In Felix vonden we alles wat we graag in een hond zagen. Hij was vriendelijk, leergierig, gezellig en hij had een enorme werklust. Dat hij daarbij ook een prachtige hond was om te zien was leuk meegenomen. Je kon hem echt van alles leren. Als kleine pup leerde Joke hem om in
haar armen te springen . . niet echt handig, want hij begreep er niks van dat het niet meer mocht toen Joke hem niet meer kon tillen. Wat hebben we toch een plezier gehad met deze kanjer. Met Joke meelopen in de avondvierdaagse, prachtig vond hij het. Samen hebben ze zoveel trainingen gedaan. Joke heeft samen met Felix het landelijke GG 1 gehaald.
Inmiddels hadden ze ook met behendigheid kennis gemaakt en dat was het helemaal voor hem. Onvoorstelbaar hoe hard hij door de slalom ging met dat grote lijf. Het vond het zo leuk, dat als ze op het trainingsveld aankwamen, hij eerst een tijdje over het veld ging liggen rollenbollen, het liefst in de modder en daarbij de nodige decibellen produceerde.
Maar het allerleukste aan hem was . . als Joke op de bank zat kwam hij bij haar zitten, zijn hoofd op haar schouder en zo wauwelde hij hele verhalen aan elkaar. Af en toe zei Joke . . zooo . . is dat waar gebeurd en dan kwam het volgende verhaal. Dat was op en top genieten. Hij is er al heel lang niet meer, maar zijn foto zit nog steeds in haar portefeuille. Wat een kanjer, onze babbelbox. Joke heeft GG gedaan, flyball, behendigheid, jachttraining. Tot zijn karakter veranderde door een hersentumor en we hem moesten laten inslapen. I still cry sometimes when I remember you.
Ik zal ze missen, onze gesprekken op de bank.
Ik zal het missen, jouw hoofd op mijn schouder.
Ik zal het missen, jullie samen op de bank te zien slapen (met Lex)
Ik zal het missen, jouw altijd nadrukkelijke aanwezigheid
Ik zal het missen, jouw enthousiasme tijdens behendigheid.
Ik zal het missen, een zwarte Golden na de training
Felix, we missen je.