de gaten gehouden worden, want het was nu duidelijk te merken dat hij niet meer zo best kan zien. Hij was ons telkens kwijt in de grote groep en moest regelmatig geroepen worden.
Boy vermaakte zich prima tussen al zijn soortgenoten en toen er in de duinen water was ontdekt was hij één van de eerste die er in lag te poedelen. Er waren 3 wandelgroepen. Volwassen honden, jonge honden en puppen die allemaal hun eigen route met aangepaste tijden liepen. Aan het eind van de wandeling kwam alles bij elkaar op de parkeerplaats waar ook de kiosk open was. Daar werd met elkaar gezellig nog wat tijd doorgebracht. Angel en Aiki gingen samen met hun baasjes nog even mee naar huis en dat vond Cadanz wel heel erg leuk. Twee knappe dames om je nog even mee te vermaken, maar na korte tijd was alles in diepe rust.
24-01-2008 Amigo
Vandaag was een dag als alle anderen. Niks bijzonders. Zoals gebruikelijk veel aandacht van de baas en de vrouw. Op zijn tijd een aai of een schouderklopje. Twee keer per dag goed te eten en daar tussendoor de nodige kluiven welke volgens de fabrikant goed zijn voor het gebit. Dat zal wel kloppen want ik heb mijn tanden nog en ik ben toch al aardig op leeftijd. Ook over het uitlaten hebben wij geen klagen. Als de baas naar zijn werk is, gaan we altijd met de vrouw in de ochtend en in de middag een uitgebreide wandeling maken waarbij we los kunnen lopen zodat we kunnen ravotten (nou ja de anderen dan) en rennen. Los daarvan lopen we ook vroeg in de ochtend en laat op de avond samen met de baas een rondje in de buurt. Niks bijzonders dus. Maar toch voel ik me daar heel goed bij. Ik geniet weer elke dag en ben blij dat ik deel uit maak van deze roedel. En laten we wel zijn dat is heel bijzonder want daar maak je niet zomaar deel van uit. Dus eigenlijk is een niks bijzondere dag een heel bijzondere dag. Het is maar hoe je het beleeft en leven dat doen we hier. Maar wat is dan wel een heel bijzondere dag?. Kom, ik denk dat ik maar eens op mijn gemak onder de trap ga liggen en daar verder ga mijmeren over niks bijzonders. Misschien val ik al denkende wel in slaap met de geruststellende gedachte dat ik op tijd door de vrouw wordt gewekt voor een weer niks bijzondere gebeurtenis. Het leven is hier zo gek nog niet.
25-01-2008 Otis
Dacht ik vanavond weer eens een begin te kunnen maken met de training, heb ik een dikke voet. Hoe ik daar aan kom, Joost mag het weten. Ik bijt er aan en ik lik het helemaal rood, want ik heb er last van.
Vanmorgen met het uitlaten deed mijn voet zo'n pijn, dat ik ging zitten onderweg. De vrouw schrok zich wild. Ik had er van de week al aan zitten likken en de vrouw had het al helemaal bekeken. In mijn tenen zitten knijpen, waar is dat nou weer goed voor, en de haren weggeknipt, zodat ze goed tussen mijn tenen kon kijken en voelen, maar niks te vinden.
Vanmiddag naar de DA geweest, goh dat is lang geleden, maar die kon ook niks vinden. En toch heb ik een dikke voet.
De vrouw wilde me niet meenemen op de lange wandeling en dacht me met een lekker kluifje binnen te kunnen houden. Ze was even vergeten dat ik heel goed deuren open kan maken. Dat kluifje hoefde ik niet, mee wilde ik. Telkens als ze me de garage uitstuurde naar binnen, had ik de deur weer sneller opengemaakt dan dat zij hem dicht had gedaan. Het hielp, ik mocht mee. Voet goed ingepakt. En ook nog een mooi schoentje er om heen. Ik moest wel aan de uitlooplijn blijven. Maar dat geeft niet.
Ook nog met mijn voet in een bak sop gezeten, das lekker en daarna werd mijn voet helemaal ingesmeerd met iets vettigs. Ook krijg ik weer dezelfde pillen die ik al eerder had.
Nu maar hopen dat het snel beter gaat, want ik wil wel weer eens wat anders doen dan met mijn poot kastdeurtjes dichtslaan in de garage, of stukjes kaas zoeken die verstopt zijn. Wat wel lekker is, daar niet van.
28-01-2008 Cadanz
Leven, er komt nieuw leven. Ik heb het de vrouw tegen de baas horen zeggen. Jolanda, het baasje van Alby, heeft het gevoeld. Ze heeft ze voelen bewegen, ze voelde ze duidelijk trappelen in de buik van Allby. Het zijn levendige puppies. Ook hoorde ik dat Alby niet meer zo hard rent als dat ze anders altijd doet. Ze houdt er duidelijk rekening mee. De vrouw en de baas zijn heel nieuwsgierig. Ze zijn heel benieuwd of er ook rooie geboren worden. Ze hebben het over wel of niet aanwezig zijn van de roodfactor. Mij kan het niet schelen, rood. blauw, zwart of alle kleuren van de regenboog als ze maar gezond zijn en als ze maar een ietsie pietsie op mij lijken dan ben ik al tevreden. In ieder geval staat voor mij vast dat vanaf 9 februari de wereld er weer een stuk mooier uit komt te zien met mijn nazaten. Toch wel iets om trots op te zijn toch?
Ik houd mijn tenen gekruist.
30-01-2008 Cadanz
Vandaag was weer heel apart. De baas noemt mij de vrouw's kleine plastisch chirurg. Hoe dat komt? Dat zal ik jullie haarfijn vertellen. Vanavond heb ik met de vrouw flyball getraind bij de KVN. Jullie weten dat ik dan heel enthousiast ben. Ik kan er niet genoeg van krijgen, tenzij er natuurlijk hele aantrekkelijke dames rondlopen, en doe mijn uiterste best om na het halen van de bal zo hard mogelijk naar de vrouw terug te rennen, zo ook vanavond. Enthousiast als ik ben spring ik omhoog en net op dat moment bukt de vrouw om de bal van mij aan te pakken. Een klap joh, ze was er even helemaal stil van. Resultaat een tand door de lip. Wat heeft dat nou met plastisch chirurgie te maken hoor ik jullie denken. Nou de lip van de vrouw is gezwollen. Een botoxlip is er niks bij vandaar dat de baas mij nu deze "ere"titel heeft gegeven. Ik ben er niet echt trots op maar kan er niets meer aan veranderen. Gedeelde schuld zullen we maar zeggen. En ik heb dankzij mijn harde kop helemaal niets.
31-01-2008 Amigo en de rest van het Vijfspan
Wat duurde het toch lang voordat iedereen opstond vanmorgen. Ik maakte de vrouw maar eens wakker door mijn grote hoofd tegen haar gezicht te duwen. We hoeven nog niet op te staan, zei ze. Ga nog maar even af. Dat is best, maar dan wil ik wel op bed. En op "mijn" plekje op bed lag Tyri. Ik grommelde, Tyri daar wil ik liggen, maar hij bleef gewoon liggen. Weer terug naar de vrouw. Ik klap weer mijn hoofd op haar hoofd. Help me eens even vrouw. Mopper, mopper, vanuit het bed. Dan moet ik het toch zelf proberen. Eerst nog een keer grommelen, geen reactie. Toen ben ik er maar gewoon opgeklauterd. En dat hielp. Tenslotte heb ik mijn gewicht mee.
Hé wat raar, de baas ligt ook nog te slapen. Volgens mijn ingebouwde klok klopt dat niet en hadden we al lang op moeten staan.
Maar nu weet ik waarom hij thuis is. De baas is jarig vandaag en heeft gezellig een dagje vrij genomen. Dat hebben we al gevierd want we zijn vanmorgen met zijn allen naar het Panbos geweest.
Baas, van harte gefeliciteerd en hele dikke vette lebbers van je vijf beren.
05-02-2008 Boy
Ik merkte het gisteravond al toen de vrouw en de baas terugkwamen van de training met Cadanz. Cadanz liep trots naast zijn schoenen en de baas en de vrouw waren opgewonden. Heel vaak viel de naam Alby en het woord puppen. Ik voelde de opwinding en merkte het enthousiasme waarmee de baas en de vrouw direct na thuiskomst achter de pc gingen zitten om op de website van Alby te kijken. Over en weer vielen de kreten nummer zoveel is een teefje of nummer zoveel is een reutje. Ik deed nog mijn best om extra aandacht te krijgen maar dat was er even niet bij. Ook de volgende dag was er bij de vrouw de nodige opwinding te bespeuren. De baas was zoals gewoonlijk naar zijn werk. Ze mailde meer dan gebruikelijk en zat blijkbaar ook naar een webcam, wat dat dan ook mag zijn, te kijken, Cadanz werd door haar Vader genoemd en toen werd het me pas duidelijk. Cadanz heeft gezorgd voor eigen nageslacht en loopt daarom zo trots als een pauw door het huis.
Toch wel leuk om te weten dat er kleine Cadanzjes rond gaan banjeren op deze wereld. Ik, en ik ga er vanuit dat ik voor de hele roedel mag spreken, wens ze een heel goed leven toe en dat ze maar net zulke baasjes mogen krijgen als wij hebben, dan zit het wel goed. Cadanz zal ik maar eens flink feliciteren dat heeft hij wel verdiend.
10-02-2008 Joke en Cadanz
Vanmorgen alleen met Cadanz op pad om met ons flyballteam All-4-One mee te doen aan een wedstrijd georganiseerd door de Federatie Hondensport Nederland, de zg. Reinier Noteboom bokaal. Dit toernooi is een leuke start van het wedstrijdseizoen. Het is een open wedstrijd waarvoor elk team kan inschrijven zonder een startlicentie nodig te hebben.
De wedstrijd werd gehouden binnen in een manegebak, waar we ook ons "kamp" hadden opgeslagen. Maar het werd buiten steeds warmer, dus al snel zijn we naar buiten verhuisd, waar we heerlijk de dag in de zon hebben doorgebracht.
Er is een ochtend en een middagprogramma. 's Morgens lopen we om de snelste tijden en 's middags is er een afvalrace en moet je zo'n beetje alles winnen om in de finale te komen.
Voor ons team wat nog maar 5 keer samen had getraind is het een fantastische dag geworden. Want zowel 's morgens als 's middags zijn we als 1e geëindigd. 's Middags is het meest spannende gedeelte, je kunt een keer een race verliezen, maar als je daarna weer verliest lig je eruit. Als je dan uiteindelijk de finale bereikt en je wint deze ook, is het echt kicken. Wat zijn we allemaal apetrots op onze honden die het zo goed gedaan hebben.
Dat, ondanks dat mijn armen iets langer zijn geworden, omdat ik Cadanz met 2 handen aan zijn tuig vast moest houden, hij me nog bijna de baan op sleurt, en met 4 poten de lucht in gaat, zo staat hij te springen voor de start.
Dat 1 van onze teamleden vergat de riem van de hond los te maken en de riem zelf nog om haar nek had zitten, het voor het publiek een grappig gezicht moet zijn geweest toen de hond wilde starten en de baas er nog aan vastzat.
Dat bij 1 van onze honden het tuig los schoot tijdens de race en zij toch gewoon de race netjes afmaakte.
Dat één van onze honden het veel handiger vond om de bal rechtstreeks uit het bakje te pakken in plaats van eerst op het plankje te trappen.
Dat één van onze teamgenoten achterover viel in het zand toen zij snel van de finishlijn weg wilde lopen.
Allemaal dingen die kunnen gebeuren en dan toch nog winnen. Knappe prestatie van onze kanjers, niet dan?
11-02-2008 Lex en Joke
Het was vandaag een prachtige dag om er met de honden op uit te gaan. En wel naar ons favoriete wandelgebied de Soesterduinen. We begonnen met een flink stuk door het bos te lopen, waarna we uiteindelijk bij de duinen terecht kwamen.
We hebben meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om nieuwe foto's van onze jongens te maken en Lex heeft weer schitterende plaatjes geschoten. De honden zijn dan meteen goed uitgeweest, zodat wij vanmiddag rustig samen naar Jolanda en Frits konden rijden om de pups van Alby en Cadanz te bewonderen.
En wat zijn ze mooi. Pa en ma hebben het goed gedaan. We konden er geen genoeg van krijgen om naar het kleine grut te kijken. Mama Alby vond het prima dat we in de buurt van haar kroost kwamen, al hield ze wel een oogje in het zeil. We hebben nog gezellig een tijdje koffie gedronken met beschuit met muisjes erbij, daarbij de rest van de honden niet vergeten die ook zo af en toe aangehaald wilden worden.
Natuurlijk foto's gemaakt en nog weer even staan kijken toen Alby in de werpkist ging liggen en er acht hongerige puppen zo snel mogelijk een plekje aan de melkbar probeerden te vinden. We gaan zeker over een paar weken weer kijken.
17-02-2008 Amigo
Bijna een hele week voorbij. Er is niets bijzonders gebeurd dus er viel ook weinig te vertellen. Want om allerlei zaken te vertellen die eigenlijk dagelijks voorkomen lijkt mij niet echt interessant. Het was dus rustig tot zondag de 17e. Ik merkte het meteen. De baas ging niet vroeg weg met Boy dus dat beloofde veel goeds. En ik kreeg gelijk. Boy en ik gingen alleen met de baas mee en dan weten we het intussen wel. Dat wordt wandelen met een grote groep. Natuurlijk weer veel Oudduitse herders en geen enkele Bouvier, dat had ik kunnen weten maar het plezier voor mij was er niet minder om. Het bos kwam me ook bekend voor. Het Leenderbos bij Leende/Valkenswaard. Zijn we in de loop van tijd al drie of vier keer geweest. Maar het plezier zit in het lopen in de groep. Veel contacten opdoen en vooral als ik zo naar de baas keek veel kletsen tijdens de wandeling. Boy daarentegen deed zijn uiterste best om bij de dames in de smaak te vallen. Vooral Aline moest er aan geloven. Hij wist van geen ophouden dus in alle arremoede heeft de baas Boy maar aan de riem gedaan. Het lijkt me voor zo'n jonge meid ook geen pretje om de hele tijd 45 kilo te moeten dragen.
Liep de baas met Boy voorop dan had Boy de neiging om te willen keren. Liep de baas achteraan dan had Boy haast om naar voren te gaan. Kortom een heel gedoe. Nee dan ik. Ik liep model en ging mijn eigen gangetje en bleef natuurlijk zoals altijd dicht bij de baas lopen. Met andere honden heb ik niks te schaften.De wandeling was ondanks Boy zijn verliefdheid weer geslaagd. Droog zonnig weer en gelet op de datum niet eens koud. Zo willen we er wel meer.
21-02-2008 Cadanz
De laatste paar weken schieten de behendigheidstrainingen er een beetje bij in. Daarom heeft de vrouw de wip buiten gezet. Kunnen we toch nog wat doen. En ik heb vorige week ook met de slalom in het park getraind.
Afgelopen maandag mocht ik niet trainen omdat er 3 rugwervels recht zijn gezet en moest ik een paar dagen rustig aan doen, want ik had rugpijn. Maar vanavond mag ik gelukkig weer.
Aan beweging ontbreekt het niet, zoals hardlopen en naast de fiets mee, maar dat is voor ons niet genoeg.
Tenslotte zijn we werkhonden, echte Border Collies? Huh? Jawel, volgens een bewonderaar die we tegenkwamen onderweg. Van Otis wist hij het zeker, dat vond hij toch wel zo'n mooie grijze Border Collie. Oei!! Vooruit maar, we zijn wat dat betreft wel wat gewend. Wat we dagelijks te horen krijgen tijdens de wandelingen, de meeste zijn heel leuke reacties, maar soms ook onaardige. Maar iedere wandeling toch wel een keer : "die zijn toch niet allemaal van u zeker"? Nou en of, ze zijn allemaal van mij, zegt de vrouw dan. Pardon, ook een beetje van de baas.
24-02-2008 Cadanz
Jeetje nu al, roept de vrouw als ze iets zwarts van mijn poot plukt wat langzaam bewoog. Een teek !! Meteen krijgt ze overal de kriebels, want ik zit natuurlijk lekker tegen haar aangedrukt. Maar dat duurt niet lang, want de vrouw heeft last van een tekenneurose, tenminste dat zegt ze zelf. Ze begint onmiddellijk aan me te plukken en tussen mijn vacht te zoeken en daar heb ik niet zoveel zin in. Hallo, ik zit hier wel voor mijn rust. We komen net terug van een uurtje in het IJsselbos hollen. Daar kwamen we toch een lekker ruikend teefje tegen, mmmm. Ze werd onmiddellijk opgetild toen ik haar wilde besnuffelen. Ha, des te beter kan ik aan haar ruiken. Daar had die mevrouw niet op gerekend dat ik zo hoog kon komen. Maar toen was de vrouw erbij en moest ik vast aan de riem. Das nou jammer, maar even later mocht ik toch weer los. Thuisgekomen lekker gegeten, al vind ik het wel wat weinig de laatste tijd. Ik ben op dieet, want ik ben veel te zwaar zegt de vrouw, bijna 29 kilo. Er moet een paar kilo vanaf. Dorit noemde mij mollig, de vrouw noemt het dik en daar moet wat aan gedaan worden. Dus doe ik er maar extra lang over, dan lijkt het tenminste nog wat.
27-02-2008 Het Vijfspan
Het overkomt ons wel eens dat los lopende honden zich zo nodig willen bewijzen als ze zien dat we vast aan de riem lopen. Dat heeft enkele keren vervelende consequenties gehad voor zowel de vrouw als een paar van ons. Daarom heeft ze al een tijd geleden besloten om ons los te laten als er een los lopende hond op ons af komt. Soms vergeet ze dat nog wel eens, maar gisteren niet.
Nadat we lekker een poosje hadden gehold in het park, werden we aangelijnd om weer terug naar huis te lopen. Alleen Tyri liep nog los toen er op het naastgelegen fietspad een fietser voorbij kwam. Dat is niet zo vreemd, maar een stuk er achteraan liep zijn hond los. De eigenaar riep de hond wel, maar die had duidelijk andere plannen. Hij zag ons lopen en stormde letterlijk op ons af. De vrouw liet toen Boy en Cadanz los. De hond schrok ervan, draaide zich onmiddellijk om en rende achter zijn baas aan.
Cadanz vond het allemaal wel best en maakte van de gelegenheid gebruik om nog wat te gaan lopen snuffelen samen met Tyri.
Boy rende nog even achter de hond aan die daar wel van onder de indruk was. Dat Boy niks doet weet hij niet, maar als zo'n formaat kalf achter je aan holt, maak je wel dat je weg komt.
Ook Boy vond het niet echt interessant en ging gezellig bij Cadanz en Tyri staan snuffelen. Zo liep het allemaal weer goed af, maar het blijft schrikken als zo iets gebeurt.
28-02-2008 Otis
Mijn naam is Otis, maar ik heb ook een bijnaam. Zo word ik regelmatig "Kneus" genoemd. Ik weet niet precies waarom, maar het schijnt iets te maken te hebben met mijn gezondheid. Ik heb namelijk al verschillende blessures achter de rug. Ik ben nog niet zo lang hersteld van een verzwikte knie, maar mijn kniebanden zijn ook al eens overrekt geweest, aan allebei de kanten. Blessures aan mijn voorpoten heb ik ook al eens gehad. Ik ben een keer zo hard met mijn bek op de rand van het bureau van de vrouw geklapt, dat ik zeker 2 maanden niet heb kunnen flyballen. Ik kon geen bal vangen, dat deed vreselijk pijn. En dat allemaal omdat ik niet uitkijk wat ik doe.
En nu dit weer. Ik voelde me niet in mijn hum gisteren en was rustiger dan anders. De vrouw meteen ongerust natuurlijk. Zo van wat zullen we nu weer hebben. Ze ging meteen kijken of ik last van mijn knieÎn heb, maar dat is gelukkig niet het geval. Verder overal voelen, niks aan de hand. Totdat ze bij mijn kop terecht kwam en aan mijn oren voelde. Een dik oor. Vooral in de punt. Dat schijnt een bloedoor te heten. Vroeger heeft één van de Goldens het ook gehad, dus wist ze meteen wat er aan de hand was. Ik heb geen idee hoe ik er aan kom. Ik loop nooit met mijn hoofd te schudden of zo. Als je er niks aan laat doen, droogt het vanzelf op. Het kan zijn dat ik een beetje een verschrompeld oor krijg, jammer dan.
Daarom is mijn bijnaam Kneus, maar vandaag voel ik mij weer helemaal de oude en scheur ik zoals gewoonlijk weer met mijn knuffels door het huis.
02-03-2008 Otis
Ik heb gisteren iets heel nieuws gedaan. Speuren noemen ze dat. Op een vierkant stukje gras wat plat gestampt was door de vrouw, moest ik verplicht allemaal frolicjes opeten die daar verspreid lagen. Wat vervelend was dat :) De vrouw zei zoek en het was de bedoeling dat ik mijn neus dan in dat plat getrapte stukje gras duwde. De eerste keer dat ik die oefening deed, keek ik na 1 frolicje naar de vrouw, wat moet ik nu doen? Maar de vrouw keek niet naar me, in plaats daarvan zei iemand anders tegen me wat ik doen moest. Snuffelen en eten. Kwam ik buiten het vak rook ik niks, dus maar weer terug, snuffelen en ja hoor, nog meer frolicjes. Nadat ik alles opgegeten had, moest ik de auto in en verdwenen de mensen allemaal de kantine in voor koffie.
Na een poosje kwamen ze naar buiten en werd er weer een stukje plat gestampt, nu in een driehoek die gevuld was met frolic. Maar niemand hoefde me nog te vertellen wat ik moest doen. Mijn neus verdween meteen in het gras en ik volgde het spoor wat de vrouw had gemaakt, zelfs zonder dat ik alle frolicjes had opgegeten. Ze vonden me zo knap dat ik er meteen nog 1 mocht doen en die ging ook in 1 keer goed. Iedereen blij, ik ook natuurlijk met al dat eten.
En vandaag heb ik aan oma laten zien wat voor kunstjes ik allemaal heb geleerd. Ik kan twisten, rondjes lopen, zwaaien, high5, weaven en nog veel meer. Ik mocht ook laten zien hoe je een kastdeurtje dicht doet. De vrouw maakte het open, ze zei touch en klatsss met mijn poot mepte ik zo het deurtje dicht. Dat vond ze helemaal te gek en ik moest het nog een keer doen. En zo heb ik de mensen aardig bezig gehouden vanmiddag.
08-03-2008 Otis
Wat heb ik nu weer aan mijn fietsbel hangen. Ik mocht samen met de vrouw naar buiten. Met een halsband om . . . ook al zo raar, want ik loop altijd in een tuig. Komen we buiten zegt ze, let op. Dat begrijp ik al helemaal niet, want dat doe ik altijd. Ik let op links en op rechts, ik zwalk altijd alle kanten op om zoveel mogelijk te zien. Maar dat bedoelde ze dus niet. Let op, ZIT. Dat kan niet voor mij bedoeld zijn, dus ik bleef lekker staan. Maar het was wel voor mij, met een ruk en nog een keer ZIT. Stomverbaasd ging ik zitten. En VOLG . . . Huh wat is dat nou weer. Oh lopen zo als ik gewend ben, maar dat was het niet, nee volgen is iets heel anders.
Vaag stond me nog iets bij vanuit het verleden, dat ik ooit zoiets wel eens eerder gedaan had. Volgen, halthouden en zit. We hebben nog verschillende andere oefeningen gedaan. Het was wel even wennen, ik was veel vergeten, maar na een tijdje ging het steeds beter. En waarom we dit oefenen, de vrouw en ik gaan samen weer op gehoorzaamheidstraining. Niet omdat ik het nodig heb, want ik gehoorzaam heel goed. Nee, ik doe wat minder actieve hondensport en om toch wat samen te doen heeft de vrouw besloten om de G&G training weer op te pakken. Ik vind het wel leuk, want ik ben gek op kunstjes leren en binnenkort gaan we van start.
10-03-2008 Boy
Het was weer een druk weekend. Druk maar wel weer heel leuk voor ons boys van het Vijfspan. Het begon al direct goed. Zaterdagmorgen met zijn allen naar de Soesterduinen. Heerlijk met de baas en de vrouw kriskras over de zandduinen banjeren. Ik zoals altijd met mijn onafscheidelijke bal in mijn bek rennend om de groep en Amigo flink uitgelaten huppelend, nou ja dan wel op zijn bejaards natuurlijk, om de baas heen. De Aussies met zijn tweetjes en Tyri scharrelend in de heidestruikjes. Kortom genieten met zijn allen.
Zondagmorgen ging ik zoals gebruikelijk weer met de baas speuren. Maar direct na het speuren gingen we weer naar huis en wat schetst mijn verbazing na een uurtje thuis werd ik samen met Amigo weer in de auto geladen en waar gingen we heen? Je raadt het nooit, weer de Soesterduinen maar nu gingen we lopen met een veel grotere groep honden. Het was weer een wandeling georganiseerd door de NODHV dus vooral veel Oudduitse herders met als uitzondering ÈÈn Bouvier, Amigo genaamd. Ik zag weer veel bekenden waaronder mijn zus Angel met haar dochter Aiki. Na bijna twee uurtjes weer naar huis. Moe maar voldaan. Wij zijn klaar en kunnen al slapend nagenieten van alles wat we hebben meegemaakt. Maar de baas moet nog wel wat doen.Een fotoreportage maken voor de website maar daar is maandag niet veel van gekomen want de baas en de vrouw zijn maandag naar de puppen van Cadanz en Alby gaan kijken die dan alweer vijf weken oud zijn. Ook dat moet natuurlijk op de website komen. Ben benieuwd wat er het eerst op komt wij van het Vijfspan of zij van de Sandy Dunes. De baas heeft dinsdagavond weer genoeg te doen.
12-03-2008 Tyri
Hondenweer!! Wij van het Vijfspan snappen niet waarom slecht weer door mensen hondenweer genoemd wordt. Net als afgelopen nacht. Midden in de nacht begint het te stormen, te hagelen en ook nog eens te onweren. Dat is voor mij geen hondenweer. Dat is meer onder de dekens wegkruip weer, net zoals de vrouw en de baas doen.
Vooral als het begint te bliksemen, dan kruip ik helemaal tegen de vrouw aan, die mij stevig vasthoudt. Bij de eerste klap schrok ik zo dat ik trillend boven op haar hoofd sprong. Maar ik word helemaal rustig als ik bij haar lig.
Aan de andere kant sprong Amigo op bed, die trilde nog harder dan ik. Het hele bed schudde heen en weer. Die kijkt ook echt niet waar hij springt als hij in paniek is. Opzij, opzij, ik wil er ook bij en hij laat zich zo maar ergens vallen.
Wat een nacht. Zo dacht ik dat het afgelopen was en zo begon het weer. We hebben bijna niet geslapen, maar dat hebben we op de dag aardig ingehaald. Wij wel, want ons hondenleven, dat is nog niet zo slecht.
18-03-2008 Boy
Als we in het park lopen te rennen heb ik altijd een bal in mijn bek. Zo'n bal met van die gaten er in, zodat ik hem makkelijk vast kan houden.
Ik probeer wel steeds of de vrouw hem voor me weg wil gooien. Dus gooi ik regelmatig de bal voor haar voeten. Maar oppakken doet ze hem niet. Vast, zegt ze dan, vast en geef aan mij. Doe ik het niet, loopt ze gewoon door. Maar dat snap ik al aardig, dus geef ik regelmatig de bal in haar handen, maar niet zonder er eerst even aan te sjorren.
Gisteren hetzelfde ritueel. Ik gooi de bal neer, de vrouw zegt vast en geef aan mij, wat ik dus ook netjes doe. Ze gooit de bal enne . . . weg is die. Ik durf het eigenlijk niet zo hard op te zeggen, maar de vrouw kan niet al te best gooien. Het verbaasde me dan ook niks, dat toen we omhoog keken, we de bal in de boom zagen hangen. Door de gaten heen was hij aan een takje blijven hangen. Het heeft nogal de nodige moeite gekost om hem weer naar beneden te krijgen.
Maar om heel eerlijk te zijn, vindt ze mij ook niet zo bijdehand. Want ik laat de bal nog wel eens in het water vallen. Het is maar goed dat de sloten en poelen niet zo diep zijn, want anders was ik hem al lang kwijt geweest.
21-03-2008 Boy
Het woord puppen is hier de laatste tijd veel gevallen. Waarom? Kijk maar eens op de pagina van Cadanz en Alby. Maar nu is ook het woord PUP gevallen. En dat is weer andere koek. PUP komt hier wonen en het schijnt dat als alles goed gaat ik OOM word. Dat is voor mij een grote verantwoordelijkheid. Ik OOM moet mijn NEEF hier in de roedel gaan opvoeden. De baas denkt dat PUP heel veel met mij gemeen zal hebben. Tenslotte zijn we naaste familie en is de Moeder van PUP een soort vrouwelijke Boy en dat is goed nieuws voor de baas want HIJ en IK zijn gezworen kameraden. Natuurlijk mag PUP ook zijn aandacht hebben maar jullie weten honden dringen graag voor als het om aandacht gaat en voorlopig kan ik met mijn ca 45 kilo PUP nog wel opzij duwen, tenminste als de baas mij er de ruimte voor geeft.
Het leuke is dat ik de baas ook heb horen zeggen dat PUP altijd mee mag met mij. Dus samen speuren, samen gehoorzaamheid en samen trainen. Ik denk dat ik het voor moet doen want tenslotte ben ik al gediplomeerd en moet PUP het allemaal nog leren. Kan ik lekker uitblinken. Wat ook fijn is, is dat ik vanaf het moment dat PUP binnenkomt niet meer de enige Oudduitse Herder in deze roedel ben. We zijn dan lekker met zijn tweetjes. In kilo's zullen we de Aussies al heel snel overtreffen. Wie weet in aantal ook nog wel eens een keer alhoewel de vrouw hierover ook een grote stem in het kapittel zal hebben en die is gek op Aussies. Afwachten dus maar.
Wij van het Vijfspan zijn in blijde afwachting, maar voor de zekerheid ga ik zolang PUP er nog niet is maar extra lief doen tegen de baas.
Oh ja PUP heeft ook een naam DJOEK. Rare naam maar wel lekker in het gehoor en heel toevallig, nou ja wat heet toevallig, zijn de eerste twee letters die van zijn moeder, Djarré mijn zus en nestgenoot. Kan ik makkelijk horen of ik of Djoek bij hem geroepen word. Ook ik kijk uit naar de komst van DJOEK.
24-03-2008 Amigo
Ik geloof dat ik de baas en de vrouw flink heb laten schrikken afgelopen vrijdagnacht. Want het ging even helemaal niet goed met me.
Zo lag ik rustig te slapen in de mand naast het bed en ineens hoorde de vrouw een raar gesnuif van mij en daarna was het helemaal stil.
Ze schrok zo erg en wist niet hoe snel ze haar bed uit moest om bij me te komen kijken. Ik lag helemaal stil en even was ze bang dat ik niet meer in leven was. Zelf denk ik dat het ook niet veel gescheeld heeft. Maar ik heb het nog veel te veel naar mijn zin, dus ik deed mijn uiterste best om er bij te blijven. Heel stilletjes ben ik de eerste dag doorgekomen. Mezelf afgezonderd onder de trap, lekker rustig. Bijna niet gelopen, helemaal niet willen eten. Nou dan is hij echt ziek, zei de vrouw nog. Amigo en niet willen eten, dat past niet bij elkaar.
Aan het eind van de dag ging ik wel zelf weer een beetje drinken en sukkelde ik een klein stukje mee naar buiten om te plassen. Verder ook weer stilletjes de nacht door.
De volgende ochtend ging het iets beter. Heb wat brood gegeten, want mijn vlees waar ik zo gek op ben, wilde ik nog niet. Klein stukje mee naar buiten geweest, maar was weer blij dat ik thuis was.
Gelukkig ging het in de loop van de ochtend steeds beter met me, al deed ik het nog heel kalmpjes aan. Toen het uitlaattijd was voor ons 4, Boy was speuren met de baas, wilde de vrouw mij eerst een klein rondje uitlaten. Ja dag, dat laat ik mooi niet gebeuren. Tot haar grote verbazing stond ik te bokken in de garage onder het slaken van de bekende kreten, alhoewel in een wat lager volume.
Ga dan maar mee, passen we de ronde wel een beetje aan. Ik heb heel rustig meegelopen op een niet al te lange wandeling en was toch wel weer heel blij dat ik thuis was. Eten wilde ik nog steeds niet en ik vertrok meteen weer onder de trap om uit te rusten.
Maar vandaag gaat het weer helemaal goed met me. Ik ben lekker mee geweest naar het park voor een lange wandeling en ook mijn bak heb ik voor de eerste keer weer helemaal leeggegeten. Jawel, Amigo is back.
29-03-2008 Cadanz
Het was weer zo ver. Het wedstrijdseizoen is begonnen. Vandaag had ik mijn eerste agilitywedstrijd bij KC Scheldezoom.
Het gebruikelijke auto inpakken met lading voor ongeveer een week in plaats van een dag en op weg gingen we om 6.00 uur in de morgen.
De vrouw had al een beetje gemopperd, niet omdat ze zo vroeg op moest staan, maar omdat wij pas bijna als laatste in de ring aan de beurt zijn.
Of ze nou met Otis of met mij loopt, we starten bijna altijd als laatste. Dat is met Otis niet zo erg, maar als ik tegen het einde van de ochtend pas voor de eerste keer mag lopen, ben ik het eigenlijk al een beetje zat.
Ze vroeg zich ook af of ik net als vorig jaar weer afgeleid zou worden door wat er in het gras te snuffelen valt, of door wat er aan de kant te zien is.
Nu, daar kwam ze snel genoeg achter. Nadat ik ongeveer een half parcours foutloos had gelopen inclusief alle raakvlakken, was de concentratie toen ik bij de slalom aankwam wel verdwenen. Dus ik ging maar eens kijken wat voor mooi nummerbordje er bij stond en er viel ook wel wat te snuffelen tussen de paaltjes. Ha leuk, dat meisje die daar zit om de riempjes op te halen. Laat ik daar ook maar even een kijkje nemen. Ik heb brokjes in mijn zak zei ze, mag hij er 1. Nee, zei het vrouwtje, dat mag hij absoluut niet. Dat was nog eens kinderachtig.
Bij het tweede parcours besloot ik om recht door die leuke tunnel heen te gaan in plaats van met de vrouw mee een bocht nemen. Scherpe bochtjes maken vind ik eigenlijk maar niks. Dan moet ik gaan afremmen en waarom zou ik dat doen als er zo'n leuk toestel ligt waar ik zo recht op af loop. Dus dat was ook al niet zo'n groot succes.
Maar het was wel gezellig. We zaten met twee tenten tegenover elkaar, dus we hadden lekker veel ruimte samen met Otis, Shira en Djazz. Wij hebben ons prima vermaakt en daar gaat het toch om.
31-03-2008 Boy
Wat is er veel gebeurd het afgelopen weekend.
Zondag gingen de baas en de vrouw en Hanny met zijn drieÎn op pad. Ze gingen naar het Dogcentre Zaltbommel waar een hondenshow werd gehouden van Oud Duitse Herders. Mijn zus Angel was daar ook met haar dochter Aiki en nog 4 van haar engeltjes. Ze deden met zijn vijven mee aan de show. Heel goed hebben ze het gedaan, want Aiki werd 2e in haar klasse en haar zusje AniÎl 3e.
Aan het eind van de dag werd de Best in Show gekozen en dat is mijn broer Sem geworden. Sem is mijn broer uit een nest later geboren. Een knappe familie zijn we, niet dan !!
Op die show stond een kraam waar ze allemaal Oud Duitse Herderspulletjes verkochten en wat zag de vrouw . . . een sleutelhanger met mijn afbeelding er op. Ook een mok met de tekst . . ik ben besmet met het Oud Duitse Herder virus met mijn kop er op. En onderzetters waar ook mijn kop op staat. Maar die wil de vrouw niet gebruiken, want dat vindt ze zonde :-) Ik kan wel zeggen dat ze super trots op me zijn.
's Avonds waren ze ook weer weg en toen ze thuiskwamen ging meteen de computer aan. Ze wachtten ergens op en ja hoor, een gil van de vrouw naar beneden. Moest de baas naar boven komen. Mijn andere zus Djarré was aan het bevallen en er waren al 3 puppen geboren. En ik wist al dat er 1 bij ons komt wonen.
Tien kleintjes heeft ze gekregen, dat zijn er een heleboel. Het gaat gelukkig goed met ze en wij wachten hier nu af wanneer Djoek bij ons komt wonen.
