04-05-2007 Otis

Het opstaan ging vandaag niet zo soepeltjes bij de vrouw. Dat komt omdat ze gisteravond tijdens de training gevallen is. Over mij nog wel. Het ging de hele training al niet zo lekker. Ik maakte de hele les vreselijk veel kabaal en de vrouw werd er lichtelijk chagrijnig van. En toen ging ze ook nog onderuit. Plat op haar rug en nog hard ook. Het gaf me een klap. En dus heeft ze vandaag wat moeite met bewegen. Ze heeft me wel beloofd dat er maatregelen worden genomen tegen al dat geblaf. Zal mij benieuwen wat ze van plan is. Al met al zijn we vandaag wel flink aan de wandel geweest. Met het warme weer lekker poedelen in de poel van het IJsselbos. We waren daar helemaal alleen op een paar honderd teken na. Goeiedag, Cadanz zat helemaal onder de teken toen we weer naar huis gingen. Het is ook een echte struikrover (zegt de vrouw). Wij bleven een beetje in het open veld, dus hadden er niet zoveel last van. Op de houten loopbrug over de IJssel zijn we gestopt en ging de vrouw op tekenjacht. Veel moeite hoefde ze er niet voor te doen en de één na de andere teek kreeg zwemles. De enige die nooit last van teken heeft is Boy. Hij heeft mooi geluk, want wij lopen nu allemaal met een tekenband om onze nek, die de vrouw vandaag bij de DA heeft gehaald. Lopen wij even voor joker en ik kan hem niet eens zelf afdoen. Maar tegen de tijd dat we met vakantie gaan krijgt Boy er ook één om.

06-05-2007 Amigo en Boy

Tjé wat staan we deze zondag vroeg op. Kwart voor vijf in de ochtend en we lopen al buiten. De vrouw moet zeker weer een wedstrijd lopen, en dat klopt in St. Oedenrode in Brabant. H? Tyri gaat ook met de vrouw, Otis en Cadanz mee. Dat betekent dat wij alleen bij de baas blijven. We gaan dus vast met hem wat spannends doen. We kennen hem, wij met z'n drietjes lopen wat af. En ja hoor eind van de ochtend wordt de wagen vol geladen, liters water ingeslagen en mogen wij met z'n tweetjes achter in de auto springen. Benieuwd waar we heen gaan. We hebben de baas wel horen praten over een wandeling van de NODHV maar waar die wandeling nou is dat weten we niet. Kan ons ook niet echt schelen als we maar kunnen dollen, snuffelen en lekker los lopen. Na nog geen uurtje rijden arriveren we in de bossen van Chaam. Als eerste ontmoeten we Kemba een vijf maanden oud ODH teefje. We lopen gezamenlijk naar het terras van het restaurant de steengroeve en zien daar nog meer ODH's. Nadat de baas koffie heeft gedronken gaan we op pad. We zijn natuurlijk, wij met z'n tweetjes en zeven ODH,s waarvan twee vijf maanden oude teefjes, nestgenoten van elkaar. Na een tijdje gaan de jonge honden weer terug en lopen wij volwassenen verder. Het is een prachtig bos met op z'n tijd de nodige stilstaande watertjes waar het natuurlijk goed in poedelen is. Nou ja goed, daar denken de baasjes soms anders over. We horen kreten als goh wat stinkt dat, ruik die lucht is. Nou die ruiken wij en we vinden dat niets bijzonders, ruikt heel interessant. Amigo blijft bij de baas maar Boy laat zich niet kennen en neemt de geur van het water over. Gelukkig voor de baas komen we na een tijdje ook een groot ven tegen met schoon water. Maar eerst worden we nog toegesproken door een hele horde mensen die allemaal met twee stokken lopen. Nordic wandelen schijnt dat te heten. Rare wezens die mensen, hebben ze twee benen waarop ze zonder moeite rechtop kunnen wandelen en dan gaan ze twee stokken extra gebruiken om vooruit te komen. Kijk dat vinden wij raar of zouden die mensen zich willen spiegelen aan ons vierpoters?
Gelukkig kan Sandra die de wandeling heeft georganiseerd hen uitleggen dat zij zich in een hondenlosloopgebied bevinden. Wij willen trouwens maar een ding, het water in en al die mensen met hun rare gewoonten kunnen ons gestolen worden, die laten we links liggen. Wij blij en zij blij zullen we maar zeggen. na een tijdje poedelen lopen we weer verder en komen we nog de nodige watertjes met van die heerlijke geuren tegen. Maar de baas wijs geworden houdt ons er uit. Als we dorst hebben krijgen we van hem wel drinken, tenslotte heeft hij daar een tas voor op zijn rug. Best aardig van hem om ons water te dragen. Moeten we zo houden en hem ver houden van advertenties waarin rugtassen voor honden worden aangeboden. Stel je voor dat hij zoiets koopt. Na zo'n zes kilometer komen we weer bij het begin en gaan we met z'n allen naar het terras van de steengroeve. Daar zitten ook de jongen honden nog, die hebben op ons gewacht. Best aardig van ze. Moe maar voldaan gaan we er bij liggen terwijl de bazen zich te goed doen aan allerlei dingen die wij niet mogen hebben. Gek eigenlijk voor de gezondheid van ons houden ze zich altijd aan de regels maar voor die van henzelf willen ze de regels nog wel eens ruim interpreteren. Na een ruim uurtje waarin we natuurlijk van de overige gasten de nodige aandacht kregen namen we afscheid van elkaar. We zullen elkaar wel weer tegenkomen want als we zo de hondse agenda bekijken op het vijfspan.nl hebben we nog de nodige wandelingen tegoed. Trouwens op die site en die van de NODHV worden ook de foto's van de wandeling gepubliceerd. Kunnen er wat ons betreft niet genoeg zijn.

06-05-2007 Het hele Vijfspan.

Vandaag 21 jaar geleden, toen wij er niet bij waren is er iets heel belangrijks gebeurd waar we nu nog heel veel plezier van hebben. De vrouw en de baas zijn toen namelijk met elkaar getrouwd na het eerst eens een jaar samen geprobeerd te hebben. We hebben wel vaak gehoord dat de lat relatie direct is mislukt. 24 mei 1985 was het de bedoeling dat ze een lat relatie begonnen. Echter vanaf dat moment zijn ze altijd bij elkaar gebleven en kwam er van de lat niks terecht. Wij zijn best jaloers op Falco want die heeft het allemaal mogen meemaken. die staat zelfs op de trouwfoto. Wij vinden het fijn dat het zo goed gaat want dat geeft ons ook een goed gevoel. En wat we nog leuker vinden is dat wij er zo bijhoren. Joke en Lex gefeliciteerd en ga zo door zouden we zeggen.

06-05-2007 Tyri

Omdat de baas vandaag met Boy en Amigo een wandeling had, mocht ik met de vrouw mee. We gingen naar een behendigheidswedstrijd voor Otis in St Oedenrode. Zoals altijd werd er een heel tentenkamp opgezet en wij zaten gezellig met allemaal bekenden om ons heen. De vrouw had een nieuw net gekocht wat om de tent werd gezet, alleen dat is maar 65 cm hoog. Ik mag dan wel bijna 10 jaar zijn, maar dat spring ik nog met gemak, Het stond dan ook nog maar net en ik was er al overheen, net als Cadanz. Alleen brave Otis luistert goed naar de vrouw als ze zegt dat hij moet blijven. We hadden er weinig plezier van, want we werden weer onmiddellijk teruggezet en als de vrouw even wegliep gingen we vast aan een grondpen. Dat krijg je er van als je niet luisteren wil. Op de momenten dat Otis met de vrouw meeging om te lopen, lieten we ons flink horen, want achter blijven dat willen we natuurlijk niet. Jammer, dat het geen succes had. Maar we hadden niets te klagen want we gingen vaak wandelen en ik mocht ook steeds mee als de vrouw bij de ringen ging staan kijken of ergens een praatje ging maken.
Otis heeft weer wat punten gehaald voor de competitie op een foutloze jumping, dus we gingen niet voor niets. Het was ook heerlijk zonnig weer, wat we niet hadden gehad als we thuis waren geweest. Net als vorige week vond de vrouw het maar koud toen we thuis kwamen. Ze deed een dik vest aan, we kregen eten en daarna gingen we met zijn vieren plat tot de baas met Amigo en Boy thuiskwam.

09-05-2007 Cadanz

Kreeg ik vandaag toch een kaart voor mijn 2e verjaardag van mijn vriendinnen Shira en Djazz Dat is nog eens een verrassing. Ik wist niet eens dat ik jarig was. Dan denk je dat er op je verjaardag wel iets extra's gaat gebeuren, maar nee hoor, mooi niet dus. De baas had wel een vrije dag genomen en ik dacht nog zou die vrije dag speciaal voor mij zijn, maar dat was niet zo. We hebben hem eigenlijk bijna de hele dag niet gezien. Hij zat maar aan een pc te rommelen en als we in de buurt kwamen werden we weggestuurd. Ik heb ook nog leuke felicitatie e-mails gekregen, maar door al dat gedoe met die pc zijn ze op de één of andere manier verdwenen. De vrouw had ook al niet veel tijd, dus eigenlijk viel er niks te vieren. Het enige leuke aan mijn verjaardag was dan nog de flyball training 's avonds. De vrouw had 2 voerbakken met kluifjes en hondenkoeken meegenomen om uit te delen. Ik werd daar tenminste nog verwend en gefeliciteerd door mijn teamgenoten, die mij allerlei lekkers toestopten. Maar ach, we worden elke dag wel verwend met uitstapjes en lekkere hapjes, dus eigenlijk heb ik niks te mopperen.

11-05-2007 Cadanz

Het regent, het regent, ach gat wat word ik nat. Ik loop truttig om de plasjes heen, ik houd niet van zo'n bad. Tegen de tijd dat we uitgaan kruip ik zo ver mogelijk in mijn stoel, in de hoop dat de vrouw me vergeet mee te nemen. Maar nee, helaas doet ze dat niet. Ik word geroepen, kom op muts. Om te laten zien dat ik geen muts ben, loop ik meteen door naar buiten, waar een aardig regentje valt. Toch maar niet en ik draai me onmiddellijk om en ben weer net zo snel binnen als ik buiten was. Jemig de pemig, moet ik met jou morgen een wedstrijd lopen. Het weer is dan met een beetje pech nog veel slechter dan vandaag. Ik kan net zo goed thuisblijven, moppert de vrouw. Als dat zou kunnen, denk ik.
Ze sleept ons mee naar het park, want ik ben niet de enige die er geen zin in heeft. Over natte grasvelden, met hoog gras, kort gras, diepe en ondiepe plassen. "Kun je vast een beetje wennen hoe het voelt morgen". Ik vraag me toch af of dit ook onder dierenmishandeling valt. Als ik vanmiddag nog puf heb, gaan we ook in de regen paaltjes trainen". Hallo zeg, dit gaat wel erg ver.
Gisteren hebben Otis en ik ook paaltjes getraind. Dat ging hartstikke goed en snel. Want met een paar wires om de paaltjes race ik er supersnel doorheen. De vrouw was de paaltjes aan het neerzetten op een strook gras, komt er een groep wandelaars met stokken aan, die pers over die ene strook gras wilden lopen. Een heel park, maar nee, dat ene stukje gras, daar moesten ze overheen. Vraagt er één zo'n grapjas, wat zijn dat voor een leuke diertjes, waarop de vrouw antwoordde, dat zijn honden!!. Gnif, gnif, dat werd niet erg gewaardeerd, maar ik heb het goed gemaakt door heel enthousiast tegen hem op te springen. Een andere stokwandelaar vertelde dat zijn dochter in Frankrijk ook van die oranje honden heeft, zoals ik? Ik geloof dat de vrouw blij was dat ze doorliepen. Maar ik ben voor de aardigheid nog een stukje met ze meegelopen. Ik zal maar even zeggen dat ik morgen heel erg mijn best ga doen, hopelijk blijven we dan vanmiddag thuis.

12-05-2007 Joke

Vandaag heeft Cadanz zijn 2e U'tje gehaald en werd 3e op het vast parcours bij KC Culemborg. Voor mij een thuiswedstrijd, omdat ik er zelf ook train. Sinds kort met Cadanz maar daarvoor al met Otis. Het weer was behoorlijk onstuimig, met flinke windvlagen en enorme regenbuien. Gelukkig was het redelijk droog als we moesten lopen, want anders had ik nog niet geweten wat Cadanz had gedaan, aangezien hij heel erg bang is voor natte voeten. De tent moest herhaaldelijk vastgezet worden en op een gegeven moment vloog mijn luifel de lucht in en de tentstokken om onze oren. Ook bij het opruimen van de tent ging het bijna mis. Nadat ik er een aantal grondpennen had uitgehaald vloog hij bijna de lucht in. Gelukkig kreeg ik hulp en met 4 man hielden we hem aan de grond. Het was even wennen, we waren aan betere weersomstandigheden gewend geraakt. Maar al met al was het een geslaagde dag, in een heel ontspannen sfeertje. Volgende week gaan we naar Uden. Daar zijn we eigenlijk gewend het weer van vandaag te krijgen. Dat hebben we dan vandaag alvast gehad.

16-05-2007 Boy

Vandaag loopt de baas te glimmen van trots. Hoe dat komt? Dat komt door mij. Vanochtend ging de vrouw al vroeg weg met Otis en Cadanz. Ze gingen met zijn drietjes deelnemen aan een teamwedstrijd bij de Maurikse Honden Sport Vereniging. De baas had de vrouw beloofd als het mooi was om te komen kijken. En je raadt het al, ik mocht natuurlijk mee. Een hele belevenis. Voor het eerst als volwassen reu op een behendigheidswedstrijd. Tjonge jonge wat een drukte. Hele tentenkampen, heel veel mensen en nog veel meer honden. Ik keek mij ogen uit.
Nou dat, dat deden ook heel veel mensen. Die keken allemaal naar mij. Het ene na het andere compliment kreeg mijn baas te horen, en allemaal heel erg positief. Sommige mensen waren zelfs helemaal verliefd op mij. Ik ben ook heel veel gefotografeerd. Er waren zelfs mensen die met mij op de foto wilden. Ik leek wel een bekende Nederlander. En de baas maar allerlei vragen beantwoorden en als ik het nog niet wist dan zou ik het nu weten hij is helemaal gek op mij. Kijk en dat laatste vind ik nou geweldig. Ik heb me natuurlijk daar tussen al die mensen en al die honden ook voorbeeldig gedragen. Overal vriendelijk en hoewel ik dat niet altijd even leuk vind, het goed vinden dat allerlei vreemden mij aaiden. Alleen als ze me riepen en zo, dan luisterde ik niet naar ze. Daar heb ik de baas voor. Kortom hij trots dus ik trots.

19-05-2007 Otis

Vandaag was er weer een behendigheidswedstrijd in Uden. De vrouw had wel een tent opgezet maar we zaten ook regelmatig in de auto, want die stond achter de tent. Dat kwam goed uit, want Cadanz had afgelopen donderdag bij de teamwedstrijd de bench gesloopt. Dus werd hij vandaag in de auto gezet als ik mijn rondje moest lopen. Er was er maar 1 in vorm vandaag en dat was ik. De vrouw had er duidelijk haar hoofd niet bij, want al zeg ik het zelf, ik liep en prachtig Vast Parcours, had keurig alle raakvlakken, stuurt de vrouw me over de verkeerde hoogtesprong. Dat betekende een diskwalificatie. Ze kon zich wel voor haar hoofd slaan en dat deed ze ook (zachtjes). Bij de Jumping kwam ik al blaffend uit de palen, waarom ik dat deed weet ik eigenlijk ook niet, want het liep verder wel heel lekker en dus was dat ook geen succes. En om het allemaal goed af te sluiten besloot ik bij het spel om maar het verkeerde gat van de tunnel in te duiken, nadat ik had laten merken dat ik heel goed Oost-Indisch doof kan zijn. Cadanz zat heel dicht bij zijn 3e U'tje. Hij liep een foutloze Jumping, maar had iets tijdsoverschrijding. Er zat niet veel puf in hem vandaag. De vrouw denkt dat hij nog een beetje moe was van de teamwedstrijden afgelopen donderdag. Het jonkie kan nog niet zoveel hebben. Hij is nog geen oude rot in het vak zoals ik. Maar goed, volgende wedstrijd weer nieuwe kansen.

21-05-2007 Joke en Cadanz

Onze maandagavond trainingsroedel behendigheid bij ATC is niet meer compleet. Geen stofwolken meer als je met de turboknop aan door de palen rent. Geen opgewonden geblaf als je je trainingsrondje loopt. Geen "Yaffa" als je enthousiast nog wat extra toestellen neemt. Wat zullen we je missen. Lieve Yaffa, rust zacht. 
Peter en Hetty veel sterkte met dit grote verlies.

23-05-2007 Cadanz

De vrouw noemt mij regelmatig een struikrover. Zo ook vanmorgen toen ik weer in het struikgewas verdwenen was en ze alleen nog maar een heleboel geritsel hoorde. Ze heeft het er helemaal niet op als ik in de struiken verdwijn. De vorige keer dat het gebeurde was niet in goede aarde gevallen. Waar ik was verdwenen staat een hek van prikkeldraad en dat vindt ze vreselijk eng. Daarachter loopt een slootje met direct erna een hele drukke weg. Ik was op jacht, er lopen daar allemaal konijnen en fazanten en als er dan een konijntje voor je voeten wegschiet, ga je er natuurlijk als hond met een beetje jacht instinct achteraan. Maar de vrouw is altijd bang dat we in 7 sloten tegelijk lopen. Zou zomaar kunnen, er lopen er nog wel veel meer. Dat konijntje vang ik toch niet, daar maakt ze zich niet zo druk om. Waar ze zich wel druk om maakt is, dat ik weer vreselijk stinkend uit mijn bek tevoorschijn kom. Want je vindt niet alleen konijnen en fazanten tussen de hoge struiken, maar ook wat wij daar achterlaten als we gaan zitten en ook wat mensen daar achterlaten als ze gaan zitten. Ze werd helemaal misselijk van me en voor het eerst mocht ik niet in haar buurt komen en haar al helemaal geen likjes geven. Ze heeft me vanaf die tijd goed in de gaten gehouden en bleef bij me in de buurt als we langs hoog struikgewas liepen. Maar vandaag was de aandacht even verslapt en kon ik er weer vandoor gaan. Helaas niks gevonden en toen de vrouw me riep ben ik maar snel naar haar toe gegaan en kreeg als beloning een lekker stukje kaas.

24-05-2007 Cadanz

Ik ben een echte kattenliefhebber. En dan bedoel ik ook echt liefhebber. Niet zoals Amigo, Boy en Tyri, die ze het liefst zouden pakken. Nee, ik vind ze leuk. Net als Otis, toch typisch dat we dat allebei hebben. Alleen Otis staat ze op een afstand leuk te vinden en ik wil er mee spelen. Ik dacht die kans te krijgen toen we gisteravond naar buiten gingen. Het was de bedoeling dat we de auto in zouden gaan want het was flyballavond. We lopen altijd los mee naar buiten en toen zat daar ineens een kat voor de deur. Dat was feest, want die kat wilde spelen, het spelletje wie kan het hardste lopen. Daar deed ik graag aan mee, al kostte het soms wat moeite, want niet iedere tuin was even gemakkelijk om in te komen en een kat heeft maar een klein gaatje nodig. Toen opeens was ik hem kwijt. Ik hoorde ook het belletje niet meer, wat voor mij onmiskenbaar HET kattenteken is. Uiteindelijk besloot ik maar om naar huis te gaan, waar ik de vrouw behoorlijk nijdig hoorde roepen. De baas stond bij de auto en liet mij er snel in, zodat ik heel onschuldig kijkend zat te wachten tot we zouden gaan. 
Vanmorgen deed de vrouw de deur open om wat in de kliko (ook een bijnaam voor mij) te gooien en wat hoorde ik, kattenbelletjes. Voor ze het wist was ik langs haar heen gerend en was ik er vandoor. Soms ben ik supersnel en de vrouw super nijdig. Kom hier rooie donder, riep ze. Ik stond even te zoeken waar die kat was gebleven en voor ik het wist werd ik in mijn nekvel gegrepen en mee naar binnen gesleurd. Ik hoorde de vrouw iets mompelen van, het zal wel aan de kleur liggen?

26-05-2007 Boy

Het was weer een leuke zaterdag. Waarom het een leuke zaterdag was? Omdat ik vandaag weer eens naar mijn familie in Overveen op visite ging. De dag startte als vanouds. Ochtendrondje, tussen de middagrondje en trainen voor GG1 bij de KVN. Normaliter drinkt de baas na afloop van de training wat in de kantine maar vandaag gingen we snel naar huis. Nog even zitten en toen mocht alleen ik weer mee. De anderen hadden het nakijken. Voel ik me altijd weer bijzonder. Na een drie kwartier in de auto te hebben gezeten stapte ik uit voor een rijtje huizen en ineens zag ik haar liggen. Luna mijn zus. Natuurlijk rende ik er gelijk op af om haar te begroeten. Het was een weerzien met plezier van twee. Luna en haar baasje Goedele stapten in de auto en we reden naar de duinen van Zandvoort. Daar konden we heerlijk rennen en vooral ook overal snuffelen. Na een hele tijd lopen kwamen we bij de zee. Daar konden we nog harder rennen en wat is er leuker als je door je eigen zus wordt opgejaagd. Heerlijk. Daarna met zijn allen op een strandterras wat eten (zij dus) en drinken (wij dus met zijn allen) Toen de weg weer terug. Recht tegen de duinen op. Ik hoorde de baas en Goedele zuchten en steunen zo zwaar vonden ze dat. Luna en ik hadden daar helemaal geen moeite mee en renden vrolijk vooruit naar de top. Wij honden zijn toch eigenlijk veel sterker dan mensen. Je vraagt je wel eens af wat er van ze moet terecht komen als wij er niet zouden zijn om ze in beweging te houden. Aan de andere kant weer naar beneden de duinen in. Inmiddels was het best wel laat geworden en liepen we daar met zijn viertje helemaal alleen. Als je konijnen (of hazen, de baas is er nog niet helemaal uit) wilt zien nou dan moet je daar gaan lopen. Konijnen bij de vleet. We wilden er nog achteraan maar we werden continue teruggeroepen. Jammer maar misschien maar goed ook want die beestjes konden makkelijk onder het prikkeldraad door en wij natuurlijk niet. Na zo"n uurtje of drie brachten we Luna en Goedele weer thuis. Bij het afscheid nemen hoorde ik de baas en Goedele zeggen dat het leuk was geweest (vind ik persoonlijk wel wat zwak uitgedrukt) en dat ze het weer eens zouden doen. (ben ik het meer dan mee eens) Moe en voldaan gingen we weer naar huis. Goedele riep nog morgen veel plezier met mijn moeder. Daar snapte ik niets van want die was er helemaal niet bij geweest. Maar later wist ik waarom ze dat riep

 27-05-2007 Boy

Toch wel fijn dat mijn familie zulke leuke bazen hebben. Frieda, het andere baasje van Luna, speurt met haar. Ze had altijd al eens beloofd dat ze bij mij zou komen kijken. Vandaag was het dan zover. Alleen jammer dat Luna er niet bij was maar die was met Goedele mee. Toen ik zag dat ze met ons mee ging naar het speuren nam ik me al voor om mijn uiterste best te doen. Tenslotte wil je als er publiek speciaal naar jou komt kijken ook wel wat laten zien. Of het door Frieda kwam weet ik niet maar de baas had zijn kop er niet bij. Halverwege de rit hoor ik hem roepen Oh jee ik ben de halsband vergeten. Gelukkig had Frieda een speurtuig van Luna bij zich dus we hoefden niet om te keren. Laat natuurlijk deze zondag de wei net gemaaid zijn. Dat wordt buffelen en dat wordt je koppie er bij houden. Zet de baas ook nog een lang spoor uit. Ik hoorde de trainer later nog tegen hem zeggen als het zo'n moeilijk terrein is, moet je het spoor wat korter houden, anders loop je de kans dat als je dit te vaak doet de motivatie van de hond afneemt. Nou ik had motivatie zat. Frieda liep immers samen met Dennis achter mij en de baas aan. Alhoewel wat dwarrelig liep ik het hele spoor uit. De baas was weer eens super trots op mij. Daarna gingen we naar het clubhuis in Maarsbergen,.Koffie drinken en een tosti eten om daarna nog wat gehoorzaamheidsoefeningen te doen op het trainingsveld. Ik weer mijn beste beentje voorzetten om te laten zien dat ik wel klaar ben voor het GG1 examen. Ook nu bleek weer dat de baas er niet helemaal bij is geweest. Apporteerblok vergeten en dat onderdeel beheers ik zo goed en vind ik zo leuk om te doen. Maar goed de rest ging van een leien dakje en ik heb Frieda laten zien wat ik kan. Weer naar huis koffie drinken en broodjes eten en toen ging Frieda helaas weer weg. Maar en dat heb ik goed gehoord en dat heb ik in mijn oren geknoopt (ze zijn er groot genoeg voor) de afspraak is gemaakt dat ik en de baas op een zaterdag naar Frieda en Luna gaan kijken als die in de duinen gaan speuren. Reken maar dat ik de baas hieraan help herinneren.

28-05-2007 Otis

Ja, ja, het was weer zover. We gingen weer kamperen vandaag. En wel bij de Utrechtse Rashonden Vereniging. Voor mij heel bekend terrein, tenslotte heb ik hier heel wat jaartjes getraind. Dat was ook de reden dat ik telkens als we langs de kantine kwamen naar binnen wilde, want dat was ik tenslotte gewend als de vrouw koffie ging drinken. Voor mij was het geen wedstrijd voor de competitie, maar een open wedstrijd voor verschillende klassen, behalve voor de A klasse waar Cadanz in loopt. Hij ging vandaag proberen zijn 3e U'tje te halen.
Maar het duurde een poosje voor hij aan de beurt was. Ik mocht eerder starten in een andere ring met een ander parcours. We begonnen met het spel, waar ik 6e werd. Ik had geen geduld om de afloop van de schutting goed te nemen, waardoor ik een fout had. Daarna was Cadanz aan de beurt met het spel. Hij liep foutloos tot de vrouw weer eens de weg kwijt was en hem over het verkeerde toestel stuurde. Cadanz was niet in orde vandaag. Hij liep maar te likken en te slikken en veel hijgen alsof hij misselijk was. Misschien was daarom zijn tempo ook niet zo hoog. Maar hij liep wel en dat was toch knap van hem. Hij eindigde nog als 9e en kreeg een mooie rozet.Mijn beurt voor het Vast Parcours. Dat liep ik helemaal foutloos en eindigde op een 2e plaats. Ik heb er een prachtige rozet aan overgehouden en een zak voer. De Jumping liep ik later ook foutloos en daar werd ik 3e op, met weer een rozet en een kleiner zakje voer. Cadanz liep een heel mooi Vast Parcours en was bijna foutloos rond, tot hij er een lat afgooide. Dat was nou jammer. Voor hij de Jumping moest lopen werd hij flink gegrepen door een Groenendaler, die los liep en niet naar zijn vrouwtje luisterde. Ze moeten Cadanz wel hebben. Dit is al de zoveelste keer. Desondanks liep hij toch een foutloos rondje, alleen net niet binnen de tijd. Dus voor Cadanz vandaag geen U'tjes. Agility is heel vermoeiend, dus af en toe een lekker dutje doen, het liefst met mijn hoofd op tafel.

31-05-2007 Cadanz

Ik ben moe vandaag. Eigenlijk blijf ik het liefst lekker op mijn bankje liggen. En weet je hoe dat komt? Ik heb de vrouw horen zeggen dat ze wil stoppen met flyball. Omdat Otis en ik volgend jaar ook al agility competitie lopen, denkt ze dat we toch niet mee kunnen naar flyball toernooien. Die worden heel vaak in hetzelfde weekend georganiseerd als er ook een agilitywedstrijd is.
Maar ik vind flyball juist zo leuk. En om dat te bewijzen ben ik gisteravond op de training helemaal uit mijn dak gegaan. De vrouw wist niet wat ze zag, dat ik zo fanatiek kon zijn! Maar ze vond het geweldig, dat kon ik merken. Ik sleurde haar naar de box en stond te trekken en te springen en kon mijn beurt niet afwachten. Dat allemaal onder het slaken van de nodige kreten, die de vrouw al helemaal nooit eerder van me had gehoord. Toen er tijden werden geklokt, liep ik een mooie run van 5,74 sec. Dat zijn leuke wedstrijdtijden. Ik heb in ieder geval wel bereikt wat ik wilde. We blijven lekker flyballen en zien volgend jaar wel hoeveel toernooien we kunnen lopen.

01-06-2007 Boy

De vrouw neemt regelmatig leuke en lekkere dingen mee van de wedstrijden. Voor mij neemt ze allerlei soorten ballen mee, want ze weet, ik ben een ballengek. De bal die ik nu heb gekregen is wel een hele aparte. Een soort gatenkaas, maar dan zonder kaas. Hij is echt super. Als de vrouw hem weggooit stuitert hij en kan ik hem goed vangen. De andere honden vinden hem ook te gek en proberen hem ook te pakken. Maar dat lukt ze niet, want ik ben heel bezitterig en veel sneller, al maak ik zo nu en dan wel een sliding. Dus wat deed de vrouw. Ze kocht er nog één, maar een maatje kleiner. Ze hebben niet allemaal zo'n grote mond als ik. Maar nee hoor, die willen ze niet, wel die van mij. Maar dat kunnen ze echt vergeten. Als we bij watertjes en bruggetjes komen, wordt de bal afgepakt. Want ik ben er een kei in om hem juist dan los te laten zodat hij in het water rolt. En deze blijft dus echt niet drijven. Zo is al menig bal "verdronken" en wordt er nu goed opgelet. Daarna wordt hij weer tevoorschijn gehaald en een flink eind weggegooid en zorg ik ervoor dat ik er als eerste bij ben.

03-06-2007 Boy

De vrouw is er deze zondag weer heel vroeg vandoor gegaan met Otis en Cadanz. Gelukkig kan ik daar goed mee leven want de baas bleef wel thuis en als de baas er is, is er altijd wel iets te doen. Zeker op een zondag want dan gaan we samen speuren. Nou ja samen, ik speur en hij loopt er achteraan. Vandaag heb ik eens niet in de weilanden gespeurd maar in een naastgelegen bos. Dat deden we voor het eerst en het moet gezegd het ging heel goed. Ik werd door de baas flink de hemel in geprezen en liep te glimmen als een ODH. Wel jammer dat Marcel onze trainer later vertelde dat in het bos speuren makkelijker is als speuren in de weilanden. Er volgde nog een hele technische verhandeling waarom dat zo is maar dat weet ik niet meer. Vind ik ook niet echt spannend om te onthouden. Het klopte wel dat in het bos de geur zich meer verspreid zodat je wat dwarrelend over het spoor gaat lopen. Het was trouwens wel een kruip en sluip door spoor. Droge sloten, heel veel takken, omgevallen bomen en een mulle ondergrond maakte er iets aparts van. Toch leuk om eens te doen zeker als het gras in het weiland hoog staat, want dan hoef je niet te ruiken maar kan je eigenlijk wel op het zicht lopen en dat is toch niet de bedoeling van het speuren. Eind van de middag gingen we (Tyri en Amigo gingen natuurlijk ook mee) met zijn allen naar het IJsselbos waar we lekker hebben kunnen ravotten en vooral plonzen in de watertjes want dat is iets wat ik heel graag doe. Zodra ik water ruik moet ik er in, zelfs als het eigenlijk alleen maar modder is. Wat dat betreft lijk ik volgens de baas sterk op Falco zijn eerste Golden retriever. Begin van de avond kwam de vrouw weer thuis. Het was geloof ik een geslaagde dag want ze was heel blij met een derde U'tje van Cadanz. Wat dat betekent begrijp ik niet helemaal maar ik voelde wel aan dat ze er heel blij mee was. Ik hoorde iets van B1 en dat ze nog vaak wedstrijden gaat lopen. Gelukkig heb ik de baas dus ik kom mijn dagen wel door. Wel vind ik net als de baas, het weer gezellig als we allemaal bij elkaar zijn. Volgens mij zijn mensen en honden echte roedeldieren. Zouden we daarom zo goed bij elkaar passen?

03-06-2007 Cadanz

Ik heb vandaag in Delft mijn 3e benodigde U'tje gehaald in de A klasse om te kunnen promoveren. Over een maand mogen we gaan meelopen in de competitie van de B1 klasse. Maar voor ik mijn eerste B1 wedstrijd loop zijn we wel een paar maanden verder. We krijgen de vakantie nog en de zomerstop, maar dat maakt allemaal niks uit, volgend jaar hebben we dan een heel seizoen om in die klasse te lopen. We waren voor de eerste keer op het nieuwe terrein van KC Delft. Het was niet zo'n groot terrein en niet iedereen kon zijn tent neerzetten. Gelukkig zijn wij altijd vroeg op een wedstrijd en hebben we nooit problemen met het vinden van een plekje. Het beloofde een warme dag te worden en dat was ook zo. Jammer is het dan dat we met een spel beginnen i.p.v. met de onderdelen waar we ons U'tje op kunnen halen. 's Morgens is het nog niet zo warm en is iedereen nog fit. Als we zo tegen het einde van de middag nog een jumping moeten lopen in de hete zon, wordt het voor een aantal honden al een stuk moeilijker. En ik ben daar één van. Maar het is toch gelukt, dus B1, we komen meedoen, al duurt het nog even. Het is er in de omgeving wel heerlijk lopen met veel gras en water wat er niet zo fris uitzag. Otis en ik gingen daar dus niet in. Stel je voor, krijgen we niet alleen natte voeten, maar worden we ook nog vies. Wij blijven wel aan de kant staan kijken hoe andere honden aan het spetteren zijn.

06-06-2007 Cadanz

Mijn naam is Holmes, Cadanz Holmes. Ik ben DE speurneus van de familie.
Ik weet alles op te sporen. Wel alles wat Ik wil vinden natuurlijk. En er is genoeg wat ik wil vinden. Beginnen we hier in de buurt. 's Morgens vroeg als het nog rustig is op straat en alles een beetje wakker begint te worden, ruik ik feilloos waar katten nog liggen te doezelen in de struiken. Ik ruk de vrouw bijna de struiken in, want ik wil effe goeiemorgen zeggen. Nee zegt de vrouw achter me en sleurt me de struiken weer uit. Gelukkig is ze 's morgens nog niet zo heel erg wakker en krijg ik even later weer de kans om onder een heg door een kat te spotten in een tuin. Helaas is het daarna wel afgelopen voor me, al doe ik nog zo mijn best om tuinen in te loeren, ik krijg niet meer de kans. Ha, maar morgenochtend probeer ik het gewoon opnieuw. Dit is nog niks. Nee dan het park, wat ik daar toch allemaal weet te vinden sinds ik mijn neus achterna ga, daar heb ik geen cursus speuren voor nodig. Zodra de riem eraf gaat, gaat mijn neus op de grond en weg ben ik. Kriskras over veldjes een spoor volgen dat meestal bij konijntjes uitkomt, jammer dat die zo hard lopen, inhalen kan ik ze niet.
Maar gisteren kwam ik bij iets heel anders uit. Maar waarom maakte die nou zoveel kabaal, ik wilde alleen maar snuffelen. De vrouw kwam in paniek op het kabaal afgerend. Zelfs Otis en Boy stonden er een beetje dwaas naar te kijken.
Ik vond het prachtig zo'n vogel die niet kon vliegen. Laat ik hem een handje helpen, ik duw hem wel even vooruit dus hup mijn snuit eronder. Krijsen dat ding en natuurlijk zo snel mogelijk het struikgewas in. Ik er achteraan, maar het was zo dicht dat ik er niet gemakkelijk bij kon komen en voor ik het wist had de vrouw me al in mijn kraag te pakken.
Er zijn ook vogels die ik niet leuk vind. Ze vliegen rakelings over me heen en als ik er achteraan ren vliegen ze snel omhoog. Zwaluwen heten ze. Ik noem ze pestkoppen.

06-06-2007 Boy

Ook door de week heeft de baas veel aandacht voor mij. Meestal gaan we samen na de laatste gezamenlijke avondwandeling met Amigo nog even met zijn tweetjes weg. Trainen noemt de baas dat. Ik noem het spelen, want ik doe altijd enthousiast wat de baas van mij vraagt omdat ik het zo leuk vind. We doen dan allerlei oefeningen zoals voorkomen, voet, afstandappel, volgen etc. Maar het aller-leukste vind ik apporteren. Vooral als de baas het apporteerblok ergens verstopt waar ik het niet heb kunnen zien. Dan komt de baas teruglopen, gaat naast me staan, wacht even en zegt dan zoek apport en dan ga ik als een speer zoeken. Gelukkig kan ik goed ruiken waar de baas gelopen heeft dus heb ik het nog altijd kunnen vinden. Zelfs als de baas het blok niet op de grond maar in een boom legt. Als ik het heb gevonden ga ik het heel netjes terugbrengen. Ik ga pal recht voor de baas zitten. En weet je waarom ik dat dan zo doe? Dat doe ik omdat de baas vaak mijn favoriete speeltje onder zijn kin geklemd heeft. Want als ik het goed doe en hij heeft het apporteerblok aangenomen, dan laat hij het speeltje vallen, recht in mijn bek. Dan ren ik er mee weg maar ga ook weer snel er mee naar de baas terug want die pakt dan het andere einde en dan we doen wie het hardste kan trekken. Meestal wint de baas maar af en toe win ik, maar dan ga ik er natuurlijk toch weer bij de baas mee pronken en beginnen we weer van voor af aan. Ik verdenk hem er overigens wel van dat hij mij af en toe laat winnen maar dat mag de pret niet drukken. Ik hoorde de baas vanavond nog tegen de vrouw zeggen "Hij is er klaar voor". Waarvoor ik klaar ben weet ik niet, kan me ook eigenlijk niets schelen zolang we maar met z'n tweetjes blijven spelen. Morgen weer nieuwe spelletjes.

07-06-2007 Tyri

Ik ben het nog niet verleerd. De vrouw heeft buiten een trainingstoestel neergezet om raakvlakken te trainen. Het is voor mij al wel even geleden dat ik agility deed, maar dit kan ik nog goed. Netjes wachten op het raakvlak. Aan de ene kant de schutting en aan de andere kant de katteloop. We mogen om de beurt mee naar buiten en ik mag beginnen. Er staat een flinke bak met stukjes kaas en netjes wachten wordt beloond. Als ik een aantal keer heen en weer ben geweest mag de volgende. Otis en Cadanz trainen een paar keer in de week dus die racen er gemakkelijk overheen. Boy mag ook. Hij heeft in het verleden tijdens een oriëntatiecursus de katteloop geleerd, maar niet de schutting. Daarom gaat hij de eerste paar keer aan de riem. Hij wil wel graag en staat al met zijn voorpoten tegen de schutting aan. Maar zonder aanloop komt hij er niet overheen, daar is hij te zwaar voor. Hij wilde er alleen niet meer vanaf, stond te krabbelen om er tegen op te klimmen, dus heeft de vrouw hem even mee moeten trekken, aanloopje genomen en hoppa, geen enkel probleem voor Boy. Ook hij vindt het te gek, even wachten op het raakvlak met een stukje kaas. Na een paar keer mocht hij ook los en dat ging heel goed. Kijk maar eens hoe knap we op de foto staan. Amigo is de enige die het niet meer mag, want hij ziet bijna niets meer. Maar als troost kreeg hij wat extra lekkers, wat wij weer niet kregen.

10-06-20074 Boy

Soms zit het mee en soms zit het tegen. Heel af en toe is dat op één dag tegelijk. Benieuwd? Zal ik het jullie even vertellen. Zoals gewoonlijk gaan we op de zondagmorgen speuren. Komen we bij de weilanden aan hebben we pech. De meeste weilanden zijn net gegierd dus daar mogen we niet op speuren omdat dan onze neuzen onbruikbaar worden. En zeg nou zelf, wat is een speurhond zonder goede neus. De weilanden die niet gegierd waren stonden vol met koeien en daar mogen we ook niet tussendoor lopen, zeker niet als er een stier tussen staat want die zijn veel sneller bij je dan dat je denkt. Ik durf nog wel maar de baas denkt daar duidelijk anders over. Bleef er slechts één weiland beschikbaar voor de hele groep. Dus dat werd dringen. Mijn baas heeft mij maar weer meegenomen naar het "bos" om daar te gaan speuren en dat liep heel goed. Zelfs de oversteek over een zandweg ging na enig zoeken goed. Daarna reden we niet naar de kantine of naar huis maar gingen we naar de URV. Want daar was een clubmatch en een onderlinge wedstrijd behendigheid. Maar de baas ging daar niet voor. Hij ging naar de kraam van Hondenspul. En wat ging ik glimmen. Iedereen kan van alles kopen met mijn beeltenis er op. Als je dat ziet ga je toch wel van trots naast je poten lopen. Ben ik nu een bekende ODH? Jullie begrijpen natuurlijk dat de baas de portemonnee trok om diverse dingen te kopen. Een roadsign bordje, een muismat en een waakhondenbordje. Dat laatste bord is eigenlijk te klein. Want waken doen we hier thuis met zijn vijven. Niemand komt ongehoord of ongestoord bij ons aan de deur, laat staan binnen. Wij horen alles en geven dan duidelijk luid. Ik blaf niet mee maar ik sta er wel pal tussen en denk dan, blaffende honden bijten niet maar wat als ik niet blaf? Later kwam de vrouw met Cadanz en Oma en die hebben natuurlijk ook de nodige spulletjes met mij er op gekocht.
We hebben daar met mooi weer nog een tijd doorgebracht en ik viel weer bij de nodige mensen in goede aarde. De baas heeft met al die drukte om me heen nog wat oefeningen met mij gedaan en daarna zijn we weer huiswaarts gekeerd. Al met al een prima dag.

12-06-2007 Cadanz
‍
Vreselijk vind ik het. Als ik het aan zie komen weet ik niet waar ik kruipen moet. Want ik wil niet, ik wil het niet om.
Waarom moet ik in zo'n flyballtuig. Ik loop toch heel goed zonder. Maar de vrouw vindt het niet handig, want een tuig is makkelijker vasthouden als je aan de start staat te wachten en je heel goed het moment moet timen om te worden losgelaten. Ik heb al eerder een tuig gehad, maar ik vond daardoor het flyball niet meer leuk. Toen de vrouw bedacht dat het wel eens daar aan kon liggen, heeft ze het tuig niet meer omgedaan maar een halsband en toen liep ik weer als een trein. Het was wel een tuig wat mij niet goed paste, het was te groot gemaakt en nu heeft Boy het als speurtuig. Wat ik nu heb past wel heel goed en de vrouw vindt mij er heel knap in, ja ja, slijm, slijm. Ik vind er nog steeds niks aan, al heeft het nog zulke leuke kleurtjes en zit er een heel handige handgreep boven op mijn rug, zodat de vrouw mij goed vast kan houden. Maar ze vindt dat ik er aan moet wennen voor de flyballtoernooien beginnen, dus met elke wandeling wordt het omgedaan. Op 24 juni is ons eerste flyballtoernooi in Amsterdam. Daar ben ik vorig jaar ook al eens geweest, alleen liep ik toen nog niet mee, maar Otis wel. Nu is het omgedraaid, mag ik lopen en Otis niet. Maar hij gaat natuurlijk wel mee.

13-06-2007 Otis

Ha, heb ik even de blits gemaakt vanavond met mijn nieuwe flyballtuig.
Ik doe dan wel geen flyballtraining meer, maar ik mag altijd mee als Cadanz gaat trainen. Cadanz had een nieuw tuig gekregen, maar vond het zo vreselijk dat de vrouw toch maar heeft besloten het niet om te doen. In plaats daarvan probeerde ze mijn oude flyballtuig bij Cadanz en laat hij daar nou prima in lopen, dus hebben we geruild. Het staat bij mij zeker zo mooi, terwijl mijn oude tuig, een grijze, helemaal niet bij Cadanz past. Dus wie is hier nou de knapperd, ik toch zeker. Het was heel gezellig na afloop van de training. Nog lekker lang bij elkaar gezeten op het terras terwijl er veel werd gelachen en aan ons veel werd uitgedeeld. Dat zijn nog eens goede tijden.

15-06-2007 Vijfspan

Onze buren hebben twee jonge katten en één ervan heeft van onze tuin haar privé speelplaats gemaakt. In het begin reageerden Amigo en Tyri heel erg op haar door te blaffen als ze door de tuin hupste, maar inmiddels zijn we allemaal zo aan haar gewend, dat niemand er meer op reageert. Ze heeft wel lef hoor, ze trekt zich echt niks van ons aan. Heel dicht onder onze neus gaat ze liggen slapen. We kunnen er alleen niet bij komen. Waarom moesten er zo nodig hekjes binnen de tuin worden neergezet ! We kunnen alleen maar op het terras komen. De rest van de tuin is afgezet omdat we er anders zo hard doorheen rauzen, dat alles binnen de kortst mogelijke keren is platgewalst. En dat heeft ze erg goed in de gaten. Ze weet dat we niet bij haar in de buurt kunnen komen en ligt ons vanaf de andere kant van de vijver tussen de planten een beetje uit te dagen. Ze kijkt ook met veel interesse naar de vissen, zeker als ze gevoerd worden en er veel beweging in het water is. Laat je ze wel zwemmen, poes. Ze is ook zo brutaal dat ze tegen het tuinhekje aan lekker in de zon ging liggen soezen en ze wilde ook een keer over de hekjes heen naar ons toekomen. De vrouw zag het gebeuren en kon haar nog net op tijd tegenhouden. Wel jammer voor ons, want we hadden graag wat met haar gespeeld. En nu staren we elkaar maar een beetje aan. Kom maar poes, kom maar rustig, want Cadanz vindt je heel lief. Ze gaapt en draait zich nog eens lekker in elkaar op haar plekje in de zon.

16-06-2007 Boy

Weten jullie nog dat ik de baas op 06-06-2007 tegen de vrouw heb horen zeggen dat ik er klaar voor was en dat ik dat toen niet begreep. Nu vandaag is me dat allemaal duidelijk geworden. Gaan we normaal op de zaterdagmiddag bij de KVN trainen vanochtend gingen we er al heel vroeg heen. Het was er druk met allemaal zenuwachtige mensen. Ook bij de baas voelde ik een spanning die er normaal gesproken niet is. Het woord examen viel vaak en ook dat we een kritische keurmeester hadden gekregen. Na een paar uur wachten, wat duurt zo'n dag dan lang hè, gingen we het veld op. In eerste instantie dacht ik nog dat we een gewone les hadden. Zitten 1 minuut en af 3 minuten met zijn allen. Niks bijzonders, peace of cake. Maar daarna moesten we allemaal op één na het veld af. Na ruim een uur ging ik met de baas weer opnieuw het trainingsveld op. Vlak daarvoor ging de baas alleen met mij nog op een ander veld lopen. Een veld met allemaal lekkere luchtjes. Dus volgen, jazeker maar dan wel met de neus in het pas gemaaide gras. Je bent ook speurhond of je bent het niet. De baas probeerde het een paar keer opnieuw maar hield er toen maar snel mee op. Ik hoorde hem nog mompelen als dat straks ook zo gaat kan ik het wel vergeten. Ik merkte dat de baas wat zorgelijk werd en dat vind ik niet leuk. Ik nam me voor mijn uiterste best te gaan doen. Dus toen de keurmeester het sein gaf dat we konden beginnen liep ik pal naast hem opkijkend mee. Zowel aan de riem als los week ik niet van zijn zijde en dat ondanks de luchtjes, Daarna deden we allerlei mij heel bekende oefeningen die ik deed zoals ik die meestal doe, goed dus. Alleen was het dit keer wat anders want als beloning kreeg ik niet een lekker koekje of gingen we samen niet even lekker spelen, nee nu kreeg ik alleen te horen goed zo Boy en kreeg ik slechts een aai over mijn kop. Toen we helemaal klaar waren liepen we het veld af en allerlei mensen riepen naar de baas dat zag er heel goed uit. Dat vond de baas geloof ik ook want hij was helemaal zonder spanning en ik hoorde hem zeggen dat hij de einduitslag met vertrouwen tegemoet zag. En die kwam en wat voor één. 297,5 punten van de maximaal 320 te halen punten en als klap op de vuurpijl ook nog de eerste plaats. Donderdag op de clubavond kan de baas zijn beker gaan ophalen. Maar weet je waar wij beiden eigenlijk diep in ons hart het meest blij mee zijn? Het aantal punten voor het onderdeel omgang baas hond. 10 punten. Wat een team zijn we toch hè. En we gaan samen door.

17-06-2007 Boy

Het loopt elke dag toch weer anders dan dat je denkt. Zo ga je er nog vanuit het is zondag dus we gaan speuren zo zie je dat het heel anders loopt. We staan ongeveer dezelfde tijd op als altijd en de auto wordt klaargemaakt. Maar dan gaat de bel en tot ons aller verassing komen Frieda, Goedele en Luna de zus van Boy binnen. Natuurlijk dikke pret voor ons allemaal. Boy en vooral Cadanz is helemaal weg van haar maar na een tijdje binnen zien we toch dat Luna een voorkeur voor Otis begint te ontwikkelen. Blijkbaar houdt Luna niet van dat opdringerige maar meer van de rust van Otis. Na de koffie stappen we (Frieda, Goedele, Luna, Boy en natuurlijk de baas) in de auto en zitten we een rit uit van zo'n 2 uur in de auto. Frieda probeert de baas onderweg nog wat bij te brengen over de vogels die ze onderweg ziet. Maar het is duidelijk verspilde moeite. Alhoewel ik tegen de baas opkijk heeft hij daar duidelijk geen verstand van. Het is wel gezellig zo met z'n allen in de auto. Ze hebben heel wat om over te praten. Ik lig prinsheerlijk achterin met Luna. Als je het goed bekijkt hebben wij eigenlijk de meeste ruimte en we kunnen heerlijk languit liggen. Toch wel aardig van hen om ons die ruimte te gunnen.
Als we in Ees aankomen staan er al de nodige mensen met hun ODH te wachten. Ook de regen heeft op ons gewacht want zodra we de auto parkeren gaat het regenen en niet zo zuinig ook. De baas heeft het fototoestel maar in de auto gelaten want met die regen vindt hij het maar niks om met zo'n grote camera te lopen. Wel jammer want nu kan ik niet laten zien dat ik samen met Luna wel een hele dikke pret heb gehad. Wie ik ook heel leuk vond was Fay, een teefje van Jan en Karin Tetteroo van de Victory. Jan moest heel erg goed op haar letten want als ik de kans kreeg maakte ik haar gelijk het hof zoals wij honden dat zo goed kunnen. Maar Jan was telkens onverbiddelijk en maakte mij heel duidelijk dat dat niet kon. Weljammer. Na een wandeling van ruim een uurtje waren we gelukkig weer droog bij de auto aangekomen en stapten we in om naar De Victory in Hasselbrock te rijden, waar Jan en Karin een hele heuse BBQ hadden opgezet. Onder het genot van hapjes en drankjes werden daar de contacten tussen de mensen weer aangehaald. Ik wilde ze ook wel aanhalen maar ik werd samen met Luna aan een grondpen vastgelegd. Gelukkig wel zo dat we de baasjes goed in de gaten konden houden. Wat dat betreft kun je Luna en mij overal mee naar toenemen. We bleven de rust zelve terwijl iedereen bijna boven op ons ging zitten terwijl wij daar toch eerst helemaal alleen met z'n tweetjes lagen. Ook zijn Luna en ik de vanaf nu de mening toegedaan dat visserslatijn beter vervangen kan worden door hondenlatijn. Want we hoorden de ene na de andere anekdote en natuurlijk kwamen wij honden er altijd heel goed van af en moeten we wel tot de conclusie komen dat er geen betere wezens zijn dan wij ODH's. Over objectiviteit gesproken!. 
Na een hele tijd nog een korte wandeling met Luna en met Rajan van Leo en Jolanda. Rajan is ook een reu en we deden beiden ons uiterste best om Luna voor ons te winnen. We wilden haar allebei voor ons zelf hebben. Maar je kijkt elkaar eens aan en op de een of andere manier dachten we allebei die confrontatie gaan we maar niet aan. Wel om de beurt patsen maar niet doorzetten. Luna vond alles leuk en liet ons heren maar in ons sop gaar koken. Uiteindelijk had ik de beste vooruitzichten want we moesten ook weer ruim 2 uur terug rijden, en wie ligt er dan naast me? Precies Luna, en Rajan krijgt het nakijken.
Na thuiskomst weer met z'n allen even binnen koffiedrinken, waarbij Luna meteen weer op de bank ging liggen. Thuis mag ze dat niet maar bij ons had ze heel snel in de gaten dat het hier wel de gewoonte is. Ze is duidelijk voor het op de bank mogen liggen. Maar ik denk niet dat ze het thuis voor het zeggen heeft dus dat zal er daar wel niet van komen. Na een stief half uurtje vertrokken ze weer richting Haarlem en kon ik moe maar heel voldaan mij onder de trap terugtrekken om nog eens na te genieten van deze werkelijk heerlijke dag. Het leven van een ODH is zo gek nog niet.

17-06-2007 Vijfspan

Vandaag bleven wij vieren samen met de vrouw - toch ook een vijfspan dus - thuis, terwijl de baas met Boy en Luna met haar baasjes richting Duitsland vertrokken. We bleven niet de hele dag met zijn vijven, want 's middags kwam Hannie met Shira en Djazz. Dat wisten we al, want dat had de vrouw ons verteld. We zouden met zijn allen gaan wandelen en nadat met veel kabaal 6 honden in de bus zijn gepakt, ging het richting Soesterduinen. We waren niet de enigen met dat idee. Wat een drukte. Er werd niet alleen gewandeld met honden, veel honden, maar ook gevliegerd en verspreid zaten groepjes mensen van het mooie weer te genieten. We zijn de drukte voorbij gelopen en verder naar achteren werd het een stuk rustiger. Hier konden we ons even laten gaan en we hebben ons flink uitgeleefd. De dames Shira en Djazz bleven hollen en wij mannen deden daar vrolijk aan mee. Tyri had er zin in en regelmatig zette hij het flink op een lopen. Alleen Amigo deed het rustig aan en sjokte het grootste gedeelte achter de vrouw aan. Zo heel af en toe kreeg hij even een opleving en trok een sprintje, maar dat was van heel korte duur. Nadat we een tijdje door het zand hadden gebanjerd gingen we weer richting de auto, waar we met zijn zessen tegelijk een bak water probeerden leeg te drinken. Tyri en Amigo hadden het wel gehad en verdrongen elkaar om als eerste de auto in te mogen. Nadat we thuis onze magen hadden gevuld was het tijd voor rust, althans dat dacht de vrouw. Maar er waren er 2 die niet van ophouden wisten. De 2 jongste natuurlijk. Cadanz en Djazz hebben het gepresteerd om tot de tijd dat Hanny naar huis ging, samen het bekende kluiven afpak spelletje te spelen. Amigo was het zo zat, hij kon niet meer tegen al dat kabaal en zocht een plekje achter de bank in een hoekje om te gaan slapen. Daar werd hij tenminste niet gestoord door 2 Aussies die zich niks aantrokken van honden die aan hun rust toe waren.

20-06-2007 Vijfspan

Het is de hele week al een drukte van jewelste in ons huis. Overal liggen grote pakketten opgestapeld. De garage ligt vol en buiten voor de deur liggen ook enorme pakketten. Er wordt druk getimmerd en gezaagd, zowel in de achtertuin als voor het huis. Dat is allemaal nog niet zo'n ramp, maar we kunnen zelf geen kant meer op. We zijn opgesloten in de woonkamer waar een hekje in de deuropening is neergezet, zodat we er niet uit kunnen. Overal staan alle deuren open en er wordt van beneden naar boven heen en weer gelopen. We zouden alleen maar in de weg lopen, zegt de vrouw en het is maar voor 2 weken. Maar braaf als we zijn passen we ons heel gemakkelijk aan en we blijven netjes achter het hekje zonder pogingen te doen om uit te breken. Behalve Otis, die had het hekje meteen al weer opengemaakt. Daar is hij heel goed in en hij dacht vast dat het niet voor hem gold. Maar hij heeft het niet nog een keer gedaan, nadat de vrouw had gezegd dat ook hij moet blijven. Omdat de vrouw ons zo lief en braaf vindt, gaan we op de dag extra lang wandelen in het IJsselbos of het park en vanmorgen hebben we een hele tijd lekker in het zonnetje gezeten op de heuvel in het park.
Pas laat in de middag als de mannen naar huis zijn en de rommel in de tuin weer een beetje is opgeruimd, kunnen we naar buiten. Veel valt er verder niet te beleven. We gaan niet trainen 's avonds, daar heeft de vrouw even geen tijd voor en ook geen puf meer in. Maar dat komt allemaal weer goed zegt ze, dus dat geloven we dan maar.

23-06-2007 Otis, Tyri en Cadanz

We zijn toch zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk,
We zijn toch zo vrolijk, jongens wat een lol.
We zijn toch zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk,
We zijn toch zo vrolijk, kijk eens hoe ik rol.

Het hoge gras, dat is favoriet,
Maar net gemaaid is ook zo slecht nog niet.
In het zand, of op een dode mol.
Ik heb plezier, tis daarom dat ik rol.
Alleen Cadanz ruikt helemaal niet fris,
Want hij rolde in een rotte vis.

24-06-2007 Cadanz

Wat een belevenis was het !! Mijn eerste flyballtoernooi. Wat een opwinding en een kabaal. Veel minder honden dan op een agilitywedstrijd en toch veel meer herrie. Allemaal honden die helemaal gek van flyball zijn. Wij waren met 2 teams voor onze vereniging KV Nieuwegein uitgekomen. What's Up Dog, het team waar ik in loop en Flying Six Pack, het andere team. Elk team mag uit 6 honden bestaan, waar er telkens 4 van starten. Er wordt gerouleerd zodat de honden die het nodig hebben even kunnen uitrusten. De wedstrijd zou om 9.00 uur beginnen, maar dat liep ongeveer een uurtje uit. We begonnen met inlopen, dat mag altijd een paar minuten en daarna werd het menens. Ons team was het eerste wat ging starten. Ik werd in 2 van de 3 runs als starthond opgesteld. Ik wilde wel en als Bob onze ballenlader mij riep, begon ik te springen en te blaffen van opwinding. Maar we mochten pas starten als de scheidsrechter het sein had gegeven en de lampen begonnen te branden. Rood, 2 x oranje en groen. Voor de groene lamp gaat branden mag je niet over de start zijn, want dan heb je een valse start. De vrouw helemaal zenuwachtig dat ze het wel goed zou doen, dus ging onze coach haar helpen om op het goede moment te starten. Gelukkig, het ging steeds goed.
Onze eerste paar races liepen nog niet zo lekker. We moesten er duidelijk nog een beetje inkomen, maar in de loop van de ochtend ging het steeds beter en we hebben aardig wat races gewonnen. Toen de tussenstand voor de ochtend kwam bleek dat we 2e waren geworden. In de middag moesten we ons weer opnieuw bewijzen om uiteindelijk in de finale te komen. Dat hebben we gedaan, we hebben 's middags alles gewonnen. We hadden ons geplaatst voor de finale. Wat een spanning! Helaas zaten er wat dingen tegen in de finale, waardoor we niet als eerste zijn geëindigd. Maar we zijn natuurlijk super tevreden met onze 2e plaats, met een team waarvan 3 honden nog nooit eerder een wedstrijd hadden gelopen. En ik, ik heb de hele dag geen bal en geen horde gemist, zo hard gelopen als ik kan en ik vond het geweldig.

26-06-2007 Amigo

We zijn gevangenen. We zijn gevangen in ons eigen huis. Konden we eerst nog overal lopen, waar we wilden, bij de baas zijn natuurlijk, sinds ruim een week worden we beperkt in onze bewegingsvrijheid. De laatste paar dagen zelfs flink. We worden opgesloten op de slaapkamer op de derde verdieping. We hebben zo'n donkerbruin vermoeden dat het alles te maken heeft met die vreemde mensen die de hele dag in- en uitlopen. En een kabaal dat die mensen maken zeg. Ze maken heel veel kapot. Ruiten gaan aan diggelen, kozijnen worden gesloopt, hele deuren worden verwijderd. Je begrijpt het niet. als wij eens wat kapot maken, en dat doen we zelden, krijgen we op onze kop. Die mensen die alles bewust kapot maken krijgen zelf koffie met wat er bij. Dat is volgens ons meten met twee maten. En de baas en de vrouw staan er lachend bij te kijken. Gelukkig worden we wel op de gewone tijden uitgelaten. We hebben zelfs het idee dat de ochtendwandeling wat langer is dan normaal. Ook hebben we de baas horen zeggen dat volgende week de schade wordt ingehaald. Dan gaan we namelijk met z'n allen samen met Hanny, Shira en Djazz een hele heuse week op vakantie in Friesland. Dat wordt plezier voor ons allemaal. We zullen blij zijn als het plaatsen van de kunststof kozijnen achter de rug is. Maar we zijn al gewaarschuwd. Over een kleine maand gaan de vloer in de woonkamer en de hele keuken er uit. Dat wordt weer boven gevangen zitten. We zullen ons er maar bij neerleggen. Alles bij elkaar genomen hebben we het zo slecht nog niet.

29-06-2007 Boy

Opwinding genoeg. Na twee weken in de verbouwing te hebben gezeten is de drukte vandaag alleen maar toegenomen. Ik hoor hebben we dit en hebben we dat al gepakt? De vrouw heeft eigenlijk nergens tijd voor en stapelt de ene zaak op de andere. Wij houden ons maar stil maar zorgen er wel voor dat we overal vooraan staan. Dit moeten we goed in de gaten houden. We zien ook dat een heleboel spullen van ons gepakt worden sterker nog we zien zelfs dat de baas ons voer in tonnetjes doet en die klaar zet in de garage. er staat duidelijk wat te gebeuren, maar wat? We horen veel over het weer praten en de baas horen we zeggen de komende week ga ik lekker helemaal niks doen, heerlijk relaxen. Gelukkig hoor ik hem ook tegen de vrouw zeggen ik moet niet vergeten om het apporteerblok van Boy mee te nemen voor het zoekapport. Dus dat helemaal niks doen is hoop ik een beetje overdreven. Sterker nog ik vind dat hij veel met mij moet doen. Hoe meer we samen doen hoe meer vreugde. Ook heb ik het woord vakantie horen vallen. Ik weet wel niet wat het betekent maar daar kom ik nog wel achter. Voorlopig is er voldoende drukte in huis en gezien al die opwinding houd ik alles maar goed in de gaten en kijk ik nu al uit naar de dagen die nog gaan komen. Ben benieuwd.
‍