Hondse praat 2007 3e kwartaal

Hondse praat 2007 3e kwartaal

07-07-2007 Boy

We zijn weer thuis. We hebben een hele leuke week achter de rug. We waren met ons tienen en dat is mij heel goed bevallen. Onze roedel werd uitgebreid met Hanny, Shira en Djazz. Ik ben er achter gekomen wat vakantie betekent. Wegwezen met zijn allen en alleen maar leuke dingen doen. Ook een luierende baas alhoewel ik moet zeggen dat hij zich toch wel aardig met ons allemaal heeft beziggehouden. Zelf heb ik gemerkt dat ik nogal groot ben uitgevallen en je leest wel dat groot zijn ook niet alles is, vooral als je ongemerkt ergens onder schuift om maar zo dicht mogelijk bij de baas te kunnen liggen.
Helaas hebben we ook kennis gemaakt met een volkje dat we kunnen missen als kiespijn. Pijn deed het zeker maar gelukkig heb ik zelf er geen last van gehad. Mijn andere roedelgenoten des te meer, vooral de vrouw. Hopelijk maken we dit niet nog eens mee. Wil je meer weten kijk dan maar eens op de vakantie pagina 2007.

12-07-2007 Vijfspan

Al is het deze week nog vakantie, het is voor ons maar een saaie week.
Begin van de week zijn we helemaal nergens naar toe geweest. We zijn zelfs opnieuw een dag boven opgesloten omdat er weer allerlei mannen in huis aan het werk waren. Maar vandaag was het anders. De eerste dag deze week geen werklui over de vloer en zijn we er vanmorgen als vanouds heerlijk op uit gegaan.
Naar één van onze favoriete stekjes . . . de Soesterduinen. Je hebt er bos, duinen en hei, voor elk wat wils. Het was nog redelijk vroeg in de ochtend toen we aankwamen en er was bijna geen hond te bekennen. Op een Vijfspan na dan. En een Beagle die het zo gezellig bij ons vond dat zijn vrouwtje hem moest komen ophalen omdat hij niet meer naar haar terug ging toen ze hem riep. We hebben er heerlijk een tijdje rond gebanjerd en daarna moe maar voldaan naar de auto terug om weer naar huis te gaan. Bij de auto nog even een paar waterbakken leeg gesloeberd, behalve Amigo, hij wil maar één ding. Naar Huis !! Hij staat al in de auto voor de deurtjes te dringen om er in te gaan, maar als de baas de waterbak onder zijn neus houdt heeft hij toch wel ineens grote dorst. De rest van de dag zijn we redelijk uitgeteld en de laatste wandeling 's avonds gaat niet echt van harte, zodat het maar een korte ronde wordt.

15-07-25007 Cadanz

Het zag er zo veelbelovend uit, toen we vanmorgen op pad gingen voor ons flyballtoernooi bij KC West Friesland te Akersloot. We vertrokken om 06.30 uur. Hanny, de vrouw, Otis, Shira, Djazz en ik. We gingen ons team vooruit om alvast onze 2 tenten op te zetten en een goed plekje te zoeken waar we niet de hele dag in de zon zouden staan. Maar al bij aankomst daar merkten we dat er iets mis was. De vrouw had de koelbox thuis laten staan, waar haar eten en drinken inzat en nog allerlei lekkere dingen. Gelukkig had ze ons eten wel meegenomen en water was daar volop. Het was lekker weer, niet te warm en we liepen behoorlijk goed. Tot ik de bal miste en terwijl ik hem oppakte dacht ik op de andere baan Otis te zien lopen. Ik natuurlijk daar naar toe, maar hij keek niet eens naar me en toen merkte ik dat hij het ook helemaal niet was. Zo tegen het eind van de ochtend begon het te betrekken en terwijl we aan onze race bezig waren begon het te stortregenen en te onweren. De wedstrijd werd gestaakt en een uur later gingen we weer van start. Er was in die tijd zo veel regen gevallen dat er plasjes op het veld lagen en ook de baan was aan één kant een modderpoel. Laten we nou net op die baan moeten lopen. Tja, daar ben ik niet op gebouwd, om over een vieze baan te lopen, dus wat doe ik slim bedacht, ik loop om de baan heen naar de box en kan zo ook de bal pakken. Wordt ik uit de race gehaald. Snap je dat nou !! Maar ik ben niet de enige die het niet lekker vindt, Shira loopt ook op haar teentjes een beetje te mutsen Als in de middag de zon weer gaat schijnen wordt het vochtig warm. Ook daar kan ik niet goed tegen. Ik had inmiddels al weer een paar keer gelopen, omdat we wisselden naar de andere baan, die lang zo vies niet was. Ik was niet de enige die niet tegen de hitte kon. Alles wat geen Border Collie was, zag je inzakken en alhoewel we nog wel wilden gaan, was de puf eruit. Ons team is op de zesde plaats geëindigd. Alles wat zo'n beetje mis kon gaan, ging ook mis. Gelukkig niet alleen bij mij en volgende keer gaat het vast weer beter.

15-07-2007 Amigo

Het is weer voorbij. Niet die mooie zomer maar de vakantie. Trouwens zo'n mooie zomer hebben we in de vakantie niet gehad. Het was een vreemde vakantie. De eerste week was de baas ook thuis maar werd er flink verbouwd. dus veel weg, laat staan extra weg, was er niet bij. In tegendeel. De tweede week vertrokken we naar Makkinga en daar hebben we wel veel gewandeld. Wandelen was trouwens niet het enige waar het woord veel op van toepassing was. Het woord regen kon er ook wat van. Afijn over die belevenissen heeft Boy al eens wat te vertellen gehad. De derde week was gematigd. maar wel leuk. Als de baas er bij is, is het toch anders. Meestal staan we wat later op en gebeuren er leuke dingen als de baas thuis blijft. Daarom zijn we met z'n allen ook altijd een stukje drukker als we merken dat hij niet naar zijn werk gaat. Gelukkig heb ik de baas wel horen vertellen dat we volgend jaar weer gaan. Waarschijnlijk weer naar Makkinga want het is ons daar goed bevallen. Als er één ding is dat anders dan anders is gegaan is het wel het ochtendtukje van de baas. Meestal na het uitlaten en na het uitgebreid koffiedrinken met de vrouw knapte hij een uiltje op de bank. Wat dat betreft lijkt hij veel op ons want dat kunnen wij ook goed. Maar deze vakantie heeft hij door alle drukte helemaal geen uiltjes geknapt. Wij stonden er verbaasd van te kijken. Ook het uitslapen was er niet bij. Bijna alle dagen was er wel volk over de vloer en die hadden allemaal de nare gewoonte om heel vroeg te komen. Ik heb de baas nog geadviseerd met zijn baas op te nemen dat er eigenlijk geen sprake van vakantie is geweest en dat ze die vrije dagen maar niet als vakantiedagen moeten boeken maar ik geloof niet dat hij dat voor mogelijk houdt. Ik gunde het hem van harte. Gelukkig is de vakantie wel voorbij maar niet ons leventje als roedel. Ik zie de komende tijd dan ook met veel plezier tegemoet en hoop nog veel te beleven. De vrouw en de baas kennende zal dat wel lukken.

18-07-2007 Boy

Het is gelukkig weer zover. De vakantie is voorbij en de training met de baas begint weer. Vanavond gingen we vrij trainen bij de KVN. En weten jullie wat het leuke was? Joke,.Otis en Cadanz gingen ook mee. Het was heel leuk, ik met de baas op het ene veld trainen voor GG2 en Cadanz op het naastgelegen veld flyballen met de vrouw. Ik kon het heel goed zien maar nog veel beter horen. Aangezien Cadanz echt mijn maatje is moest ik natuurlijk wel goed in de gaten houden wat daar op het andere veld allemaal gebeurde. Dus als ik de opdracht voet kreeg ging ik heel snel aan de voet zitten maar natuurlijk wel zo dat ik om een hoekje, om het been van de baas goed naar Cadanz kon kijken. Bij de blijf oefening kon ik gelukkig heel relaxed alles op mijn gemak goed in de gaten houden. Dat deed ik dan ook zo goed dat toen ik voor moest komen ik het commando niet eens hoorde. De baas moest eerst om attentie roepen en toen pas had ik door dat ik moest komen. Zogezegd een training voor hem met handycap. Gelukkig is de baas sportief en kon hij er wel mee leven maar het was wel jammer dat hij er telkens toch op stond dat ik goed ging zitten etc. Cadanz of niet de oefeningen moesten wel goed worden afgesloten. Diep in mijn hart weet ik natuurlijk wel dat de baas daar gelijk in heeft, maar ja ik ben een herder die echt alles, zeker het doen en laten van de roedelgenoten, goed in de gaten wil houden. In mijn omgeving blijft niets onopgemerkt. Nou nog kijken of ik de baas zo kan trainen dat de oefeningen in mijn stijl kunnen worden gedaan. Alhoewel ik heb er een hard hoofd in. Hij zal het wel allemaal volgens de reglementen willen doen en zijn wil is (helaas) nog steeds wet.

19-07-2007 Otis
‍
Het is vakantietijd, komkommertijd. Overal is het rustig. Er is niet zoveel te beleven. Alleen in het IJsselbos vanmorgen. Ik heb daar nog nooit zoveel honden gezien. Ik heb al een poosje helemaal niets gedaan, geen training niks. Afgelopen maandag zou ik alleen mee gaan trainen bij ATC. Cadanz was nog aan het bijkomen van zijn flyballtoernooi, dus hij zou thuisblijven. Maar het weer was zo slecht dat de vrouw er niet doorheen durfde. Het was pikzwart en het onweerde en bliksemde. Ook regende het vreselijk en het leek wel of het dak eraf waaide, zo ging het tekeer. Alleen Cadanz heeft flyballtraining op woensdag. Dat gaat wel door vanwege de wedstrijden die er zijn. Het is natuurlijk leuk dat ik mee mag, maar liever zou ik zelf ook wat doen. Volgend seizoen ga ik ook weer flyballen, maar zoals in het verleden op de Nederlandse bak. Ik mag het weer proberen want op die bak had ik nooit blessures. Om toch iets te doen zijn we vanmiddag in het park paaltjes gaan trainen en heeft de vrouw de wip buiten gezet. Leuk was dat weer, hebben we toch wat gedaan.

21-07-2007 Vijfspan

Eindelijk weer eens een weekend waarin iedereen thuis is. Alhoewel Lex en Boy zondag weer voor de eerste keer na de vakantie gaan speuren. Maar er zijn geen wedstrijden of zaterdagse trainingen. De training op zaterdag ligt stil vanwege de zomerstop. Dat betekende dat we er weer eens op een zaterdag met ons allen op uit konden gaan. Dat voelden we heel goed aan. Nadat de baas en de vrouw eerst hele belangrijke boodschappen hadden gedaan, grote zakken voer en natuurlijk niet te vergeten allerlei andere lekkernijen speciaal voor ons, werd de auto gereed gemaakt voor vertrek. We lieten, door het nodige kabaal dat we maakten, merken dat we er enorm veel zin in hadden. Alhoewel er eigenlijk maar 2 zijn die echt veel herrie maken en waar we een beetje gek van worden. Tyri en Amigo. Tyri met zijn hoge gegil en Amigo met zijn zware onophoudelijk geblaf. Arme Boy die achter in de auto voor de kooi ligt waar die 2 inzitten. Hoewel Otis en Cadanz er op de achterbank er ook flink van kunnen meegenieten. Als we eenmaal onderweg zijn gaat het wel. Dan is de opwinding een beetje gezakt. We rijden naar de Hilversumse hei. Daar zijn we een hele tijd niet geweest. Als we op de parkeerplaats stoppen gaan een paar opgewonden standjes even aan de riem. Op het moment dat we allemaal los zijn, gaan we er als een speer vandoor regelrecht op een wildrooster af. De bedoeling was door het hekje naast het wildrooster, maar 3 van de 5 namen niet de moeite om te wachten en sprongen er overheen. Kennelijk raakten ze het rooster wel, want Cadanz kwam met een verbaasde blik nog even terug om te kijken waar hij nou op getrapt had. Gelukkig ging het goed, maar voor hetzelfde geld bezeren we onze poten. Boy en Amigo zijn niet zo onbesuisd en gaan keurig mee door het hekje. Zoals altijd weer heerlijk gelopen en het zal eens niet zo zijn, maar er was 1 hele grote modderpoel en wie liet zich daarin prinsheerlijk zakken? ....Boy natuurlijk. Met een blik van laat mij hier maar lekker liggen, bleef hij achter. Maar dat duurde niet zo heel lang en met zijn onafscheidelijke bal kwam hij achter ons aan gestormd.

22-07-2007 Boy

Gelukkig de vakantie is weer voorbij. De zondag is weer zoals die moet zijn. Een dag speciaal dag voor mij. Een dag zoals ik hem graag zie. De vrouw en de baas vroeg op. Wie wil er nou graag uitslapen op de zondag?. Wij viervoeters niet. Weekenden zijn er om wat te gaan doen en niet om uit te slapen. Dus voorlopig kunnen ze er weer een weekend of vijftig tegenaan. We gaan weer speuren. Als we aankomen zie ik het gelijk er is niets veranderd. De weilanden liggen er nog steeds mooi bij en de mensen staan met elkaar te praten terwijl de honden nog in de auto's zitten. Zou trouwen een leuk gezicht zijn als de honden buiten met elkaar blaffen en de mensen in de auto's opgesloten zouden zitten. Zou er dan beter gespeurd worden? Ik weet het niet en ik vind het goed zoals het is.
De groep is uitgebreid met een aantal nieuwelingen. Een Bouvier, zo'n hond ken ik natuurlijk want die loopt bij ons ook rond en een Collie. En zulke honden ken ik ook want bij ons in de buurt lopen een paar hele parmantige Collie teefjes rond. Ik denk bij mezelf hoe meer zielen hoe meer vreugd, alleen hoop ik natuurlijk wel dat het speelveld niet te klein wordt want ik moet afstanden gaan lopen. Volgens de baas heb ik het weer goed gedaan. Het lopen viel trouwens best mee. Ik heb wel eens drassiger weilanden meegemaakt. Ik heb weer genoten. Ik moest m'n koppie weer gebruiken en dat is goed voor je algemene gezondheid. Wat dat betreft snap ik de mensen niet. Die kopen een kastje met een heel klein beeldschermpje, drukken op een paar knopjes en noemen dat geheugen training. Om het geheugen te trainen zouden ze buiten beter hun eigen neus na kunnen lopen. Maar goed ieder zijn meug. Daarna weer naar het clubhuis voor de onvermijdelijke koffie met tosti voor de baas en het aan de boom zitten van mij. Gelukkig wel heel dicht bij dus ik kan ze allemaal in de gaten houden. En de mensen die mij kennen weten dat ik dat heel graag en met overtuiging doe. Na de koffie naar het trainingsveld en wat zie ik? De baas heeft een nieuw speeltje voor mij gekocht. Een flostouw waar we allebei heel hard aan kunnen trekken. Dat speeltje wordt door mij gelijk in bezit genomen en ook daar doe ik weer alles voor. Volgen, terug plaats op afstand commando's opvolgen, de hele rimram van oefeningen. Ik doe heel goed mijn best want dan wordt er weer "gevochten" om het touw en dat vind ik het einde. Ik win wel eens maar vreemd genoeg nooit als laatste. Moe maar voldaan gaan we weer naar huis. Naar huis waar een heerlijke bak eten voor me klaar staat, waar ik kan kiezen uit een heleboel ligplekken en waar ik door de andere roedelgenoten welkom wordt geblaft. Het leven van een ODH is zo gek nog niet.

24-07-2007 Boy

Ik weet niet wat er met me is de laatste paar dagen. Ik heb helemaal geen eetlust. Ik ben al een slechte eter zeggen mijn mensen, maar de laatste dagen was het nog minder en begin van de avond wilde ik helemaal niet eten.
Ik stond er een beetje naar te kijken, de anderen hadden hun bak al lang leeg en waren met de karnemelk bezig. Ik liep een beetje heen en weer, maar als ik nog had willen eten had ik dat beter niet kunnen doen. De bak werd weggehaald en de vrouw kent geen pardon. Geen gezeur met het eten, als je niet wilt dan maar niet. Krijg je niks. Ook geen karnemelk? Want dat lust ik wel heel graag. Niet eten, geen karnemelk. Daag. Ik ben ook een beetje, nou sloom zal ik niet zeggen, maar weinig puf heb ik wel. Als we thuis zijn lig ik het grootste gedeelte van de dag onder de trap. Lekker rustig. Behalve als we weggaan, dan sta ik vooraan en de bal is mijn grootste vriend, daar ren ik wel achteraan als hij weggegooid wordt. De vrouw had ook een stok mee waar een bal in zit. Daar zwiept ze de bal een heel eind mee weg. Het is een leuk spel om met zijn allen achteraan te rennen, maar er zit een tennisbal in en die vind ik toch minder leuk dan mijn eigen gatenbal. De baas kan het niet goed hebben als ik niet eet. Nadat hij en ik vanavond nog wat trainingsoefeningen hebben gedaan kreeg ik de bak met eten onder mijn neus geschoven. Ik had nog wat aanmoediging nodig maar ik had toch wel honger en heb de bak achter elkaar leeggegeten.

25-07-2007 Cadanz

Vanavond weer een extra flyballtraining voor de wedstrijd van komende zondag gehad. Dat wordt voorlopig het laatste flyballtoernooi. We gaan nu over de grens. Het wordt mijn eerste wedstrijd in de Belgische competitie. Onze zuiderburen lopen ook mee in de Nederlandse competitie. Er zijn altijd aardig wat Belgische teams ingeschreven. Het lijkt ons heel leuk om daar ook mee te lopen. Jammer genoeg zitten we door blessures wat krap in de honden voor 2 teams. Dus i.p.v. ieder team met 6 honden hebben we nu 2 teams van 5 honden. We kunnen nog wel wat flyball gekke honden gebruiken. Het was een beetje rare training vanavond. Het liep niet zo lekker, er werd nogal eens een horde omgegooid, zelfs een lat eraf en een hele horde die omver was gelopen was kapot. Dus dat ging goed. Nou ja, een slechte generale repetitie, dan zullen we wel een steen goeie wedstrijd lopen. Hopelijk zonder al te veel modder op de baan.
De baas heeft foto's gemaakt van de training. Kijk maar. Ik heb trouwens weer een nieuw flyballtuig. Mooi hé. Otis gaat ook weer flyballen, dus die krijgt zijn eigen tuig terug.

30-07-2007 Otis

Ik had het helemaal naar mijn zin gisteren. Ik mocht voor de eerste keer na mijn blessure weer flyballen op een wedstrijd. We hadden een beetje tekort aan flyballhonden, dus mocht ik invallen. Er waren voorzorgsmaatregelen genomen om het voor mij zo gemakkelijk mogelijk te maken en wat mij zo min mogelijke inspanning zou kosten. Ik had tenslotte al ruim een half jaar niet meer getraind op een enkele keer proberen na. Flyball is superleuk, maar wel heel inspannend. Er waren allerlei mensen die naar me keken of het goed met me ging en of ik geen last van mijn oude blessure zou krijgen. Het was echt allemaal perfect geregeld voor mij. Het is zo goed gegaan. Ik heb helemaal nergens last van gehad, ook niet vanmorgen bij het opstaan. Ik ben gelukkig weer helemaal genezen.
Helaas werkte het weer niet mee. Wat een enorme regenbuien. De vrouw vroeg zich af of het allemaal wel door zou gaan en we niet voor niks naar België zouden rijden. Maar het ging door en het veld was heel goed. Allebei onze teams hebben super gelopen. Zo hier en daar ging er wel eens wat mis, maar toch hebben we het heel goed gedaan. Ook al waren we niet de snelste en hebben we de finale niet gehaald, we hebben wel hele mooie tijden gelopen en er waren spannende races bij. In de loop van de middag werd het droog en warm, zodat de tent kon drogen en niet nat mee naar huis ging. En naar huis gingen we pas zo tegen half zeven.
De vrouw en Hanny hadden spierpijn toen ze thuis uit de auto stapten, maar wij hadden nergens last van. Vanmiddag zijn we nog even naar het Panbos geweest. Het is de baas zijn vrije maandag. Het was een super weekend

31-07-2007 Boy

HOERA, ik ben voor de 2e keer OOM geworden. Mijn zus Angel is moeder geworden van 8 puppen. Het zijn 7 teefjes en 1 reutje. Ik ben natuurlijk super trots op haar en haar kleine engeltjes. Helaas mag ik niet gaan kijken, dat is jammer want ik vind pupjes heel erg leuk. Maar de baas en de vrouw zullen wel gaan kijken en dan brengen ze allemaal lekkere puppyluchtjes mee naar huis.
Willen jullie ze ook bewonderen kijk dan op http://www.angelofwassenaer.nl
Er zijn al veel foto's gemaakt om te bekijken. De vrouw liet ze aan me zien toen ik vanmiddag naast haar stond bij de computer. Ik vroeg me al af waarom ze de hele tijd boven zat. Maar ik zag er niks aan en je kunt ze ook niet ruiken. Dus ben ik maar naast haar neergeploft, terwijl ze nog een keer ging kijken, want ik ben niet de enige die pupjes leuk vind.

02-08-2007 Vijfspan
‍
Wij vragen ons af wat er allemaal gaat gebeuren in huis. Kasten worden leeggehaald en alles wordt in grote dozen gestopt. De kamer wordt steeds leger en de stapel dozen steeds hoger. Het raam waar Cadanz altijd katten ligt te spotten is inmiddels helemaal vol gebouwd. Hij probeert er nog wel omheen te kijken, maar dat gaat niet meer zo gemakkelijk. Dit hebben we nog niet eerder meegemaakt, dus we zijn wel heel benieuwd wat ons te wachten staat.
Vanmorgen deden we ook iets wat we nog niet eerder hebben gedaan. Niet aangelijnd liepen we over de weg die door ons mooie park heen loopt. De anders zo drukke weg was helemaal verlaten, dus mochten we los mee oversteken.
De vrouw zei wel steeds, uitkijken waar je loopt. Dat deden we ook, op één na. Dat was Boy. De weg is helemaal opgebroken en er staan overal hekken en borden en er liggen grote brokstukken steen. Boy keek alleen maar naar de vrouw en ze zei nog een keer, kijk nou uit waar je loopt. Loopt hij tegen een hek aan en stapt op een groot stuk steen. Hij schrok zo dat hij wel een meter achteruit sprong. De sufferd. Ondertussen waren we aan de overkant aangekomen en renden we het park weer in.

04-08-2007 Joke
‍
Het werd een wandeling met hindernissen. We hadden afgesproken om bij de Bokkedoorns in Overveen te gaan wandelen. Een grote plas zoet water tussen de duinen in. We reden de A2 op en stonden meteen stil in een file. Door Utrecht heen gereden om een stuk verder de snelweg weer op te gaan. We hadden afgesproken met Robert en René en hun 2 honden. Zij stonden op ons te wachten bij een benzinestation langs de snelweg. Het reed niet echt door en toen we bij Haarlem aankwamen bleek de afrit afgesloten en moesten we een flink eind doorrijden om weer opnieuw richting Haarlem te kunnen gaan. Na zo'n 1 1/2 uur kwamen we aan op de plaats van bestemming en wat bleek, het was geen losloopgebied meer. Honden moesten aan de lijn. Nu vonden we dat we genoeg pech hadden gehad onderweg en er lang genoeg voor gereden hadden en we besloten op hoop van zegen om ons daar maar niets van aan te trekken. Nadat we een stuk hadden gelopen en de duinen in wilden gaan bleek dat het gebied was afgezet met prikkeldraad. Daar konden we dus niet meer doorheen lopen. Er werd besloten terug te gaan om te kijken of er bij het restaurant een terras is waar we met de honden zouden kunnen zitten, toen Lex ontdekte dat hij zijn portemonnee kwijt was. De hele wandeling nog een keer gelopen om te kijken of hij misschien ergens was gevallen maar nee, niks gevonden. We wilden toch nog iets gaan drinken maar bij het restaurant aangekomen bleek dat we niet buiten konden zitten, dus in de auto gestapt en richting huis gereden. Eenmaal thuis gekomen zagen we dat Lex zijn portemonnee niet was verloren, want ç. . . hij had hem niet meegenomen. Dat was een geluk. Een rare middag, maar de honden hebben er niks van gemerkt. Zij hadden het prima naar hun zin. Dat is te zien op de foto's. çVoor de foto's klik hier.

08-08-2007 Tyri
‍
Vandaag was het weer tijd voor Amigo om naar de kapper te gaan. En ik mocht mee. Dat vond ik zo leuk dat ik van blijdschap rondjes begon te rennen onder het slaken van de nodige vreugdekreten. De vrouw had er al spijt van dat ze me meenam nog voor we waren vertrokken. Vooral toen Amigo ook nog eens begon met zijn onophoudelijk geblaf wat steeds langer lijkt te duren. Maar dat is alleen op de heenweg. Op de terugweg is hij zo moe van een paar uur op tafel staan, dat hij geen blaf meer kan zeggen. Ik ging bij Hanny naar binnen en ik rook het meteen. Heerlijke luchten. En dat klopt want Djazz is loops. Ik mag dan wel een je weet wel reu zijn, maar dat vind ik toch nog steeds heel lekker ruiken. Dus laat ik maar meteen onder haar staart duiken dacht ik. Djazz keek heel lelijk naar me, ze vond het niet goed dus. Dan maar niet. Weet je wat, ik volg het spoor op de grond, want zo hier en daar liggen er wat druppels bloed. Ik heb het netjes overal opgeruimd en als er weer een nieuw druppeltje viel wist ik het wel te vinden. Toen we 's middags weer thuiskwamen was ik heel populair bij de achterblijvers. Ik werd afgelikt en besnuffeld, zo blij waren ze dat ik weer thuis was. De vrouw werd ook helemaal besnuffeld, ze rook helemaal lekker naar Djazz die regelmatig bij haar op schoot had gehangen. Ze ging naar boven en kwam even later omgekleed weer beneden. Alleen Amigo had helemaal geen interesse in loopse teefjes. De etensbak, de waterbak en verschillende kluiven die in huis lagen waren veel meer in trek. We waren wel moe toen we thuiskwamen en na het uitlaten en eten vielen we onmiddellijk in slaap.

08-08-2007 Boy
‍
Weer wat nieuws vandaag. IJzerapport. De baas en ik trainen elke woensdagavond vrij bij de KVN totdat de cursus weer begint. We gaan samen voor GG2. Het is mij al gelukt om de baas zover op te voeden dat we mee mogen doen voor GG2. Voor het examen is het noodzakelijk dat ik een ijzeren blok apporteer. Veel honden hebben daar moeite mee. Met de post was vandaag een pakje bezorgd. Ik had het wel al de hele dag zien staan maar ik kon er niets mee,.totdat de baas thuiskwam. Het pakje werd opengemaakt en wat zat er in? Juist een ijzeren apporteerblok, speciaal voor mij aangeschaft. De baas was dus benieuwd hoe het op de training zou gaan. Nou moeten jullie weten dat een van mijn favoriete bezigheden apporteren is. Lekker ergens op afstormen, oppakken en heel snel recht voor de baas zittend afgeven. Dat doe ik als een speer. Zelfs als ik als beloning een koekje krijg aangeboden hoef ik dat niet te hebben. Ik heb veel liever dat ik weer aan de voet mag om nogmaals te kunnen apporteren. Maar afijn een nieuw apporteerblok dus. En zoals jullie kunnen begrijpen had ik er geen enkele moeite mee hem zover te krijgen om het ijzeren apporteerblok weg te gooien. Ging hetzelfde als anders. Dus de baas blij en ik blij. Beiden trots dat het geen enkel probleem opleverde.

10-08-2007 Cadanz
Bakken vol haar is er de afgelopen tijd van me afgeborsteld. En nog komt er iedere borstelbeurt een behoorlijke hoeveelheid haar van me af. Ik heb alleen nog maar korte plukjes over. Als dat maar weer goed komt. Niet dat ik er last van heb, het maakt mij niet uit hoeveel erop zit. Maar de bedoeling is dat ik over een paar maanden weer naar een show ga. Daar hoef je met zo'n kale als ik nu ben niet aan te komen. Maar dat duurt nog even. Voorlopig is het nog wedstrijdseizoen behendigheid en de bedoeling is dat we komend weekend weer op pad gaan. De vrouw werd een beetje moedeloos van me tijdens de training. Ik heb weer een erg verliefde bui. Die duurt inmiddels alweer een aantal dagen.
Overal hangen de meest lekkere luchtjes en dan moet ik mijn hoofd bij de training houden. Dacht het niet !! Want het veld rook me toch lekker. Die neus van mij was niet van de grond af te krijgen. Behalve met een stukje kaas, maar was dat op, meteen die neus weer op de grond. Ik ben dan ook niet echt gemotiveerd, al doe ik wel mijn oefeningen. In huis probeer ik de vrouw-aanstaar-truc weer uit. In de hoop dat ze denkt dat ik naar buiten moet. Helaas voor mij trapt ze er niet meer in. Maar je weet nooit, ik blijf het proberen want ik ben een echt volhouder.

12-08-2007 Tyri, Otis en Cadanz
‍
Terwijl de baas met Amigo en Boy op pad ging, lagen wij maar een beetje in de tuin. De vrouw was heel druk met de laatste spullen uit de kamer en keuken halen en naar boven brengen. We kregen ondertussen een lekker kluifje, dus we waren er wel tevreden mee. Maar na een tijdje zei de vrouw, wel mannen waar zullen wij eens heen gaan. We blijven toch zeker niet de hele zondagmiddag thuis zitten.
Meteen was er grote opwinding. Want zulke taal verstaan wij. Wat gaat het worden, Soesterduinen weer, of maar eens ergens anders heen. Nou zal het ons worst wezen waar we heen gaan, als we maar gaan. Kom op, laten we de Hilversumse hei maar eens onveilig gaan maken. En dat bleek een hele goeie keus te zijn. De vrouw parkeert altijd voor een houten hekje op de parkeerplaats. Daardoor komen we eerst in een stuk bos waar ook grote grazers lopen. Soms zien we ze, uit de verte. Maar vandaag niet gezien. Vanuit het bos loop je de heiop. Ohhh, zei de vrouw, kijk eens wat mooi jongens. Want de heide staat in bloei. En ja hoor, daar kwam het fototoestel tevoorschijn. Wij poseren natuurlijk voor die mooie gekleurde hei. Hé, Cadanz kijkt voor de verandering ook recht in de camera. Meestal vertikt hij het. Jammer dat hij uit vacht is.

12-08-2007 Amigo
‍
Vandaag was het weer zover. Boy en ik horen duidelijk bij de baas, want alleen wij tweetjes mochten met hem mee. De rest had het nakijken. Niet dat ze het dan slecht hebben hoor, want meestal doet de vrouw dan wel wat met ze maar ja met de baas mee is toch wel heel speciaal. Na een stief uurtje rijden kwamen we aan in het Leenderbos tussen Leenden en Valkenswaard. Daar waren we al eens eerder met de NODHV geweest en net als de vorige keer stonden er weer veel ODH's op ons te wachten. We kennen er steeds meer. Ook veel van de mensen kwamen ons bekend voor. Bij aankomst was het gelijk even grauwen tussen Solar en Boy maar gek genoeg toen ze in de groep losliepen was daar niets meer van te merken en konden ze gewoon broederlijk naast elkaar staan om ergens naar te staren. Het was best een grote groep. 22 man, eh pardon er waren natuurlijk ook vrouwen. Eigenlijk waren er meer vrouwen dan mannen. Valt me altijd weer op, ook op de GG training en bij de behendigheid is er meestal sprake van een mannen tekort. Voer voor psychologen? Het was weer een heerlijke wandeling, we hadden mooi weer en de baas had zoals gebruikelijk de nodige liters water op zijn rug, dus we kwamen aan drinken niets tekort. Trouwens Boy zeker niet want bij elke modderplas die we tegenkwamen en dat waren er best veel, ging hij er middenin staan, keek verheerlijkt om zich heen en ging dan languit liggen. Zo ken ik Boy, niet vies van modder, water en andere rotzooi. De baas stond er zelfs bij te lachen en heeft er foto's van gemaakt. Overigens waren er wel meer ODH's die niet vies waren van de modder. Wellicht is het een karaktertrek van de ODH. Wij Bouviers houden er in ieder geval niet van en dat is maar goed ook want mijn vacht droogt veel minder snel dan die van Boy. Op de nodige open plekken werd er weer hard achter elkaar aangerend. Dat is geliefd tijdverdrijf. Ook daar heeft de baas foto's van gemaakt zodat de achterblijvers en zij die zich niet hebben aangemeld goed kunnen zien wat ze gemist hebben. Niet alleen wij honden hebben genoten ook het plaatselijk pannenkoekenrestaurant heeft van ons kunnen genieten want in grote getale werd er daarna gedronken en gegeten. Nou ja de mensen hebben gedronken en gegeten. Wij kregen water. Verschil moet er blijkbaar zijn. Maar toen we thuis kwamen hebben we die schade direct ingehaald en stond de baas er bij toen wij aten. Daarna gingen we doen waar we inclusief de baas heel goed in zijn, een uiltje knappen. De dag kon voor ons niet meer stuk. We zijn blij dat er nog meer wandelingen van de NODHV op stapel staan want dat wordt weer genieten.

15-08-2007 Otis
‍
We zijn verhuisd. Niet zo ver hoor, maar 1 verdieping hoger. We wonen de komende weken boven. Alles wat we daar nodig hebben is door de baas en de vrouw naar boven gesjouwd. Er staat een traphekje zodat we niet naar beneden kunnen, denken ze :-) Maar ja, ze noemen me niet voor niets Otis Houdini. Dus dat traphekje was zo open en wij allemaal naar beneden natuurlijk. Want als we ergens niet van houden is dat we onze neus niet overal in kunnen steken. We zijn nogal tamelijk nieuwsgierig. Tenslotte moeten we ook de boel in de gaten houden. Er wordt zoveel gerommeld beneden. Maar goed, het was kennelijk niet de bedoeling, dus we moesten allemaal weer naar boven. Maar niet voor lang natuurlijk, dat snap je wel. Toen we weer beneden kwamen werden onze mensen boos. Niet erg aardig van ze. Daarom zijn we daarna maar boven gebleven. Als de vrouw boodschappen gaat doen, sluit ze ons op in de slaapkamer. Nou is dat niet echt een straf, met zo'n groot bed om op te gaan liggen. Ze is bang dat we anders allemaal buiten lopen als ze thuis komt, want overal staan de deuren open. Gisteravond waren we een poosje alleen thuis en niet opgesloten. Overal waren immers de deuren dicht. Wel was het hekje voor de trap dicht gedaan. Toen de baas en de vrouw thuiskwamen, zaten we allemaal beneden op ze te wachten. Het hekje hadden we er maar helemaal uitgelopen. Was net zo gemakkelijk eigenlijk. Maar het was niet zo leuk beneden. Er was helemaal niks meer. Alleen een grote kale ruimte. Dus blijven we voorlopig toch maar liever boven.

17-08-2007 Boy
‍
Hoera, ik ben jarig. Vandaag ben ik 3 jaar geworden. Alweer een jaartje ouder, maar de vrouw twijfelt er wel eens aan of ik ooit wijzer word. Ik weet niet meer precies in welk verband ze dat zei, maar het had iets met Otis te maken. Ik blijf Otis lastig vallen met luidruchtige en opdringerige "liefkozingen" terwijl hij er helemaal niet van gediend is. Daar zal het wel mee te maken hebben. Samen met mij zijn mijn lieve zussen en broers natuurlijk ook allemaal jarig. Angel met haar kleine engeltjes van drie weken oud . Djaré die nu wel op bezoek mag komen, omdat ze zo lekker ruikt. Harley, sterkte man, nu je vrouwtje en de baas met vakantie zijn. En Luna waar ik binnenkort weer mee ga wandelen. De andere heb ik helaas al een hele tijd niet meer gezien. Allemaal van harte gefeliciteerd. Nee hè, waar komt de vrouw nou mee aan zetten. Niet om mijn nek, niet om mijn nek. Moeten er zo nodig foto's gemaakt worden met 2 van die rare dingen aan mijn lijf. Feestballonnen. Ik loop weer helemaal voor gek. Gelukkig hoef ik er niet mee naar buiten. Het hele A nest van Marjan's Meute gefeliciteerd.

18-08-2007 Cadanz
‍
Vandaag was het zover. Mijn eerste agilitywedstrijd in de B1 klasse.
Het bekende clubje kwam zo'n beetje allemaal tegelijk aan. De tenten werden tevoorschijn gehaald en iedereen vertrok met volgeladen karren richting wedstrijdterrein, ons zolang in de auto's achterlatend. Toen uiteindelijk alles stond en we werden opgehaald, zaten alleen Otis en ik maar in onze tent. Geen vriendin Djazz? Nee, Hanny stond naast ons met haar eigen tent. We werden ook al niet samen uitgelaten. Vreemde boel, ik mocht niet eens in haar buurt komen.
Wel weer gezellig hoor, al die bekende mensen. Ik heb me flink laten aanhalen. Als Otis ook eens wilde, duwde ik hem gewoon opzij. Het was vandaag mijn dag. Alleen ik mocht lopen. Ik was al snel aan de beurt voor het Vast Parcours. Dat bleek niet al te gemakkelijk. Er kwamen er maar 3 foutloos rond, waarvan 1 binnen de tijd. De tunnel lag onder de schutting door. Ik dacht, het zal wel de bedoeling zijn dat ik daar doorheen ga, ook al ga ik liever over de schutting. Niet dus. Maar ach, nog een extra rondje door de tunnel om het af te leren. Daarna toch maar over de schutting heen. Onder het lopen ook even stiekem kijken wie er allemaal in en naast de ring zit. "PAALTJES" . . . Hé riep je wat vrouwtje. Ja, paaltjes. Nou vooruit dan, is 2 genoeg? Effe kijken hoor, wie zit daar nou? Cadanz, paaaaaltjes. Verdorie, ik mag niet eens op mijn gemak kijken wie er allemaal zitten. Dan sla ik maar gauw de helft over en kan ik naar het volgende toestel. Het spelletje 's middags was heel leuk. Mochten we 3 keer door de tunnels heen, die in het midden van het parcours lagen. Alleen ik liep niet meer zo lekker, want ik had ergens last van. Hoe maak ik dat de vrouw duidelijk. Hup, een lat eraf, even later weer een lat eraf. Terug in de tent begon ik aan mijn broek te plukken. Toen de vrouw het zag kwam ze kijken en haalde er een plakdistel uit. Ach, had je daar last van. Ja, van nog veel meer, maar daar kwam ze pas veel later achter. Er zaten er nog 2 in mijn haar gedraaid precies tegen mijn balletjes aangedrukt. En dat deed me toch zeer!! Ze vond me hartstikke knap dat ik toch gelopen had en ik kreeg een extra dikke knuffel.

21-08-2007 Het Vijfspan
‍
De baas en de vrouw vinden het tot nu toe allemaal meevallen, dat boven wonen. Nou zal dat ook wel zo zijn en wij zijn echt heel braaf en passen ons gemakkelijk aan. Maar toch zijn we wel een beetje ons huis kwijt. Vandaag wordt er niet gewerkt beneden. Morgen gaan ze weer verder. Dus staat het traphekje naar beneden open zodat we ook lekker in de tuin kunnen liggen of onder de trap op het kale beton. Er liggen grote zeilen in de hal zodat wij daar nog doorheen mogen lopen. Over een paar dagen niet meer. Dan gaan we uit logeren.
We moesten wel een poosje op de slaapkamer blijven, omdat er boven nog mensen kwamen werken. Vergat de vrouw de slaapkamerdeur op slot te doen. Dom hoor !! Otis had de deur in een mum van tijd weer open gemaakt en vrolijk stonden we even later helemaal beneden en zelfs buiten om maar eens een kijkje te nemen waar allemaal aan gewerkt wordt. De pret duurde niet al te lang en nu werd niet vergeten om de deur op slot te draaien. Onze kussens en manden mogen dan wel opgeslagen zijn, maar kijk eens hoe prinsheerlijk we er toch bijliggen.

24-08-2007 Cadanz

Wie komen daar nou aanlopen in het park? Mijn grote buurtliefdes, de 2 mooie Collie dames Claire en Bonnie. Dit is de eerste keer dat ik ze tegenkom terwijl ik los loop. Bij ons in de buurt moet ik altijd aan de riem blijven en al maak ik de gekste bokkensprongen en slaak ik de meest idiote kreten, de riem gaat er niet vanaf. En dat terwijl ze me zo lopen uit te dagen. Maar nu neem ik mijn kans waar en als het haantje dat ik ben, loop ik hoog opgericht op de dames af. Kijk nou, het zijn er niet 2 maar 3 geworden. Eerst de vreemde dame maar eens gaan begroeten. Oei, die heeft haar op der tanden. Ze houdt er niet van om besnuffeld te worden. Dat is de oma van die 2, vertelde het Collie vrouwtje. Ze komt af en toe logeren. Dan maar naar mijn vriendinnen. Hé, ze reageren heel anders nu ik niet aan de riem zit. Vinden jullie me niet leuk meer? Blijf van mijn lijf, snipt Claire en trekt haar lip op. Oh, maar dat spelletje ken ik van haar. Als ze nee zegt, bedoelt ze ja. Want als ik stop, komt ze me zelf weer uitdagen. Even naar Bonnie, die is wat verlegen en zoekt gauw steun bij de vrouw. Komt dat even mooi uit, zegt deze. Kun je meteen aan de riem, want we gaan naar huis. Daar heb ik ook niet veel lol van gehad, maar wie weet, komen we ze vaker tegen.

25-08-2007 Boy

Ik vind mezelf een hele bink. Kijk maar op de foto's die van me gemaakt zijn, dan zie je het zelf. En dat niet alleen, ik ben ook een hele knappe vent. En ik ben echt niet de enige die er zo over denkt. Ik hoor het regelmatig om me heen van mensen die we tegenkomen. Dat blijkt ook wel, tenslotte is er een roadsign bordje gemaakt waar mijn hoofd op afgebeeld staat. De baas en de vrouw hebben zo'n bordje op hun achterruit geplakt. Nu kunnen nog meer mensen mij bewonderen.
En wat denk je van de muismat, waar ik helemaal in vol ornaat opsta. Wat een stuk h?. Dat dacht ik ook. Maar om het helemaal compleet te maken, heb ik nu ook mijn eigen kentekenplaat. B - OY. En wat staat er boven in kleinere letters "super". Terecht natuurlijk, daar heb ik onderhand wel recht op. Gelukkig ben ik niet zo'n hond die last van kapsones heeft en blijf ik gewoon mezelf. Bescheiden Boy.

26-08-2007 Joke, Otis en Cadanz

Het is al een aardige traditie geworden om mee te doen aan de teamwedstrijd van Cynophilia. Zoals ieder jaar werd het georganiseerd door KC Amsterdam. Het terrein is niet erg groot, dus was het goed dat we er vroeg waren. We hadden weer een aardig ATC straatje gevormd en onze tent stond lekker in de schaduw onder de bomen. Ook de broer en zus van Cadanz deden mee aan de wedstrijd en het was leuk om ze weer te zien. Er waren ook een heleboel puppetjes om te bewonderen, hele kleintjes nog en ook iets groter. Wat voor Cadanz het meest interessant was, er mochten loopse teefjes meedoen aan de wedstrijd. Dat was misschien de reden waarom hij de slalom uitkwam en naar de kant liep waar mensen langs de ring zaten met honden. Wie weet een lekker ruikend teefje? Hij was niet de enige reu die het deed. Het was jammer, hij liep zo'n mooi rondje op het vast parcours, behalve de slalom dan. Het leverde wel een diskwalificatie op, omdat ik hem moest ophalen. Het was een - ik doe de slalom niet - dag. Otis liep er voorbij bij het vast parcours en bij de estafette kwam hij er uit. Maar allebei de mannen hadden een foutloze jumping en behalve de slalom dan hebben ze perfect gelopen. Met het team waar ik met Otis in zat, zijn we hoog geëindigd op de 6e plaats. Het waren 41 teams, dan denk ik dat ons team het goed gedaan heeft.

29-08-2007 Tyri

Fraai is dat. Hoor ik vandaag dat ik afgelopen zondag jarig was. Ben ik 10 jaar oud geworden. En niemand die er aan heeft gedacht. Nou was de vrouw wel de hele dag weg en de baas 's morgens, maar toch. De vrouw heeft het vandaag nog een beetje goed gemaakt, door ons allemaal wat extra lekkers te geven. Aangezien we boven maar weinig hondenmanden hebben staan, besloot Amigo om bij mij in de mand te kruipen. En zo lagen we gezellig naast elkaar te kluiven. Leeftijd bij leeftijd nietwaar. Amigo is tenslotte ook de jongste niet meer. Maar wat eten en kluiven betreft winnen wij 2 het van de rest. Bij ons vergeleken zijn de 3 anderen maar een paar mutsen. Eerst voorzichtig aanpakken, meteen laten vallen alsof het iets smerigs is. Nog eens snuffelen en effe kijken of ze toch niks anders krijgen. Ja dan, gaan ze ook eens beginnen. Otis rolt er eerst een tijdje overheen en als de rest het op heeft gegeten, begint hij een keer. Irritant hoor, voor ons 2. Hebben wij het al lang op en moeten we toekijken als hij gaat kauwen. Maar soms word ik extra verwend en krijg ik stiekem nog een kluifje.

01-09-2007 Boy

Vandaag is de training bij de KVN weer begonnen. De baas en ik gaan ons best doen om het GG2 diploma van Cynophilia te halen. We hebben er allebei heel veel zin in. Weet je wat er bij deze training heel anders is? We mogen de hele tijd op het veld los lopen. Dat is leuk, vooral als er een heel leuk Labrador teefje tussen loopt. Trouwens dat teefje moest niets van mij hebben en snipte gelijk van zich af. Niet dat ik me daar wat van aantrek, tenslotte ben ik een reu en als een teefje nee zegt bedoelt ze vast geen nee. Maar ondanks mijn piepen vond de baas het na 1 keer kijken wel genoeg en moest ik de hele tijd bij hem blijven. Jammer maar ik doe mijn oefeningen er niet minder om. We gaan nu ook nieuwe dingen leren zoals naar het vak, een soort terug plaats maar dan zonder riem en vanuit allerlei richtingen. IJzerapport, maar dat beheers ik al. Sorteren, dat zal we lukken want tenslotte ben ik ook een speurhond. Blijven uit zicht, geen enkel probleem voor mij want dat ben ik gewend als de baas zoekapport met me doet. Dan blijf ik als de beste want niet blijven is ook niet zoeken en dat vind ik nou net zo leuk. Al met al het wordt weer genieten voor twee en daar ben ik er 1 van. Morgen weer speuren. Mijn weekend kan niet meer kapot.

02-09-2007 Boy

We hebben zoals gebruikelijk op de zondagmorgen weer gespeurd. Alleen dit keer was het anders. Ik merkte het toen ik op de aanzet kwam. Normaal ruik ik het spoor van mijn baas, maar vandaag niks geen geur van de baas maar de geur van iemand anders. Na even aarzelen en na even omkijken naar de baas ben ik het spoor gaan lopen. Nergens ondanks de koeienvlaaien etcetera problemen tegengekomen. Het barstte van de kikkers die her en der over het spoor sprongen maar ook daar werd ik niet door afgeleid.. Overal rustig op het spoor vooruit tot het eind toe. Wat bleek nou. De baas heeft een spoor voor Nesta de Mechelse Herder gelopen en Dennis de baas van Nesta heeft een spoor voor mij uitgelegd. Die twee waren best zenuwachtig van hoe wij het zouden doen. Dat hadden ze niet hoeven zijn want zowel Nesta als ik liepen het hele spoor zonder ook maar één keer te twijfelen uit. Vertrouwen in ons kunnen zo zie je maar weer is op zijn plaats. Nu nog goed voorwerpen aanwijzen en ik ben bijna klaar voor speurhond 1. Aan mij zal het niet liggen. Als de baas het mij goed aanleert ga ik er voor. Ik heb er het volste vertrouwen in.

02-09-2007 Otis

Het was alweer een tijdje geleden dat ik een agilitywedstrijd voor de competitie had gelopen. Maar dit weekend was het weer eens zover. Wij zijn altijd één van de eersten die arriveren op een wedstrijd, maar nu waren we echt de eerste. Met direct achter ons, onze al jarenlang vaste buurvrouw Marijke met haar 3 honden.
Het was een lange zit voor ik de eerste keer mocht lopen. Er werd in onze ring begonnen met een andere klasse en dan zat ook nog eens mijn startnummer helemaal achteraan. Zoals bijna altijd. Dus aan het einde van de morgen mocht ik eindelijk voor de eerste keer aan de start verschijnen. Als ik zo lang moet wachten schijn ik erg dwars te worden op het moment dat ik mag gaan lopen. Dan gaat er nog wel eens wat mis. Er ging ook inderdaad wat mis op het Vast Parcours, maar dat had alles met de vrouw te maken en niet met mij. Als ze me in de weg gaat lopen is het niet zo vreemd dat ik er een lat afgooi, niet dan?
Maar de Jumping liep wel goed. Die was foutloos en het was best een lastig parcours, maar wel heel leuk. Zo heb ik toch nog punten gehaald, die ik goed kan gebruiken.

04-09-2007 Vijfspan

We zijn inmiddels heel goed gewend aan het boven leven. Het traphekje wordt niet meer gemolesteerd. We laten het rustig op zijn plek als er gezegd wordt dat we moeten blijven. Alleen als er lekkere luchten van beneden komen uit de garage, waar de vrouw alvast het vlees voor ons in de bakken heeft gedaan, staan we een beetje te dringen. Boy is de enige die vol blijft houden dat hij toch wel heel graag naar beneden wil. De kieskauwer die hij was, is aardig veranderd in een grote vreetzak. Hij is er ook niet te gek voor om dat grote hoofd van hem op de geïmproviseerde tafel te leggen om te kijken of er wat te halen valt. Dat is eigenlijk meer iets voor Aussies om te doen, maar Boy doet aardig zijn best om er bij te horen. Er wordt hard gewerkt aan de keuken. Nog een weekje en dan zullen we wel weer beneden rond kunnen lopen. We zijn het nu zo gewend, om na het uitlaten en eten regelrecht de trap op naar boven te lopen, als we tenminste de kans krijgen. Cadanz probeert als eerste de trap op te gaan om daarna breeduit op een trede te blijven staan, zodat er niemand langs kan. Alleen Otis trekt zich er niks van aan en duwt zich er gewoon langs. De vrouw zegt dat hij door moet lopen. Hij doet een paar treden, waarna hij weer blijft staan. Vooral bij Amigo, kennelijk vindt hij het erg leuk om hem te pesten. Maar dan krijgen we hulp van de vrouw en is Cadanz in een mum van tijd boven. Je bent een echte rooie draak zegt ze tegen hem, terwijl hij vrolijk kwispelt en het lijkt alsof hij ons allemaal uitlacht.

06-09-2007 Cadanz

Het trainingsseizoen bij de KV Nieuwegein is weer begonnen, dus ook de flyballtraining gisteravond. Het was weer super om te doen. Als eerste mocht Otis en werd ik tijdelijk in een hok gestopt, een stenen bench, die daar op het terrein staan. Wat maakt die Otis een kabaal zeg. Ik heb hem de hele training door horen blaffen, behalve als hij met een bal in zijn bek liep. Maar na de training van Otis mocht ik dan eindelijk. Ha, dit vind ik pas echt leuk. Eerst werd er gekeken of niemand het verleerd was. Nou niemand hoor !! Iedereen liep als een trein. Er werd geklokt en we liepen mooie tijden. Als we dat straks op onze laatste wedstrijd van het seizoen ook doen . . Dat zou een mooie afsluiting zijn. Maar vanmorgen waren we toch wel redelijk moe. De vrouw kwam ook al niet zo soepel haar bed uit en ik had eigenlijk helemaal geen zin om zo vroeg al naar buiten te gaan. Ik lag heerlijk in de mand en heb de vrouw een aantal keren laten roepen voor ik besloot om dan toch maar mee te gaan. Nu liggen we na onze lange wandeling en met volle buikjes uitgeteld te wezen, tot ik vanavond weer mee mag, maar dan om agility te trainen.

13-09-2007 Boy

Het is een rare week. Aan de ene kant leuk en aan de andere kant minder. Om met het leuke te beginnen. Het traphekje boven is verdwenen en we kunnen weer door het hele huis lopen. Dat komt omdat de keuken klaar is. Nou ja bijna klaar dan. Over vier weken wordt de achterwand geplaatst. Die kon pas worden ingemeten nadat de keuken is geplaatst. Dan kunnen in de fabriek de gaten worden geboord voor de stopcontacten en zo. Het minder leuke nieuws is dat de baas afgelopen week helemaal niets met me doet. Sterker nog zelfs het uitlaten laat hij aan de vrouw over. Hij is namelijk zo dom geweest om ziek te worden en ligt nu hele dagen in bed. Natuurlijk ren ik zodra ik terug kom met de vrouw direct naar boven om te kijken of hij er nog ligt en dan geef ik hem gelijk maar een paar likken om hem te laten weten dat ik er weer ben. Zelfs als hij slaapt. En toch krijg ik dan altijd een paar aaien van hem, zo graag ziet hij mij. Ik ben bij hem altijd welkom. Ik hoop maar dat hij snel weer beter is, aan mijn aandacht zal het niet liggen. Hieronder een paar plaatjes van de nieuwe keuken en de nieuwe vloer met vloerverwarming zodat jullie kunnen zien dat het, het wachten waard was.

13-09-2007 Cadanz

Nou, eindelijk weer eens een woordje van mij. De vrouw is de laatste week zo druk met schoonmaken dat het er helemaal bij inschiet om mijn verhaaltjes op te schrijven. Bijvoorbeeld hoe ik op de agility training vanavond zo goed begon en ineens lucht kreeg van een loops teefje bij ons in de groep. Toen was het wel weer gedaan voor mij. Ik begon een serenade te brengen aan de dame wat absoluut niet gewaardeerd werd. Door niemand geloof ik. Maar ik liet me niet van de wijs brengen en zong vrolijk door. Ik wilde alleen mijn neus nog maar achterna en die drukte ik dan ook diep in het gras. Ook toen ik mijn oefeningen moest doen. De vrouw sjorde me telkens weer omhoog, ik geloof dat ze redelijk moedeloos van me wordt.
Afgelopen weekend op de agilitywedstrijd ook al. Op het Vast Parcours ging ik mijn neus weer achterna, dat werd dus niks. De jumping was wel foutloos, al had ik mijn hoofd er niet bij. Het ging daarom niet van harte, maar we hebben toch een paar punten gehaald. Dit jaar loop ik geen agilitywedstrijden meer en als het op deze manier door blijft gaan, misschien wel helemaal niet meer. Ik ga niet half Nederland doorrijden voor een hond die niet wil lopen, waarschuwt de vrouw. Dan maar niet. Ik geloof dat ze het nog meende ook. In huis hebben we nu lekker de ruimte, omdat er beneden geen meubels staan. Daar maken we mooi gebruik van zo lang het nog kan. Wilde stoeipartijen en achter elkaar aan hollen. Yes, dat is me toch leuk. Maar we zullen ook weer blij zijn als we op de bank kunnen liggen. Lekker languit op de bekende manier tegen de vrouw aan hangen. Tyri en ik, wij missen dat het meest.

18-09-2007 Vijfspan

Het leven begint weer een beetje normaal te worden. De kamer staat weer vol met meubels en heerlijk, de banken zijn ook terug. Net zoals onze grote kussens en het rieten bankje waar we zo graag op liggen. De tot "hondenstoel" gebombardeerde stoel heeft weliswaar een andere plek gekregen, maar voor de 2 Aussie boys maakte dat niet uit. Wie eerst? Cadanz had hem meteen in het vizier en lag er als eerste in te genieten. Zijn plek werd onmiddellijk door Otis ingenomen toen hij even zijn hielen had gelicht. We kunnen hem net zo goed de Aussie stoel noemen, want de 2 heren hebben hem helemaal in beslag genomen.
Maar ook de banken zijn weer goed gevuld. Niet alleen door de baas en de vrouw. Cadanz heeft in 1 avond zijn schade van 5 weken niet bankhangen geprobeerd in te halen. Wat betekende dat de vrouw moest blijven zitten, als persoonlijk-tegen-aan-leun-kussen. De grote stapel verhuisdozen is al aardig geslonken en bijna alles heeft weer een plekje gekregen. Gelukkig, het ergste is achter de rug.

21-09-2007 Tyri

Bij ons in de tuin staat een enorme walnootboom. Inmiddels is er al een grote hoeveelheid noten naar beneden gekomen. Een hele emmer vol hebben de baas en de vrouw al geraapt. Maar zij zijn niet de enige die ze lekker vinden. Wij zijn er ook gek op en ik ben heel goed in het kraken ervan. Regelmatig helpen we zoeken in de tuin en ik vind ze natuurlijk altijd. Zodra ik er met een noot vandoor ga, word ik gevolgd door Otis. Hij wacht er op tot ik hem gekraakt heb. Zodra er dan een stuk wegspringt, heeft hij het te pakken en peuzelt het lekker op. Fraai hoor, hij laat mij het werk opknappen. Maar vandaag heb ik de rollen omgedraaid. Otis kraken en ik opeten. Van Otis kan ik het gewoon afpakken, al staat hij er wel een beetje beteuterd bij te kijken. Soms is hij gewoon een beetje een sukkel. Als de vrouw een grote bak met noten pakt en begint te kraken, zijn we er ook als de kippen bij. We weten dat ze het toch niet kan laten om ons wat te geven, dus staan we met zijn vijven vooraan. Er worden heel wat nootjes gekraakt bij ons.

23-09-2007 Cadanz

Flyball, wat is het toch leuk om te doen. Ons team was het eerste team wat moest starten en tegen wie . . . tegen het andere team van onze vereniging waar de vrouw ook in meeloopt, maar dan met Otis. Ze moest dus in 2 teams lopen. eerst inlopen met mij, gauw omwisselen, met Otis inlopen, met hem 2 runs lopen, wegzetten en met mij een run lopen. Niet dat we daar nou gestrest van raken, maar het was wel even hollen. Ons team liep als een trein. Aan het einde van de morgen bleek dat we als eerste waren geëindigd. Nu de middag. Zou het lukken om in de finale te komen? De races die we moesten lopen bestonden uit 5 runs. Het team wat 3 runs wint, heeft de race gewonnen. We hebben de eerste race alle 5 runs moeten lopen om te winnen, maar wat bleek, de laatste run liepen we te hard en daardoor de race verloren. Er wordt een referentietijd opgegeven door de coach, waarvan ze denkt dat we daar niet onder kunnen lopen. Dit is om te voorkomen dat snellere teams in een te lage klasse inschrijven en daardoor altijd winnen. Laten we nu de laatste run met 1/10 van een seconden onder onze referentietijd gelopen hebben. Om die reden verloren we de race. Jammer, maar nog niks verloren. Ik werd een race buiten spel gezet, want ik liep te hard. Toen ik weer mocht meedoen, besloot ik maar eens bij de buren te gaan kijken, want daar stond ook zo'n apparaat. Werd ik meteen weer uit de race gehaald.
De finale, we hebben het gehaald en ik mocht weer meedoen. En ik deed mijn best, wij allemaal. We eindigden als tweede. Mooie prestatie toch !!

23-09-2007 Otis

Ik wist het al meteen toen ik mijn tuig om kreeg. Het wordt flyballdag vandaag. We vertrokken samen met Hanny, Shira en Djazz. Ik zat in een team met al mijn oude flyballmaatjes - Flying Sixpack - en Cadanz zat in een ander team - What's Up Dog -. Wel raar was, dat toen we moesten starten ze ons allebei meenam naar de ring en we daar aan een grondpen werden vastgezet. Jij mag zo, zei ze tegen mij en ging met Cadanz weg, maar ik mocht even later mee en als eerste beginnen met de wedstrijd. Ik vind het nooit echt leuk om van de vrouw weg te moeten, dus ga ik minder hard als op de terugweg, dan ga ik zo hard als ik kan. Mijn teamgenoten zagen de lol wel in van deze wedstrijd en met zijn allen maakten we er een leuk dagje uit van. Als "fun team" zijn we zowel 's morgens als 's middags op de laatste plaats geëindigd, maar wat geeft het, plezier hadden we en daar gaat het tenslotte om.

24-09-2007 Otis/Boy/Cadanz

Daar zijn de beauty's. Zo werden we verwelkomd door Dorit Aharon, de orthomanuele therapeut. Het was weer tijd voor een algehele controle. Wij leggen meteen het verband met de koektrommel. Die kwam dan ook onmiddellijk tevoorschijn.
Eerst werd Boy gekeurd. Prachtig gangwerk. Gewrichten allemaal goed. Drie werveltjes in de rug werden rechtgezet. Hij schiet nog wel eens door als er een bal wordt gegooid. Want hij moet en zal er als eerste bij zijn. En dan wil hij nog wel eens dubbel klappen. Boy is in perfecte conditie en super gebouwd. Einde controle . . koekje. Daarna Otis. Met Otis gaat het zo goed. Gangwerk perfect, alles gecontroleerd en eigenlijk niks gevonden. Alleen een bijna niet te voelen knikje in zijn rechter knie. Dat is wel eens anders geweest. Blijven masseren en altijd een goede warming up doen. Maar dat doen we ook altijd. Einde controle . . koekje. Toen Cadanz, perfecte Cadanz. Zo mooi vierkant gebouwd. Er viel niks op aan te merken, behalve een nauwelijks waarneembaar knikje in zijn rechter knie. Maar dat stelt eigenlijk niks voor. Ook aan het einde van deze controle ging de koektrommel weer open. Daarom gaan we ook zo graag naar haar toe. We kregen alleen maar complimenten. Ook over hoe we ons hebben gedragen. Daar was ze goed over te spreken. Allemaal gingen we trots en tevreden weer naar huis. Tot over een half jaar.

26-09-2007 Otis

We gaan straks box doen, vertelde de vrouw. Box doen is één van de leukere dingen om te doen, want dat betekent flyball. We kregen onze tuigen om, wat Cadanz nog steeds vreselijk vindt, totdat hij hem eenmaal om heeft. Ik mocht eerst. Ik zit in de oude flyballgroep van Cadanz, waar ook zijn vriendin Sophie de Tibetaanse Terriër in zit. Nou moet Sophie denk ik aan de bril, want telkens als ze me ziet gaat ze helemaal uit haar dak. Waarschijnlijk denkt ze dat ik Cadanz ben en maakt ze de meest dwaze salto's tegen me aan en om me heen. Ik laat haar maar, ze is wel leuk. We gingen beginnen en de vrouw zei tegen me, Otis we gaan poot doen, weet je dat nog POOT. Poot? Ik dacht dat we box gingen doen.
We lopen naar het apparaat en verhip ja, het flyballapparaat waar ik het vroeger op heb geleerd. Met een plankje ervoor waar je op moet trappen en een bakje aan een stang waar de bal uit komt. Nou snap ik het, natuurlijk poot. Is toch geen enkel probleem vrouwtje, je zegt het maar. En ik trap op het plankje alsof het geen jaren geleden is dat ik het voor het laatst heb gedaan. En zoals in het verleden ook meteen vangen die bal. Want ik weet heus nog wel waar die vandaan komt. Nou, dat was toch ook wel weer leuk, alhoewel het op de box allemaal wat sneller gaat. Maar goed, flyball is flyball en dat is fun.

27-09-2007 Cadanz

Waar ik vandaag toch was . . Het rook als bij de dierenarts. Het was er alleen veel groter. Toen we aankwamen werden mijn ogen gedruppeld door de vrouw en moesten we een tijdje wachten in een grote hal. Er viel niet veel te beleven. Er was nog 1 andere hond. Wel liepen er steeds mensen langs in witte jassen en op het moment dat ze voorbij wilden lopen, begon ik te kwispelen. Bijna niemand liep me voorbij zonder me aan te halen en ik zorgde er wel voor dat het vaak gebeurde, gewoon door op het gangpad te gaan staan of languit te gaan liggen.
Na een tijdje werden we opgehaald en gingen we een donker kamertje in. Ik werd op een tafel gezet en er werd met een lampje in mijn ogen geschenen door een heel aardige studente. Toen nog eens met een andere lamp, terwijl ik ondertussen rustig op tafel lag. Ze vond me erg lief en mooi en ze knuffelde me steeds. Ik haar ook natuurlijk en ze vertelde dat ze uit Brazilië kwam. Even later moest ik bij de dierenarts op de tafel, die ook nog eens met een lampje in mijn ogen ging schijnen. Ze vertelde dat het er allemaal perfect uitziet en ze vindt dat ik erg mooie ogen heb. Daarna konden we weer naar huis, terwijl de aardige studente helemaal met ons meeliep naar de deur. Ze heeft me al die tijd aan lopen halen en me verteld hoe lief ze me vindt en dat ik vast en zeker hele mooie en lieve kindertjes ga maken. Wat ze daarmee bedoelde weet ik niet, maar ik was wel blij om weer buiten te zijn, ook al waren ze allemaal even aardig voor me.

30-09-2007 Boy

Het was weer een drukke zondag, maar wel een hele leuke. In de ochtend eerst speuren en de baas vond dat ik dat weer heel goed deed en daarna niet zoals gebruikelijk naar de club maar direct naar huis. Ik weet nog dat ik dacht tjé wat jammer nou waarom niet naar het veld, is het nu al voorbij. Maar na een ruim uurtje thuis werd de auto ingepakt. Amigo en ik stonden natuurlijk vooraan want als er gepakt wordt moet je bij de baas staan, dan gaat er wat gebeuren. Ik hoorde de baas nog tegen Amigo zeggen, nee jongen jij kan niet mee want we gaan een grote wandeling maken op het strand en je bent deze week al zo slecht dat ik je dat niet wil aandoen. Ik zag dat de baas er heel veel moeite mee had om Amigo zo achter te laten en ik hoorde hem nog mompelen het is voor zijn eigen bestwil dus ik moet even doorbijten. Zo ging ik dus alleen met de baas weg. Pech voor Amigo maar ik had de baas helemaal voor mezelf. Gelukkig voor Amigo zou de vrouw die middag samen met Hanny en haar twee Aussies naar het bos gaan dus Amigo komt toch wel aan zijn trekken maar ja wel zonder de baas. Na ruim anderhalf uur rijden, en twee files, nota bene op een zondag en dan verwacht je dat toch niet later, kwamen we aan in Katwijk en ik kon het al ruiken De Zee. Dat wordt dollen. Bovendien zag ik opeens allerlei bekenden staan waaronder mijn twee zussen Angel en Luna. Er waren nog veel meer ODH's waarvan ik er al veel had gezien op de wandelingen van de NODHV. Op het strand zag ik ook twee puppies waar ik toch wel heel veel bekends in zag. En wat bleek dat waren oomzeggertjes de dochters van Angel. Geen wonder dat ik er zoveel in zag. Ik met mijn twee zussen hebben wat afgerend en op het eind van de wandeling was ik behoorlijk moe. 's Morgens een hersenkraker en 's middags een fysieke inspanning dat hakt er wel in maar ik kan jullie wel verzekeren dat de uitdrukking een hondenleven door mij heel anders wordt beleefd dan dat de mensen er mee willen uitdrukken. Ik ben blij dat ik hond ben, ik zou niet anders willen.
‍